Nie wiemy czy były narkotyki. Nie wiemy też jakie inne rozrywki były na tej imprezie. Prawdopodobnie wszystkie typowe dla tamtego miejsca i czasu.
Kohelet pisał:
Wszystko ma swój czas,
i jest wyznaczona godzina
na wszystkie sprawy pod niebem
(...)
Więc i na zabawę też jest czas.
Nie było też samochodów, radia, telewizji, GPS, laserów, energii atomowej, nowoczesnej medycyny i tysiąca innych rzeczy. Nie znaczy to jednak że ze wszystkiego powinniśmy rezygnować.
Z grami komputerowymi można przesadzić i nie jest to takie trudne. Ale można przesadzić ze wszystkim. Grunt zachować umiar i cieszyć się życiem.

Ech, chłopaki, to była taka autoironia. Ja bardzo lubię gry. Fakt, że te stare, z beznadziejną (jak na obecny standard) grafiką wciągały znacznie bardziej. I jako dziewczę 11-12 letnie tłukłam też godzinami... no może nie nocami, ale godzinami w coś, co dzisiaj wywołuje łezkę w oku lub salwy śmiechu, zależnie, jak na to spojrzeć. Dzisiaj mam podobny problem co art-33, mało co jest w stanie mnie przykuć na dłużej, nawet gry sieciowe mi się znudziły szybciej niż zdążyłam się poważnie w to wciągnąć.



Ale ja bynajmniej nie potępiam Mam tylko świadomość, że to nie jest rozrywka najwyższych lotów, a i edukacyjność jej znacznie spadła odkąd gry są powszechnie lokalizowane.



Masz 100% racji, to jest definicja uzależnienia - kiedy zmienia się hierarchia wartości na rzecz nałogu.
I żadne mierniki czasu gry nie są miarodajne, bo dla jednego 2 godziny to nic, bo ma luźny grafik, a dla innego 2 godziny to prawdziwy ocean czasu, bo nie może sobie spędzić np. całego dnia nad grą.

Weźcie pod uwagę, że np. zakupoholik potrzebuje mniej niż 10 minut, żeby wybrać i kupić nową, niepotrzebną rzecz w sklepie czy na Allegro. Czy to oznacza, że jego zachowanie jest zdrowe?

Nie w czasie problem. Problem w tym, kiedy zawalamy wszystko inne, aby oddać się nałogowi. Kiedy przyjemność płynąca z nałogu sprawia, że ignorujemy uczucia innych, nasze obowiązki lub potrzeby.

Siemka! No więdz mam 13 lat i bardzo lubie gry komputerowe,nie zaniedbuje przez nie obowiązków przynajmniej już nie. Ale nie oto chodzi, a o to że ostatnio zacząłem grać w minecraft, poniewaz bardzo lubie tworzyć a ze jestem katolikiem to bardzo lubie budowac koscioly kaplice i tu mam dylemat bo gdzies czytalem ze jesli nie polega to na profanacji (a mi wogóle o to nie chodzi) krzyza to moze byc a gdzies indziej ze nie, wiec juz nie wiem. Pomozcie prosze jesli wiecie. Z gówy dzieki

Ooo Minecraft to świetna gra! Dla dzieci, jak i dla dorosłych Czy budowanie kościołów w grze to coś złego? Hmm - raczej, nie. Chyba, że budujesz je dam po to, aby zaraz go spalić...

Jak tylko skończy się post, zabiorę się dalej za granie w S.T.A.L.K.E.R.a, powoli zbliżam się do Zony, muszę pozabijać kilku ludzi, żeby zabrać im amunicję i przeszukać kilka grobów, żeby znaleźć trochę gorzały.

Na liście czeka jeszcze Arkham City, gdzie jako koleś w lateksie, pelerynie i z różkami na masce będę musiał pobić do nieprzytomności całą hordę psycholi, z czego jednym jest gigantyczny morderca-kanibal z rakiem skóry, kryjący się w kanałach, drugą nawiedzona zielarka latająca w samych majtkach i bikini, o gangsterze - byłym prawniku cierpiącym na poparzenia twarzy i schizofrenię nie wspominając.

Ale najpierw sprawy duchowe.

Roibroił mnie ten post powyżej. Z jaką finezją przejście od mordowania i bicia do spraw duchowych. To ja przebrzydły ateista o moralności skrzywionej przez współczesną naukę i wiedzę gram w gierkę w której nie skrzywdziłem wirtualnie nawet robaczka.

To kwestia odnalezienia piękna i harmonii w sadystycznie zdegenerowanej przemocy i bezmiarze niepotrzebnego okrucieństwa.

Jako fan S.T.A.L.K.E.R.a stanowczo protestuję przeciwko wiązaniu tej gry z sadystycznym okrucieństwem i niepotrzebną przemocą. Amunicja jest przecież niezbędna

STALKER jest wbrew wszystkiemu bardziej realistyczny niż to wygląda na pierwszy rzut oka. Biorąc pod uwagę historię i to co działo się w ogarniętych wojną i konfliktami etnicznymi regionach, np. w byłej Jugosławii, śmiem twierdzić, że nie ma w taj grze niczego, co byłoby w stanie prześcignąć rzeczywistość pod względem okrucieństwa i przemocy. Gdyby Zona istniała, to sytuacje w której człowiek strzela drugiemu w plecy, bo potrzebna jest mu amunicja i zapasy, nie byłyby niczym niezwykłym. Może to przerażać, ale taka jest smutna prawda...

Na szczęście jest tam też miejsce na braterstwo i wódkę w dobrym towarzystwie Pozdrowienia dla Zulusa...

PS...

Nie wiem, czy po prostu mam taki charakter, czy lubię tworzyć sobie pewne określone typy bohaterów, ale bez oporów prułem z mojego ukochanego Abakana tylko do Monoliciarzy i Bandytów. Bardzo nie lubię strzelać do braci Stalkerskiej. To trochę absurdalne, bo jednak to tylko skrypty, a nie prawdziwi ludzie, ale mam zasady nawet w wirtualnym świecie

A ja w half life zawsze wracałem uratować postacie, kiedy droga była już bezpieczna, jak nie udało się za pierwszym razem, wczytywałem grę od nowa. I zawsze zabieram ze sobą martwego headcraba, żeby malować nim po ścianach. Natomiast w serii Portal, urwałem wszystkie obserwujące mnie kamery.

A ja wczoraj uczyłem się jak gotować, w LoTRo.

Dawno dawno nie grałem w nic niecasualowego. No i sciągnąłem sobie na komórkę taką miłą historyjkę ze SNES-a, co się zwie "Chrono Trigger" (całkiem legalnie za trzy dyszki kupuje się toto na Google Play). Nie jest to gierka typu hardcore, ale historia przyjemnie wciąga.

A strategie?
Europa Universalis, Total War?
Ja uwielbiam, uczy długoplanowego działania, jakby nie było, powiedziałbym, że są modyfikacje, gdzie trudność może zniechęcić.

Zabierz z EU całą warstwę dyplomatyczną, a z TW system prowadzenia bitew i połącz w jedną grę, a Cię ozłocę.

no jest to także moje marzenie... i wielu innych graczy.