No ona mowi ze najgorsze sa designerskie rzeczy i to jest bardzo przykre dla Jezusa nosic takie rzeczy bo inni ci ich zazdroszcza i tracisz pieniadze nalezace do Jezusa na glupoty i kiedys za to odpowiesz na sadzie ostatecznym, bardzo sie boje, ze pojde przez to do piekla!

Ale niby skąd ta kobieta (może dobra, ale uwikłana w sekciarską naukę) ma takie informacje, że Jezus nienawidzi designerskich rzeczy?
Nienawidzi też tych, którzy z tego żyją, tworząc takie ubrania?
Czemu w ogóle słuchasz takich dyrdymałów?
I masz esencję sekciarskiego podejścia. Każda okazja jest dobra, nawet karmienie Twojej nerwicy natręctw takimi bzdurami, jeśli może posłużyć do celów werbunkowych do sekty.

No bo niby kupujac drogie rzeczy marnujemy pieniadze ktore naleza do Boga i powinny isc na biednych. Ona tak twierdzi. A ze designerskie rzeczy sa drogie to marnujemy tej kasy bardzo duzo na karmienie swojej pychy.

Jest w tym jakaś racja - choć zauważ że powody podane przez sw. Pawła dla skromnego ubioru są inne i akcent jest inaczej ustawiony i w efekcie ty robisz to przed czym przestrzega są. Paweł a więc nadmiernie skupiasz się na ubiorze choć masz tylko trzy markowe rzeczy - tyle że są ludzie po prostu tak zamożni że stać ich by ubierać się u światowych projektantów - bez uszczerbku dla ich działalności charytatywnej. Są też ludzie którzy zarabiają na swoim wyglądzie i mimo ich wydają ogrom kasy na ciuchy to zarabiają jeszcze więcej. Są też ludzie tak skupieni na sobie, że nawet gdyby ubierali się w przepaski z liści to i tak nie wspierali by bardziej potrzebujących. Są też ludzie którzy karmią swoje różne deficyty przy pomocy większej czy mniejszej ilości rzeczy z mniej czy bardziej luksusowym logiem - bo ogólnie ich nie stać na to by się od głów do stup ubierać w tak topowe marki. Albo po prostu niedojrzali - bo takie skupianie się na metce to jeszcze ujdzie u nastolatków, u dorosłych - jeśli nie zarabiają na modzie - to już raczej budzi zdziwienie co najmniej.
Z drugiej strony bardzo powierzchowne a przez to potencjalnie błędne jest ocenianie tego ile ktoś wydaje i w efekcie tego ile może zaoszczędzić na podstawie tego co ma na sobie. Przykładowo tu gdzie mieszkam społeczeństwo jako ogół żyje na wysokiej stopie stąd wymiana rzeczy od tych najbardziej osobistych po wyposażenie mieszkań jest częsta i nie mająca większego związku z zużyciem. Z drugiej strony wyższe wyrobienie ekologiczne i wysokie opłaty za wyrzucenie śmieci skutkują tym że sprzedaż używanych rzeczy jest bardzo dobrze zorganizowana a ludzie wystawiają na sprzedaż niemal wszystko. Od luksusowych rzeczy po to co w Polsce wyrzucony na smietnik - i to i to przy odrobinie szczęścia można kupić za grosze. Nie wiem czy każda kobieta tu ma torebkę od od LV i jakieś topowe okulary przeciwsłoneczne - to najłatwiej zauważyć - ale takie można odnieść wrażenie. Czy każda wydaje więcej na zbytki niż ja? Nie. Myślę że sporo z nich wydaje w ogóle mniej niż ja.

Poza tym, choć nie przeczytałam wszystkiego na ten temat, to kojarzę że np. te przesadnie zaplatane włosy to echo mody także z czasów św. Pawła gdzie kobiety nosiły na głowie misternie ułożone, ogromne konstrukcje, bogato przy tym zdobione. Aktualnie mało kto ma niewolnicę przysposobiona do układania włosów, albo choć służącą która by je uczesała stąd nawet ze względów czysto pragmatycznych trudno o taki przepych na głowie do jakiego odwołuje się św. Paweł. Wiele praktyk przed którymi przestrzegał w starożytności wyglądała nieco inaczej i trzeba o tym pamiętać by znaleźć właściwą miarę.

Bergamotko napisalam post na cala strone ale mnie wylogowalo jak chcialam dodac wiec teraz krotko, moje torebki sa uzwane z ebaya za 1/5 ceny ale itak bardzo drogie porwnujac to torebki z targetu za 30$ wiec mam ciagle mysli ze kupujac je kogos w afryce usmiercilam lub ze nosze na sobie rzecz ktora by mogla kogos uratowac. Mam tez torebke lv ktora kupilam 10 lat temu i ma moje inicjaly wiec ciezko ja sprzedac, choc nie chodze w niej poniewaz dowiedzialam sie ze logo moze powodowac w ludziach zazdrosc i bede zle odbierana jako chrzescijanka. Mialam wiecej rzeczy ale wszystko sprzedalam. Zwykle jedna rzecz kupwalam na swoje urodziny od czasu jak zalozylam swoj biznes foto ( kazda rzecz byla maksymalnie roznowartoscia jednej sesji) wszystko z takich designerskich rzeczy kupilam uzywane albo z ebaya za o wiele mniejsza cene jednak moim problemem jest ze ja bardzo lubie mode i ladne rzeczy materialne, to zawsze byla moja pasja i hobby i pochodze z rodziny gdzie kobiety i mojaj mama zawsze interesowaly sie moda wiec teraz ciezko mi tak wszystko zmienic z dnia na dzien. Niewyobrazam sobie ubierac sie jak plane jane i nie myslec zupelnie o modzie bo to naprawde bardzo lubie. Ciagle zreszta robie stylizacje do sesji kupuje ciuchy do zdjec itp Nie wiem jak mam to pogodzic-milosc do Boga i pasje mody i RZECZY MATERIALNYCH? Do tego ja czesto oddaje lub sprzedaje rzeczy nie lubie jak mi duzo zalega, przytlacza mnie to wiec z pozbywaniem sie nie mam problemu to wiem. Tak jak mowisz ciagle wystawiam na ebayu i tak wkolko czesto tez na tym zarabiam.

Ciagle jak nosze te drogie rzeczy to mam mysli ze zabilam kupnem tych rzeczy jakies dziecko w afryce i ze zamiast zmienic zycia komus karmie swoja pyche. Choc ja naprawde nie chce sie pokazac ani zeby mi ktos zazdroscil, obie rzeczy maja logo minimalne i niewidoczne a sa minimalistyczne w stylu boho. Nie planuje juz zakupu kolejnych bo sie wykoncze. Z jednej strony moje natrectwa mowia mi ze mam sie tych rzeczy pozbyc bo to wbrew temu co w biblii a moj terapeuta mowi ze nie moge bo to tylko pogorszy natrectwa. Jednak na zdrowy rozum to przeciwko Biblii wiec jestem w pulapce. Juz tyle rzeczy wyprzedalam z powodu wyrzutow sumienia ze jestem skolowana.Ta kolezanka mi mowi ze mozemy na siebie wydawac tylko troche a na innych biednych 100 razy wiecej plus jesli cos sobie kupimy troche tylko drozszego to tyle samo powinnismy przekazac na biednych. Ja tak nie robie ale nie ma problemu zebym nie przekazala tylko nie wiedzialam ze tak trzeba..Wiele osob twierdzi zeby sie o to modlic i tak robie ide do kosciola w niedziele staje przed figura i przepraszam za to ze mam takie drogie rzeczy i sobie wyobrazam ze Jezus patrzy zawiedziony na mnie. Mecze sie strasznie ale nie wiem co robic bo mam w to zamieszane natrectwa. Caly czas sie modle o znaki i dwa razy juz dostalam cytat z biblii o nie gromadzeniu skarbow na ziemi jako odpowiedz wiec ciagle przeszukuje internet w posuzkiwaniu informacji co to znaczy i jak to dopasowac do siebie. Oczywiscie zmienie podejscie, sprobuje odlubic mode ale tez nie wiem juz co nam wolno a co nie. Pojawila sie depresja i drazliwosc, ciegle placze i pytam Boga dlaczego daje mi znaki ktore nie wiem jak zinterpretwac. Jedna wielka tragedia

Ok. Ale przyjmij po prostu do wiadomości ze nikt za ciebie tego nie zrobi. Nikt nie ustawi ci granic ani nie ustali właściwego podejścia. Ty sama tego najpewniej też nie zrobisz dopóki nie ustabilizujesz swoich zaburzeń - teraz kieruje tobą głownie lęk. A nie ustabilizujesz swoich zaburzeń jeśli będziesz spowiadała się przypadkowym osobom z tego co posiadasz, co robiłaś a czego już nie robisz, czy pisała w kolo o tym samym. Masz psychoterapeutę i spowiednika, trzymaj się tego co ci mówią. I nie omawiaj z innymi swoich problemów, bo to ci wprowadza tylko zamęt i niepokój. Nie szukaj znaków od Boga - bo tak nie znajdziesz nigdy spokoju - nie módl się o znaki - bo to nakręca twoje natręctwa. Nie wierzę że nie zdajesz sobie z tego sprawy. Rozumiem ze się męczysz, ale po części męczysz się na własne życzenie. I kojarzę też że od kilku lat zmagasz się z tym problemem, ale z tego co piszesz wynika ze nie ruszyłaś do przodu ani o milimetr.

Czyli co mam zrobic? moj terapeuta mowi ze mam zaryzykowac i zyc jak chce bo jestem dobrym czlowiekiem ale on nie jest religijny.
Czyli, ze to co mam to jednak za duzo tak? czy da sie to wogole pogodzic z chrzescijanstwem czy jestem juz przegrana?

Wszyscy mi doradzali, ze mam sie modlic o znak co robic a teraz znow, ze nie to juz sama nie wiem..
Ksiedzu sie spowiadalam z tego i mi powiedzial ze pare mozna posiadac ale zeby nie przeginac jak niektorzy co maja cale kolekcje designerskich rzeczy. A terapeuta mowi ze to sa bzdury co ja opowiadam i ze mam zyc jak uwazam ze jest dobrze wiec sama widzisz masakra

"Twój główny problem to ze trzy rzeczy, kupione lata, niegdyś drogie ale niekoniecznie nadal wartościowe, z którymi nie wiesz co zrobić bo żal ci się ich pozbyć a masz poczucie winy gdy je nosisz?"

Nie no sa dalej wartosciowe tzn drogie choc uzywane, tutaj mowie o tych desigerskich a rzeczy mam inne dobre ale nie az takie drogie. Nie to ze mi zal ich sprzedac tylko moj terapeuta mi mowi ze mam tego nie robic bo juz dosyc sprzedalam i to tylko poglebia natrectwa ale jest przeciwko temy co w biblii wiec nie wiem kogo sluchac biblii czy terapeuty?

Nie masakra. Przyjmij do wiadomości że mówisz bzdury, sama nawet w nie nie wierzysz bo zastrzegając często "niby". I trzymaj się tego co mówi rzeczywiście Kościół, a zatem polegaj bardziej na osadzie spowiednika niż swoim. tym pychy nie widzisz? Sugerujesz że Kościół błądzi, przekład Pisma Świętego zafałszować i nikt poza tobą tego nie dostrzega. Nikt poza tobą nie zna tych cytatów? Czy może nikt nie jest tak gorliwy jak ty? A może rzeczywiście jako jedyna masz poznanie w tym temacie?
Nie naciagniesz mnie na odpowiedź bo ja ci nie powiem jak masz żyć, a nawet jeśli bym ci powiedziała to i tak by cię to nie uspokoiło. I nie ukształtuje za ciebie twojego sumienia, bo ostatecznie do tego się to sprowadza. U ciebie jest to o tyle utrudnione że masz natręctwa i je też bierzesz za głos sumienia. Masz zatem pod górkę w istocie ale całą resztę dokładasz sobie sama. Bo im bardziej nakreęcasz natręctwa tym trudniej o osad rzeczywiście sumienia.

Czasem mam wrazenie ze juz dluzej tego nie wytrzymam, czuje, ze tone i nikt nie chce mi pomoc wiem, ze nie mam sumienia, Ty bys tak kasy nie wydala jak ja

No tak masz racje mam wlasnie takie mysli, ze mnie jakos Bog objawia prawde a kosciol to zle interpretuje a ci protenstanci dobrze..

Oczywiście. Ja wydaje kasę zupełnie inaczej. I nie mam z tym problemu. Mam za to inne. Nie pisze za to o nich na forum i nie szukam pomocy u przypadkowych ludzi -bo w istocie najczęściej nie są oni pomocni - więc nie mogę się użalać że nie pomagają. Ale spokojnie, użalam się z innych. To też forma pychy - myśleć że grzeszysz tak wyjątkowo że nikt ci nie dorowna