To znaczy jak inaczej wydajesz? Ja tez normalnie place dom, dzieci wszystko niezbedne..?

No czyli znaczy ze nie wydajesz na przyjemnosci i dlatego nie masz z tym problemu? teraz to sie jeszcze gorzej czuje bo pewnie myslisz ze jestem mega plytka. Czyli pstepujesz jak Biblia mowi a mnie mowisz ze plote bzdury?

Oh to już się robi nudne. Użalaj się dalej nad sobą jak to jesteś straszna aż niesamowita i wyjątkowa ale mnie w to nie wciągaj. Nie bede też robiła przeglądu moich wydatków bo tylko patrzeć i ktoś mi napisze że źle wydaje. Ale dam ci jeden trop dlaczego wydaje inaczej - przykładowo nie mam dzieci i kasę w większości wydaje na siebie. Ale w moich oczach jest to forma inwestycji a nie marnotrawstwo.

Nie uzalam sie, pisze jak czuje. Jestem beznadziejna tyle w temacie ciesze sie, ze choc Ty nie masz z tym problemu!

No to do listy swoich problemów dodaj "problemy z samoocena". Dziękuję za dobro słowo - ale jak pisałam mam inne problemy. I dla mnie one też czasami bywaj końcem świata. Ale jak obiecał Pan - wystarczy nam jego łaski. I koniec końców się okazuje że to nie świat się kończy ale moje granice. Co też jest szansa - bo można je poszerzyć. Zatem uszy do góry - jesteś w kryzysie długotrwałym, to wyzwanie ale i szansa.

Dziekuje Ci bardzo. No juz 7 rok tej meczarni, widac tak ma byc, pocieszenie, ze gorzej juz chyba nie bedzie

Więcej z sekciarzami zamiast z katolikami to problemów będziesz miała jeszcze więcej.
Skoro uważasz, że Kościół który ma sukcesje apostolską błądzi a nie błądzą różnej maści sekciarze to ja nie mam pytań. Skończysz fatalnie bo ci sekciarze tylko podkręcają twoje chore fobie. A spowiednika który mógłby ci pomoc nie chcesz słuchać a potem płaczesz że toniesz i nikt nie chce ci pomoc. Ja odwrócenie pytanie a czy ty sama chcesz sobie pomoc? Bo moim zdaniem ty nie chcesz a jeszcze celowo się nakręcasz.

Nie znalazła na natręctwa lekarstwa w Kościele, nie znalazła w terapii. To męczy, więc będzie szukała ulgi w tym cierpieniu. Ulga zostanie odczytana jako prawda Boża. Ona nie szuka prawdy o sobie i Bogu, ale spokoju. Sekty organizują drobiazgowo życie a to jawi się jako atrakcyjna propozycja. Katolicyzm opiera się na wolności wyboru. Mamy więc klasyczne szukanie wiary odpowiadającej potrzebom psychicznym.
Katolicyzm zmusza do poznania siebie, ona ucieka od tego tematu. Skupia się na opakowaniu wewnętrznego niepokoju i angażuje w to Boga. Bóg to jednak tylko środek, tak naprawdę ważne jest samopoczucie, czyli ja odmieniane przez wszystkie przypadki.

Jeśli człowiek widzi problem to należy określić jego rozmiar a następnie szukać rozwiązania. Tymczasem czytamy rozmowy o problemie, czyli nie ma szans na rozwiązanie. Jeśli nie ma zgody woli na konfrontację ze sobą, ucieczka jest kontynuowana. Nadal problemem są ciuchy, czy budowanie kolejnego związku opartego o mrzonki, wchodzenie w ryzykowne relacje. Nie widać światła, widać jego odbicie w swoim umyśle.
Sekta da rozwiązanie zniewolonemu umysłowi. Może też przynieść ulgę w cierpieniu, ale najpierw trzeba zdyskredytować i pozbawić znaczenia KK.

No wlasnie Merss ja nie widze jakiegos duzego problemu ale wg slow Biblii to jestem najwiekszym grzesznikiem i wg slow mojej kolezanki SDA. Masz racje ze moje zycie sie opiera na unikaniu leku i zlego samopoczucia ale nie wiem juz jak mam ten problem roziazac.
Myslisz, ze uciekam od odpowiedzialnosci? ja chce ten problem rozwiazac ale moj umysl mi mowi ze nie ma nic zlego w lubieniu mody a biblia i niektorzy ludzie niby mowia cos innego, wiec chce sie zmusic to tego aby zmienic swoje hobby jednak to nie jest naturalne dla mnie. Ciegle wydaje mi sie ze zyjac tak, podorzam prosto do piekla i jak sie zorientuje bedzie juz za pozno.

Ja mam wrazenie po Twoich postach, ze uwazasz ze jak ktos lubi ladne rzeczy to jest zakompleksiony plytki albo niedowartosciowany nie ma innej opcji ze sie np tym interesuje

Przytoczony w tytule fragment nic nie mówi o tym by się nie stroić, ale o tym by się stroić z umiarem. By się nie stroić dla samego strojenia.

Męczy Cię, że Ty się stroisz, a gdzieś tam ludzie głodują... Bądź po prostu bardziej "ekologiczna" - nie marnuj zasobów, kupując nadmiarowo i nieprzemyślanie, w tym i żywności, by jej nadmiar się nie psuł i trzeba było wyrzucić.


Merss nic takiego nie napisała. Nie o lubienie ładnych rzeczy chodzi, tylko takie notoryczne rozmyślanie jakie to złe że się o tym myśli.

We wszystkim musi być po prostu umiar. Lubisz ciastka? Kup sobie od czasu do czasu i zjedz. Lubisz ładnie się ubierać? Kup sobie czasem coś ładnego i się ubierz. Lubisz elektroniczne zabawki? Kup sobie raz na jakiś czas nowego smarfona. Całość przede wszystkim polega na tym, by te przyjemności nie przysłaniały Ci sensu życia, by nie były dominujące w Twoim życiu. Człowiek nie żyje dla pustych przyjemności, ale czasem może (a nawet powinien) zrobić sobie przyjemność by sobie trochę osłodzić szarą codzienność.

To wrażenie wskazuje na płytkie myślenie na poziomie wyglądu. Tymczasem ważne jest to dlaczego tak myśli, to szukanie przyczyn. A przyczyna, w twoim przypadku leży w braku zgody na siebie. To ty masz wyrzuty sumienia, że wydajesz nieracjonalnie pieniądze, w twojej głowie należy to zamienić.
Podam przykład, znany mi jeszcze z lat studenckich. Małżeństwo profesorów, które pracowało na tym samym piętrze uczelni. Ona niska i nietrakcyjna wizualnie (moja ocena). Do tego ubierała się jak ówczesna wiejska babuleńka: niemodny dawno płaszcz ortalionowy, przerzucona przez ramię na krzyż tania torebka, sznurowane buty typu męskiego. Jej mąż bardzo przystojny: wysoki, elegancki, maniery wskazujące na arystokratyczne pochodzenie. Kiedy razem wchodzili na uczelnię, trudniej było o większy kontrast. On jednak dotyczył tylko wyglądu zewnętrznego. Kiedy ona zaczynała mówić, zanikał jej skromny i specyficzny wygląd, przebijała się mądrość i szacunek do innego człowieka. Była wymagająca wobec studentów, ale sprawiedliwa. Dwoje mądrych ludzi i dwoje ludzi podchodzących zupełnie inaczej do swego wyglądu zewnętrznego. Wygląd bowiem należy do wartości estetycznych a wyżej stoją wartości moralne, najwyżej duchowe. Byli praktykującymi katolikami, dawali sobie wolność w sprawach estetycznych, łączyły ich wartości wyższe.

Kiedy masz ustawione te wartości wyższe (sumienie moralne), wartości estetyczne stają tam, gdzie ich miejsce. Po prostu znasz odpowiedź na pytanie; dlaczego. Ona miała inne priorytety niż ubranie, on wyniósł z domu rodzinnego przywiązanie do eleganckiego wyglądu, ale nie rzutowało to na wartości duchowe czy moralne.
U ciebie natomiast to co niższe stało się priorytetowe, Bóg będący celem został zamieniony w środek a w centrum stoisz ty ze swoimi natręctwami. Dopóki tego nie poprzestawiasz i nie zamienisz siebie z Bogiem, rady o racjonalne wydawanie pieniędzy są niezasadne. Ta zamiana powinna nastąpić na etapie praktycznym, wiedza to za mało. To robota psychologa. Ksiądz po rozpoznaniu problemu penitenta powinien wykazać się stanowczością a penitent jego słuchać, bo to jedyna dla niego szansa. Nie stosujesz się do tych rad, więc zmienić w sobie nic nie chcesz, chcesz czuć się lepiej, bo wyrzuty sumienia męczą. Szukasz jednak tych co cię zrozumieją, to jest chore w twoim przypadku, bo nie chcesz zmiany siebie. Na te głody emocjonalne wchodzą łapacze z sekt, szukają takich ludzi, bo można ich kształtować na niewolników. Chcesz rozmawiać o swym cierpieniu, którego otoczenie nie rozumie, bo widzi świat inaczej. Kiedy Bóg jest na pierwszym miejscu, wszystko jest na swoim miejscu powiedział klasyk. Nie jest? Bóg został wypchnięty i wszedł na jego miejsce człowiek.

Mylisz prawdę o Bogu z dobrym samopoczuciem. Poprawiasz sobie nastrój mówiąc o sobie i znajdując osobę, która wysłucha i powie to co chcesz usłyszeć.

Dziekuje Kochani za Wasz czas i porady, ja niestety nie umiem sobie pomoc, obiecuje to moj ostatni wspis, wiecej juz nie bedzie. Jak znajdziecie czas to pomodlcie sie za mnie.

Idz na terapie. Sama sobie nie pomożesz a co najwyżej zrobisz sobie coś złego.