Witam,mam do Was pytanie.Otoz zamierzam zdrowo przytyć kilka kg około 10-12 kg ponieważ do niedowagi brakuje mi jeszcze kilka kg ale nawet najbliższe osoby mówią mi że za chudy jestem do swojego wsrostu itp więc stwierdziłem że chce to zmienić,z czasem może jakieś ćwiczenia do tego itp.Wiec teraz pytanie czy zwiększenie posiłków na bardziej kaloryczne że w zasadzie cały dzień będę chodził w sytosci nie jest obzarstwem? Otóż nie mam intencji wpadniecia w nadwagę więc będę się starał zdrowo przytyć a nie że zacznę niezdrowo jeść w takim znaczeniu że chipsy,słodkie napoje itp oczywiście będę sytuację monitorować poprzez regularne ważenie się.

To nie jest obżarstwo.
Artur, tylko że jeżeli zaczniesz więcej jeść, to i większa chuć będzie, więcej energii to i większa chęć działania. Jeżeli jesteś dojrzały, masz poukładane myślenie i słuszne cele to nie ma problemu , ale jeżeli masz problem z panowaniem nad popędami to odpuść jedzenie.

Jeżeli jesteś chuderlak, to raczej powinieneś się cieszyć, że jesteś oryginalny.

W takim sensie nie warto zmieniać budowy ciała dla kobiet.

To nie duże porcje są grzechem głównym, ale nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu. Jeśli nabranie kilku kilogramów to kwestia zdrowia, to tym bardziej nie ma tutaj grzechu. Co innego "wrzucanie masy", kiedy to masę przybiera się z pychy, narcyzmu, czy dla samozachwytu.

Najlepiej pójść do dietetyka - on stwierdzi, czy faktycznie masz niedowagę czy też nie. No i dobierze właściwą dietę

Niedowagi nie mam,ale gdybym jeszcze kilka kg zszedł w dół to wówczas by się pojawiła,chce być bardziej górnej granicy BMI a nie prawie na jej dole i to fakt szczupłym dobrze być i gdy przybęde nawet około 10 kg to dalej do mojego wzrostu nie będzie to nic wielkiego więc chce być szczupłym ale nie wychudzonym przesadnie a ćwiczenia to najwyżej za pewien czas coś w domu delikatnie ale wrzucanie masy i godziny na siłowni to mnie nie kręci.

Pisałeś, że jesteś skrupulantem. Zostaw ten ogląd siebie: za gruby, za chudy, za niski, za wysoki. Jedzenie jest do tego, by utrzymać organizm przy życiu, więc chodzi o to, by wszystko mu dostarczyć a nie sprawdzać po każdym posiłku czy jestem najedzony czy nie. Każdy normalny człowiek wie, gdy przestać jeść, bo informuje go o tym ośrodek głodu/sytości. Rozum i wiedza podpowiadają co jeść a czego unikać.
Dieta nie jest niczym złym, bo to racjonalne odżywianie czyli dostarczanie organizmowi tego co potrzebuje do budowy ciała i utrzymaniu go przy życiu. Organizm sam sygnalizuje nam czego mu brakuje, ale tu trzeba go umieć słuchać; nie w kategoriach grzechu, ale wymagań pokarmowych. Skrupulant ma pewnie i to rozregulowane.
Skupianie się na swojej wadze i wyglądzie, liczenie ile przytyć czy schudnąć to obżarstwo duchowe; myślenie o sobie w kategoriach ja idealnego. Jeśli ktoś chce schudnąć, bo to zagraża jego stawom, sercu...to głos rozsądku. On jednak nie widzi grzechu obżarstwa, ale dostrzega przyczynę natury psychicznej: np zajadanie stresu. I najpierw tym powinien się zająć, bo inaczej pojawią się natręctwa wynikające z tego, że mózg nauczył się wiązać jedzenie z ośrodkiem przyjemności...czuje się dobrze i relaksuje się po zjedzeniu czekolady w zdenerwowaniu. Musi nauczyć się rozpoznawać stres i radzić sobie z nim inaczej niż zjedzeniem tabliczki czekolady.

Jedzenie jest też dla samego smaku, a smak dla człowieka i na chwałę Boga, Merss.

Nie ujmuję tego w racjonalnym odżywianiu, bo to sprawa kubków smakowych i poczucia estetyki (ładnie podany posiłek). Jedzenie to nie katowanie siebie, bo na zdrowie nie wyjdzie. Po zjedzeniu szpinaku czy drobiu wylądowałabym w łazience, ale to co wartościowe w szpinaku/drobiu znajdę jako zastępniki i zwielokrotnię przyswajalność szpinakowego Fe. Jedzenie powinno być smaczne, ale poczucie smaku można mieć zniekształcone poprzez złe nawyki żywieniowe wyniesione np z dzieciństwa. Smaczne jest dla niektórych śmieciowe żarcie. Na sakramentalne; ale ja to lubię nie ma żadnego argumentu zdoworozsądkowego.

Przecież jeżeli człowiek ma w sobie pewną wrażliwość, to jedzenie dla samego smaku jest też w ujęciu racjonalnego odżywiania.

Do tej pory śniadanie jadłem najczęściej do syta oraz pozwalalem sobie też na porządny obiad ,ale do kolacji miałem podejście że na noc nie wolno za dużo jeść więc spożywając kolację około 19-19:30 jadłem już delikatniej i nie do syta jak posiłki wcześniejsze.Teraz może tak zrobie że kolację zjem po 19 również porządna ponieważ spać dopiero po 23 więc jest czasu jeszcze żeby przepalilo,Więc nie będę się zachowywał jakbym był na diecie odchudzającej i stosując jakieś przepisy że kolacja musi być delikatna tylko będę jadł intuicyjnie gdyż nadwagi w końcu nie mam więc nie muszę liczyć kanapek i kalorii i zobaczę czy waga coś drgnie.Jasne że kult ciała nie jest dobry ale przytycie/zrzucenie kilka kg aby się człowiek lepiej czuł nie jest niczym złym chyba czyz nie?

Trochę odświeżam temat,w 2 miesiące przytylem jakieś 3 kg więc przynajmniej widać że jak trochę doloze to idzie w górę..nie chcę wpaść w niepohamowane obzarstwo jakieś ale zastanawiam się czy nie zaczac ćwiczyć w fitness clubie żeby mieć po prostu zdrowa sylwetkę,nabrać mięśni a wtedy przy okazji trzeba zwiększyć kaloryczność bo z samych kości mięśni się nie zbuduje,narazie to tylko takie plany słomiane ale gdzieś tam z tyłu głowy jest.Nie uważam tego za złe i nie traktuje zero-jedynkowo,ludzie ćwicza z różnych powodów i wiadomo że jeśli ktoś robi to tylko z pychy to niedobrze ale jeśli jest to forma spędzenia czasu oraz dążenie do lepszej sylwetki żeby się lepiej i pewniej czuć a nie nad kogoś wynosić to nic w tym złego...wszystko zależy od intencji i tyle..jeden użytkownik wspomniał że nie warto zmieniać się dla kobiety,owszem jednak zmiana często jest dla nas bo wiadomo że kobieta rozsądnie myslaca w wieku 25-30 nie patrzy już jak nastolatka jednak facet który dobrze się czuje i atrakcyjnie ma większe szanse na poznanie kobiety atrakcyjnej w połączeniu z poważnym podejściem do życia bo takich nie brakuje co widać na portalach randkowych katolickich atrakcyjne i z wartościami .

Może z odrobinkę innej strony do tematu podejdę. Może zamiast skupiać się na fizyczności, masie, rzeźbie, BMI, etc., warto zastanowić się nad postem z prawdziwego zdarzenia? "Co nie jest wieczne, jest niczym", może nie skupiajmy się w przesadny sposób na ciele. W tytule tematu jest poruszone "obżarstwo", ale nie tylko ten grzech wchodzi w rachubę. Można zgrzeszyć przeciwko 1. przykazaniu stawiając przed Bogiem wszelkie dobra, może to być zdrowie, mogą to być pieniądze, sława, uroda, czy drugi człowiek.