Witajcie,

mam parę pytań, które mnie trapią, być może część z Was również się nad tym zastanawiała lub ma gotowe odpowiedzi. Z góry dziękuję za wszelkie sugestie, odpowiedzi, Wasze przemyślenia

1. Czy warto modlić się za konkretnych złych ludzi z naszego otoczenia, np. z pracy (nie mówię o ogólnie złych ludziach na świecie, ale konkretnych z naszego otoczenia)? Czy taka modlitwa jest wartościowa, pożyteczna i przynosi owoce? Zdaję sobie sprawę, że ostateczna ocena czy ktoś jest zły czy dobry należy do Boga, nie do mnie.
2. Czy jeżeli np. modlimy się za człowieka, który wprawdzie nie jest opętany, ale poprzez swoje czyny oddał nieświadomie dużą część swojego życia pod władzę Szatana, czy w ten sposób ryzykujemy? Czy Szatan może się na nas "odgryźć" za próbę zabrania mu "pacjenta". Czy jeżeli żyjemy w łasce uświęcającej, w takiej sytuacji Szatan może nam poważnie zagrozić w odwecie, np. spowodować problemy w życiu czy inne trudności? Czy żyjąc w łasce jesteśmy chronieni od tego typu "odwetu" zła?
3. W Piśmie Świętym pojawia się często postać Anioła schodzącego na Ziemi, aby wykonać określone zadanie, Anioł tymczasowo przyjmuje postać człowieka. Czy słudzy Szatana/upadłe anioły również mogą tymczasowo przyjąć ciało ludzkie i możemy spotkać ich w naszym życiu, nie będąc świadomymi, że są upadłymi aniołami?
4. Od czasu nawrócenia zauważyłam, że w towarzystwie niektórych osób czuję chłód na plecach, odczuwam dreszcze, robi mi się nieprzyjemnie, zimno, gdy np. te osoby wchodzą do pomieszczenia. Takiej energii i odczuć nie doświadczałam przed nawróceniem, co może być tego powodem - jakieś demony mieszkające w nich? Czy że ta osoba jest mi po prostu nieżyczliwa, a Duch Święty mnie w ten sposób ostrzega.

Odpowiem bardzo krótko:
1. Jak najbardziej trzeba się modlić za błądzących, przecież nawet dobry Pasterz zostawił 99, a poszedł szukać tej jednej zagubionej. Podobnie Jezus skrytykował postawę pozdrawiania tylko swoich, każdego należy kochać. Modlitwa za drugą osobę to jak najbardziej zdrowy objaw miłości.
2. Historia mistyków, wizjonerów, stygmatyków, jak Ojciec Pio pokazują, że zło potrafi takim ludziom się dać we znaki, nawet fizycznie.
3. Obawiam się, że Szatan nie musi przyjmować ludzkiej formy. Wystarczy, że zna ludzkie słabości, pokusy oraz namiętności i podsunie im kilka "błyskotliwych" myśli. Resztę zrobi sam człowiek bez większej interwencji Szatana.
4. Coś w tym jest, że zło drugiej osoby dosłownie czuć po kościach. Życie religijne nie powinno być nawigowanie emocjami, ale taki "zmysł" to dobra rzecz. Tak jak pod krzyżem ludzie pod wpływem Szatana lżyli Jezusowi, tak w dzisiejszych czasach ludzie pod jego wpływem są zagrożeniem dla dzieci Bożych.

Oczywiście, że warto modlić się za innych. Gdy modlimy się za kogoś, kto w naszych oczach jest zły, ale dla Boga jego postępowanie jest inne, to modlitwa na pewno się nie marnuje. Pomagasz tym samym sobie i tym, za których się modlisz. Szatan się wścieka, gdy ktoś chce mu zabrać jakąś duszę i mogą przyjść na modlącego się jakieś przeszkody. To znak, że nasza modlitwa pomaga. Nie należy się bać i modlić się dalej.

Ta modlitwa ustawia cię jako jedynego sprawiedliwego. To chichot szatana jak to powiedział o. W. Zatorski.

Oj... Ten celnik tez byl zly. W oczach .... Zwroc uwage na fragment wypowiedzi zb1024 "w naszych oczach"

Mam świadomość, dlatego napisałam w pierwszym poście:



Dziękuję Iustus za odpowiedzi




Rozumiem, że tu masz na myśli, że się wywyższam kosztem drugiego, że ja taka dobra, a on taki zły. Masz rację, to zły kierunek myślenia, który wzbudza pychę i łechta ego zamiast generować pokorę. Staram się nie dzielić ludzi w ten sposób, ale od czasu nawrócenia widzę więcej zła, którego nie zauważałam wcześniej, jestem bardziej wyczulona na zło swoje, innych oraz zło generalnie. Ale faktycznie ma co tak dzielić wyraźnie na złych i dobrych, nie znamy swoich serc i dokładnej zawartości swojego ducha, to widzi tylko Bóg

Nic nam nie może zrobić. Mamy kierować się miłością, a nie lękiem. To on ma się bać nas, a nie my jego.

Tego nie wiemy. Bóg może dopuścić na nas zło, by nas sprawdzić. Księga Hioba się kłania. Pan Jezus powiedział: nawracajcie się. To robota 24/24. Ona wskazuje na pokusę nawróconego, więc naprawdę ostrożnie. Od razu zapytała o to ile może stracić. Ile więc może stracić? To wskazuje na wiarę. Jeśli nic nie chce stracić to należy skupić się na poznaniu siebie i pernamentnym nawracaniu siebie, nabieraniu siły, by samemu nie dać się pokonać złu, bo próby muszą przyjść. JPII i jego przyjaciel wiedzieli, że za sukces ewangelizacyjny JPII wysoką cenę płacił papież i jego przyjaciel przykuty do wóżka inawalidzkiego. Pewien ksiądz był niesłusznie oskarżany i przesiedział 8 lat w więzieniu. Też miał świadomość tego, że to cena za powodzenie innych księży; przyjął to cierpienie.

"Nie mów ludziom o Bogu kiedy nie pytają, ale żyj tak by pytać zaczęli." (Św. Jan Maria Vianney)
Ale co zrobić jak nawet nawracanie się nie powoduje, że dla ludzi, którym są obce ideały Chrystusa, nie stanę się kimś, o kim mogą pozytywnie myśleć, za to mogliby w przypadku gdybym miał cechy sprzeczne z moim charakterem?

Myślę, że Bóg nie jest małostkowy i zna odpowiedni kontekst wszystkiego.
Serce się liczy. To co masz w sercu, z czym chcesz wyjść i co pokazać- nie to co czasem palniesz niechcący.(choć warto i nad tym zapanować, pomimo iż życie i ludzie w nim ,,zawarci,, potrafią nader skutecznie utrudniać)
Niemniej jednak powinnaś zwrócić uwagę, że pewne nieroztropnie użyte sformułowania działają tutaj jak miny przeciwpiechotne.
Konsekwencją tego mogą być większe wątpliwości, niż te z którymi tutaj przyszłaś.
A w temacie:
Tak. Za złych ludzi również należy się modlić. Może przede wszystkim.

Nie.. macie rację. Niefortunnie może użyłam pewnego stwierdzenia, ale przy okazji obnażyło to mój własny grzech, czyli ja widzę teraz "czyściej", bo spadły z moich oczu czarne zasłony, więc oceniam innych z perspektywy nowego, wyczyszczonego oka. Nie patrzę z miłosierdziem, tylko oceniam, ważę. To jest dobra sugestia i wezmę ją sobie do serca

Wydaje mi się że jeśli modlimy się za "złych ludzi" to automatycznie stawiamy się nie dość że w opozycji do nich to i na pozycji tych "dobrych". Nie jest to szczególnie dobry punkt wyjścia. Pan Jezus modlił się „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”. A zatem ze współczuciem i w duchu wynagrodzenia Bogu Ojcu. Gdy czyta się życiorysy świętych to widać w nich że tym świętym którzy troczyli się szczególnie o nawrócenie i zbawienie innych towarzyszyła nie tylko modlitwa, ale gotowość do ofiary i wyrzeczenia, zaangażowanie i miłość. Czasem nawrócenie jednej, konkretnej osoby skupia wysiłki przez lata. Przykładowo chyba jednym z bardziej znanych epizodów z życia św. Teresy od Dzieciątka Jezus była modlitwa o nawrócenie mordercy Pranziniego. Tymczasem jej życie wypełniała troska o nawrócenie ekskomunikowanego zakonnika Karola Loysona. Aż do jej śmierci, bo w jego intencji przyjęła ostatnia Komunię święta. Do czego zmierzam? Ano do tego że w modlitwie za innych chyba łatwo ślizgać się na powierzchni i na tym poprzestać. Ale z drugiej strony od czegoś trzeba zacząć.

Super.
A modlic sie mozna o cokolwiek. Np jeden gosc modlil sie glosno o wygranie 100 zlotych. Jakiez bylo jego zdziwienie gdy ktos podszedl do niego, wreczyl mu 100 zl i wyjasnil: masz tu 100 zl i idz stad bo my sie tu modlimy o miliony.

To jest dobre. Jednak pamiętać należy, że pierwszy milion trzeba ukraść.

Pytanie nr 1 otrzymało już sporo feedbacku Czy ktoś jeszcze ma jakieś reflekcje odnośnie pytań 2, 3, 4?