Czytając Dzienniczek możemy przeczytać iż siostra Faustyna otrzymała specjalną łaskę dzięki której nie doznawala już pokus i poruszen przeciwko czystości.Jak sądzicie czy taka łaska zarezerwowana jest tylko dla nielicznych? Św Paweł pisze o oscieniu dla ciała,wysłanniku szatana który policzkuje go aby nie unosił się pychą (2 kor 12) więc możliwe że chodzi o jakieś cielesne pokusy z dopustu Bożego aby apostoł nie unosił się pychą. Zresztą sam widzę że mam pokusy przeciw czystości i niestety nie jestem żadnym aniołem,mam 25 lat i kobiety na ulicy widywane działają na mnie.Staram się jedynie nie oglądać za nimi i nie wciagac w nieprzyzwoite rozmowy jak ktoś zaczyna nawiązywać do widywanych kobiet jednak pokus i poruszen jest sporo.zresztą chciałbym takiej łaski tylko jeśli by wspolgrala z pokorą bo jeśli miałbym się wynosić ponad innych to lepiej do końca życia walczyć z pokusami i uważać się za nieczystego grzesznika.Pamietam czas po wyjsciu z niewoli grzechu(porno, masturbacja więcej w dziale świadectwa) kiedy żyło w czystości mi się bardzo łatwo,dziwilem się że znajomi oglądają się za kobietami i gorszylem się tym...obecnie na zewnątrz czystosc zachowuje,wewnętrznie-Bóg to oceni ale w każdym razie dzięki tym pokusom bliżej mi chyba teraz do celnika z przypowieści niż do faryzeusza?

Historia Kościoła uczy nas, że taka łaska to rzecz bardzo wyjątkowa. To, że mamy pokusy to żadna ujma. Pokusa to nie grzech. Grzechem jest uleganie im. Z drugiej strony walka z pokusami jest zasługą. Trzeba też od drugiej strony patrzyć na pokusy czy cierpienia, bo możemy je wykorzystać dla naszego zbawienia.

Celnikami z przypowieści bylibyśmy faktycznie, gdybyśmy patrząc człowieka kręcącego głową za pannami myśleli sobie, coś w stylu "co za zwierzę, nie mógłby tak jak ja?" - tak to jest pycha, to jest cios wobec pokory. Co nie znaczy, że nie można takiego człowieka upomnieć na osobności. Mamy uczynki miłosierne względem duszy a w nich "2. Nieumiejętnych pouczać". Wiadomo, że nie zawsze się da, brakuje możliwości, odwagi, etc.. Jednak modlitwy myślnej, czy aktu strzelistego to nikt nam nie zabroni w tej intencji.

Takie porównywanie jest o tyle zwodnicze, że ludzie mają tendencję do porównywania się tam, gdzie wychodzą na tych "lepszych". Jedna osoba może sobie myśleć "o, ten pijak znowu się uchlał", ale że zaraz sama pójdzie do "koleżaniusi" i przegada 4-h "... Maryni" i nieobecnych "koleżaniusiach", to już wszystko w porządku, bo to tak "dla towarzystwa tylko". Z takim wybiórczym podejściem bardzo łatwo przy innych wyjść jak kryształ.

To Ty się chłopie ciesz żeś zdrowy..
Św. Paweł pisał o takich jak Ty.
(1 Kor 7)
8 Tym zaś, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie, oraz tym, którzy już owdowieli, mówię: dobrze będzie, jeśli pozostaną jak i ja. 9 Lecz jeśli nie potrafiliby zapanować nad sobą, niech wstępują w związki małżeńskie! Lepiej jest bowiem żyć w małżeństwie, niż płonąć.
Czyli zamiast (nie pierwszy już raz) biadolić nad swoją (nie)czystością, weź, zapoznaj jakąś fajną pannę i się żeń..

No właśnie tylko pytanie czy ja chce? Szczerze mówiąc uważam się wciąż za poszukującego i nie wiem jeszcze ostatecznie jaki stan będzie dla mnie najlepszy...skoro łaska czystości doskonałej jest rzadka to ciężko powiedzieć czy moje pokusy to już jest ploniecie pozadliwoscia czy po prostu zwykle pokusy które są że tak powiem etapowe czyli przychodzi czas że jest ciężko a potem jest okres względnego spokoju bez większych pokus...

Moc w słabości się doskonali. Walki z wewnętrznymi pokusami dały nam wielu świętych - niejeden to skakał w pokrzywy, aby sobie z nimi poradzić. Gdyby ci ludzie podchodzili do tematu na zasadzie "nie mam pokus to się zwiążę ślubami czystości", to tak naprawdę by szli na łatwiznę. Gdy nie ma zagrożeń duchowych, to nie da się nawet wykazać cnotami.

Racja,nie ma co biadolic i kobiety na siłę szukać ale walczyć z pokusami i nie zniechęcać się. Może ślub czystości jest takim motywatorem? Np jak ludzie ślubuja abstynencje to łatwiej wytrwać bo jest się związanym ślubem więc może warto rozważyć ślub czystości? Któryś nawet swiety któryś z młodych świeckich władców slubowal czystosc a przecież też by mógł powiedzieć "kogoś poznam" więc trzeba dobrze rozeznać i dam sobie na to czas .

Słusznie, trzeba to przemyśleć. Rozumiem, że chodzi o to, żeby powaga samego ślubowania i bojaźń Boża wzbraniała nas przed złamaniem ślubu. Z drugiej strony "motywowanie się" ślubowaniem jest ryzykowne. Ślubowanie to poważna sprawa, bo to jest uroczysta przysięga wobec samego Boga. To nie są noworoczne postanowienia, że "Eh, miałem nie podjadać w nocy, a po dwóch dniach postanowienia stały się historią...". Jeśli przerzucimy podobne podejście na ślubowania to kopiemy sobie głęboki kanał. Złamanie ślubów to jest bardzo ciężki grzech.
Podobna sprawa jest z postanowieniami wielkopostnymi. Nie ma sensu rzucać się z motyką na Słońce, bo takie regularne odpuszczanie sobie postanowień tylko nas rozleniwi i powstrzyma duchowy rozwój.