Odpowiedziałeś zdaniem zamkniętym, definitywnie i w kolorycie beznadziei. To eliminuje ciebie z dyskusji o ekumenizmie. Dlaczego się więc obrażasz? Wypowiedziałeś swoją kwestię w tym temacie. To nie jest postawa chrześcijańska brakuje też nadziei.
KK otrzymał specjalną misję głoszenia Ewangelii aż po krańce świata. To spotkania z ludźmi innych wyznań chrześcijańskich, bo Barney o ekumenizmie chce rozmawiać. To głoszenie jednak wymaga nie tylko postawy otwartej na inność, ale przede wszystkim rozeznania: czy to moja robota? I teraz wchodzę w różnicę z tobą. Ty uważasz to za bezsensowne i temat zamykasz. Ja natomiast uważam odmiennie, to ma sens i Barney świetnie się w tym odnajduje. Mnie to zupełnie nie pociąga, wręcz nudzi. Oznacza to, że to nie moja robota, bo nawet chcenia brak.
Kiedy to ma sens? Kiedy mamy człowieka modlitwy, człowieka prezentującego postawę miłości i posiadającego Boży certyfikat-> otwarty na głębię teologiczną. Musi mieć poukładane w głowie, by nie dał się sprowadzić na manowce. Potrzeba ogólnie mądrości i roztropności. Ojciec poszedł na zebranie śJ, bo chciał ratować córkę i sam został śJ. Dał się wciągnąć w pułapkę merketingową. Dobrze mieć przygotowanie w zakresie kierowania zespołami ludzkimi, sztuczkami marketingowymi, by to czytać. Czytać też swój niepokój, bo może dobija się DŚ. Rozeznawać te sprawy.
To oczywiste oczywistości, ale odpowadam tobie, Suzuja o tym co widzę jako fundament. Mam delegację Bożą? Muszę to rozeznać i różnicować z własnymi ranami psychicznymi, własnym ego, by osiągnąć sukces ewangelizacyjny. Może go nie być lub ewangelizator ma tę okoliczność założoną maseczkę na oczy (dla jego dobra).
Bóg lubi nam mieszać, jak pomieszał Jonaszowi, więc znów kłania się coś co powinno stanowić fundament na którym to wszystko co wyżej zbudujemy: pokora i czytanie woli Bożej, bo może zacząć się jednak dobijać do kogoś.

Duszochwat. Tak go nazywano i nienawidzono szczerze bo całe wsie opuszczały prawosławie i przechodziły na katolicyzm. Kto to?

Nie wiem skąd "wiesz". Niczego podobnego nie napisałem. Proponuję byś przyjął odpowiedzialność za swoje słowa, a nie starał się zasłonić wielkimi imionami (zwłaszcza, że i ja mogę parę takich podać).
A tak, to konia kują, a żaba nogę podstawia i mówi że to noga ogiera, a nie żabia

To poczytaj sobie choćby Mortalium Animos i nie bredź

Po pierwsze, jesteś chamski.
Po drugie - to, co napisałeś ma się nijak do tego co ja napisałem, a na co rzekomo odpowiadasz.

1) nie przeszkadza Ci ze ktoś komuś mówi iż Szatan wypędził go na Mszy Trydencką. Ale "nie bredź" już tak
2) czyli nie czytałeś i zarzucasz mi że zasłaniam się nazwiskami kiedy krytykuje ekumenizm

O, to ciekawe. Kto komu tak powiedział?

Nie wypowiadałem się na ten temat. Nie mieszaj mnie w tę dyskusję, wyjaśniacie sobie co kto miał na myśli, ja nic do tego łapania za słówka nie mam . Zwłaszcza, że wspominasz o tym tylko dlatego, by odwrócić uwagę od swojej chamskiej odzywki.
Nie.
Usiłujesz zakryć ignorancję imionami papieży, jednocześnie lekceważąc innych papieży, nie mówiąc już o przekazie Ewangelii.

Czy to jakaś zasada ze każdy tradycjonalista to osoba mająca problemy z czytaniem ze zrozumieniem? Bo tak to właśnie wychodzi z wypowiedzi tych lepszych przedsoborowych katolików.
Ale to w jakimś stopniu tłumaczy dlaczego maja właśnie takie poglądy. Dziwnym trafem są to osoby z grupy antycovid i wierzących we wszelkie możliwe spiski.

Bronią swego grajdołka krytykując Kościół jako zasadę postępowania. Krytyka natomiast powinna mieć charakter konstruktywny, czyli prowadzić do osiągania wspólnego dobra. Tymczasem nie widzą, że to zamierzone, by ich odciągnąć od spraw Kościoła, pozostawić na bocznicy. Będą musieli odejść jako sekta a tam, gdy będzie więcej ludzi zaczną się te same problemy, które miał i ma Kościół. To najprostsze konsekwencje zamknięcia się na sobie. Myślenie idealistyczne i odrealnione. I tak chodzą na sznurku dobrze dziś zorganizowanych modernistów, którzy wpychają się drzwiami i oknami i wypychają wszystkich innych. Co Suzuja i inni deklarują? Odejdziemy w sektę, ale będziemy to nazywać prawdziwym Kościołem. Rozmawiają katolicy z protestantami? Mogę jojczyć a mogę wejść (przedstawiciele) do tych rozmów i pilnować, by niczego nie pozajączkowano. Nieobecni nie mają racji. Nie daję innym komfortu usprawiedliwienia swych błędów. Muszę jednak liczyć się z tym, że wejdę w konflikt. To wykładnia nadstawiania drugiego policzka a nie beblanie o swej biedzie i ustępowanie. Bronię swych pozycji i nie ustępuję w sprawach zasadniczych. Muszę je znać. Można bronić dla zasady i mamy tylko bicie piany i obrażanie ludzi.
Nie krytykuj popisując się prawowiernością, ale pokaż jak wchodząc w spory można to wyprowadzić na wlaściwą drogę. Takich ludzi potrzbuje DŚ, podporządkowanych Bożej a nie swojej woli, którą przypisuje się Bogu.
Zapytałam Suzuję o duszochwata. Gdyby zerknął do wiki odpowiedziałby. Może czegoś by się nauczył o ekumenizmie. On podaje osądy i uważa, że jest wszystko OK z nim. Nie jest. To jest zamknięte myślenie a nie prawowierne. Sztuką jest prawowierność w ramach ortodoksji Kościoła.
Rozmowy z niektórymi anglikanami dały dobre owoce. Czasem protestanci są bliżsi katolikom niż katolicy w całej masie sobie. Z tymi pierwszymi nam po drodze a rakowe guzy rozrośnięte w katolicyzmie należy wycinać a potem długo leczyć rany.

Nie potrafię jednak zrozumieć rozmów wszystkich ze wszystkimi w ramach synodu o synodzie. Dlaczego? Bo tu chyba nam podmieniono pojęcia synodu. Kiedy ktoś ma nóż w brzuchu to potrzebny jest chirurg i anastezjolog a nie tłum gapiów. Dotąd wzywano speców od zagadnienia, modlili się i rozmawiali o rozwiązaniu problemu. Dziś nie potrafię wyłuskać diagnozy choroby, bo kryzys w Kościele to zespół chorób. Tego chyba nie można leczyć w ramach rozmów wszystkich ze wszystkimi. Tą drogą można budować tylko inny Kościół. Może czegoś nie rozumiem, ale też i nie muszę.

Zobaczmy zatem



Dziękuję za uwagę. Według Barneya Pius XI jest mało Ewangeliczny i mało Chrześcijańaki

Ciekawsze jest zestawienie słów tego papieża z Twoimi przekonaniami:

Oczywiście co w nich ciekawego nie napiszesz. Generalnie masz manierę nieużywania argumentów

A coś trzeba dodawać? Jaki koń... przepraszam, jaki Suzuja jest, każdy widzi.

Aha, czyli argumentów ani wyjaśnienia nie będzie. Tak myślałem

Kolejny popis ignorancji.
Proponuję Ci przeczytać dokumenty soborowe i posoborowe na temat ekumenizmu - znajdziesz dokładnie to, co pisał Pius XI.

Dlatego bądź tak dobry i nie przypisuj mi twierdzeń, których NIE wypowiedziałem - dlatego, że nie znasz nauczania posoborowego.

Ale nie tylko to. Również dlatego, że nie rozumiesz słowa pisanego. Twoje:
ma się do zacytowanego tekstu papieskiego jak pięść do nosa. Co z właściwą sobie przenikliwością wypunktował Yarpen.

Założyłem ten wątek właśnie dlatego, by pokazać, jak wygląda ekumenizm w ujęciu Kościoła katolickiego - i że niektóre działania jakie się robi pod tym hasłem nie mają nic z ekumenizmem wspólnego. Na przykład inicjatywa, o której informację zalinkowałem.

Rozpocząć wypada od Dekretu o Ekumenizmie Soboru Watykańskiego II:
„Same te Kościoły i odłączone Wspólnoty, choć w naszym przekonaniu podlegają brakom, wcale nie są pozbawione znaczenia i wagi w tajemnicy zbawienia. Duch Chrystusa nie wzbrania się przecież posługiwać nimi jako środkami zbawienia, których moc pochodzi z samej pełni łaski i prawdy, powierzonej Kościołowi katolickiemu.
Mimo to odłączeni od nas bracia, pojedynczo lub w swoich Kościołach czy Wspólnotach, nie cieszą się tą jednością, jakiej Jezus Chrystus chciał użyczyć hojnie tym wszystkim, których odrodził i jako jedno ciało obdarzył nowym życiem, a którą oznajmia Pismo Święte i czcigodna Tradycja Kościoła. Pełnię bowiem zbawczych środków osiągnąć można jedynie w katolickim Kościele Chrystusowym, który stanowi powszechną pomoc do zbawienia. Wierzymy mianowicie, że jednemu Kolegium apostolskiemu, któremu przewodzi Piotr, powierzył Pan wszystkie dobra Nowego Przymierza celem utworzenia jednego Ciała Chrystusowego na ziemi, z którym powinni zjednoczyć się całkowicie wszyscy, już w jakiś sposób przynależący do Ludu Bożego.”


Jak widać po wyróżnionym fragmencie, ekumenizm nie oznacza bynajmniej rezygnacji z prawdy o Kościele katolickim i pełni środków zbawczych, jakie się w Nim znajdują. I faktycznie, w dalszej części tekst dekretu podkreśla, iż

„Nic nie jest tak obce ekumenizmowi jak fałszywy irenizm* , który przynosi szkodę czystości nauki katolickiej i przyciemnia jej właściwy i pewny sens.”

Co więcej, Dekret precyzuje cel działań ekumenicznych, i to dokładnie taki, o którym pisał Pius XI:

„Gdy wierni Kościoła katolickiego czynią to wszystko rozsądnie i wytrwale pod okiem swych pasterzy, wnoszą swój wkład dla dobra sprawiedliwości i prawdy, zgodnej współpracy, ducha braterstwa i zjednoczenia, żeby tą drogą powoli, po przełamaniu przeszkód utrudniających doskonałą więź (communio) kościelną, wszyscy chrześcijanie skupili się w jednym sprawowaniu Eucharystii w jedność jednego i jedynego Kościoła, której Chrystus od początku użyczył swemu Kościołowi, wierzymy że ta jedność trwa nieutracalnie w Kościele katolickim i ufamy, że z dniem każdym wzrasta aż do skończenia wieków.”

I jak teraz wyglądasz ze swoimi pochopnymi zarzutami pod moim adresem?
Jak wyglądasz ze swoim "Ekumenizm nie jest ani potrzebny ani nawet nie ma zbytniego sensu" ?

Tezy te potwierdza wydany na przełomie wieków dokument Kongregacji Nauki Wiary Deklaracja o jedyności i powszechności zbawczej Jezusa Chrystusa i Kościoła «Dominus Iesus»:
„(…)w powiązaniu z jedynością i powszechnością zbawczego pośrednictwa Jezusa Chrystusa należy stanowczo wyznawać jako prawdę wiary katolickiej jedyność założonego przezeń Kościoła. Tak jak jest jeden Chrystus, istnieje tylko jedno Jego Ciało, jedna Jego Oblubienica: «jeden Kościół katolicki i apostolski». Ponadto obietnice Pana, że nigdy nie opuści swojego Kościoła (por. Mt 16, 18; 28, 20) i będzie nim kierował przez swego Ducha, oznaczają też, iż według wiary katolickiej jedyność i jedność Kościoła, a także wszystko to, co stanowi o jego integralności, nigdy nie przeminie.
(..)«Nie wolno więc wiernym uważać, że Kościół Chrystusowy jest zbiorem — wprawdzie zróżnicowanym, ale zarazem w jakiś sposób zjednoczonym — Kościołów i Wspólnot eklezjalnych.

Nasz mini przegląd nauczania na temat ekumenizmu nie byłby pełen bez przywołania encykliki świętego Jana Pawła II Ut unum sint. Tekst stanowi wielkie wezwanie do jedności, ale znajdujemy w niej niezwykle silne wołanie o nie lekceważenie prawdy – nawet jeśli to lekceważenie wypływałoby z pragnienia jedności:

„Nie chodzi tu o modyfikację depozytu wiary, o zmianę znaczenia dogmatów, o usunięcie w nich istotnych słów, o dostosowanie prawdy do upodobań epoki, o wymazanie niektórych artykułów Credo pod fałszywym pretekstem, że nie są one już dziś zrozumiałe. Jedność, jakiej pragnie Bóg, może się urzeczywistnić tylko dzięki powszechnej wierności wobec całej treści wiary objawionej.
Kompromis w sprawach wiary sprzeciwia się Bogu, który jest Prawdą. W Ciele Chrystusa, który jest drogą, prawdą i życiem (por. J 14, 6), któż mógłby uważać, że dopuszczalne jest pojednanie osiągnięte kosztem prawdy?
(...)„bycie razem”, które zdradzałoby prawdę, byłoby sprzeczne z naturą Boga, który obdarza swoją komunią oraz z potrzebą prawdy, zakorzenioną w głębi każdego ludzkiego serca.(...)
Umiłowanie prawdy jest najgłębszym wymiarem autentycznego dążenia do pełnej komunii między chrześcijanami. (...)
Oczywiście, pełna komunia będzie musiała opierać się na przyjęciu całej prawdy, w którą Duch Święty wprowadza uczniów Chrystusa. Należy zatem absolutnie unikać wszelkich form redukcjonizmu albo łatwych „uzgodnień”. Poważne kwestie muszą zostać rozwiązane, gdyby bowiem pozostały nie rozstrzygnięte, ujawniłyby się ponownie w innym momencie — czy to w tej samej formie, czy też pod inną postacią.”

I znów - dokładnie to samo przesłanie. Nie wstyd Ci teraz Twojego pochopnego pomstowania, Suzuja?

Benedykt XVI, który zastąpił świętego Jana Pawła II na Tronie Piotrowym, wypowiadał się w identyczny sposób:
„Nie można podtrzymywać takiego rodzaju komunii, gdzie by najwyższa wartość duszpasterska polegała na unikaniu konfliktów. Wiara jest zawsze również mieczem i może wymagać konfliktu w wyniku umiłowania prawdy i miłości".

„(…) należy wystrzegać się zbyt łatwego ekumenizmu, który może sprawić, że charyzmatyczne grupy katolickie, zapominając o zachowaniu tożsamości, zjednoczą się bezkrytycznie z zielonoświątkowcami, nie mającymi źródeł w katolicyzmie-właśnie w imię „Ducha" przeciwstawianego instytucji.”/Joseph Ratzinger „Raport o stanie wiary” /





----------
* Irenizm to dążenie do jedności drogą wzajemnych ustępstw doktrynalnych. Za irenizmem stoi fałszywe przekonanie, że najwyższą wartością jest osiągnięcie jedności jako takiej, nawet jeśli dzieje się to kosztem prawdy