Przyznam szczerze, że sam się nad tym zastanawiałem. Bo przykładowo nabożeństwo pierwszych sobót wymaga spowiedzi z odpowiednią intencją za zadośćuczynienia za zniewagi wobec Niepokalanego Serca Maryi.

Przyznaję, że nie mam pewności, jak ktoś dotrze do konkretniejszych źródeł, rozgryzie ogólne zasady, albo po prostu wie, to niech się "pochwali". Tak czy inaczej jeśli dobrze rozumiem, to aby otrzymać odpust, to trzeba mieć intencję otrzymania tego właśnie odpustu:
"2. Intencja. Jest to warunek, który należy spełnić, w celu zyskania jakiegokolwiek odpustu. Trzeba uczynić przynajmniej ogólną intencję, a więc postanowić, że chcę zyskiwać odpusty i dopóki ta intencja nie będzie odwołana zachowuje swoją ważność i umożliwia zyskiwanie odpustów. Oczywiście najlepiej byłoby, gdyby wierny zabiegający o odpust, za każdym razem wzbudzał aktualną intencję. W celu ofiarowania odpustu za zmarłych cierpiących w czyśćcu intencja ogólna nie wystarczy. Należy wzbudzić w sobie intencję szczegółową, tym bardziej, gdy odpust chcemy uzyskać dla konkretnej osoby zmarłej."
źródło: https://parafiawinternecie.pl/rozne,36
Pogrubiony fragment mówi o tym, że trzeba uczynić intencję, aby zyskiwać odpusty. Gdyby to gramatycznie i semantycznie rozłożyć po prawniczemu (o ile laik tak może powiedzieć), to sens tego punktu jest taki, że odpust możemy zacząć wypełniać dopiero, gdy podejmiemy taką intencję. Dopiero to, co wykonujemy od tego momentu, jakby idzie na poczet odpustu. Też jest tam uwaga, że warto by było, aby intencję często wzbudzać.

Taką interpretację potwierdzało by poniższe źródło:
"Odpust zupełny jest darowaniem całej kary doczesnej za grzechy, które zostały już odpuszczone. Można go ofiarować za siebie lub za duszę jednego zmarłego, intencję tę należy określić przed uzyskaniem odpustu."
źródło: https://mikolajbochnia.pl/pl/1323/26/warunki-uzyskania-odpustu-zupelnego-artykul%C2%A0dotyczy%C2%A0odpustu-parafialnego-.html

Tak jak mówiłem, ręki sobie za to nie dam odciąć, czy to są ogólne zasady, czy bywa inaczej. Osobiście jakiego nabożeństwa bym nie podejmował i jest w nim zawarta spowiedź, to wykonuję ją w intencji tego nabożeństwa. Nie mówię kapłanowi wprost, co jest przyczyną mojej spowiedzi, staram się robić taki rachunek sumienia, aby faktycznie był przykładowo wynagrodzeniem za dane nabożeństwo (pierwsze piątki czy soboty). W ogóle to zawsze idę do spowiedzi z jakąś intencją.

A ja myślałem, że do spowiedzi się idzie w celu wyznania a następnie odpuszczenia grzechów...

Znalazłem ciekawą informację w źródle podanym przez Brandeisbluesky:
"po jednej spowiedzi sakramentalnej można uzyskać więcej niż jeden odpust zupełny, ale tylko jeden w ciągu dnia. W praktyce więc, wierny, przystępując do spowiedzi świętej z intencją zyskania odpustu zupełnego, spełnia warunek sine qua non odnośnie do odpustów zupełnych, które mógł otrzymać na około maksymalnie dwa tygodnie przed sakramentalną pokutą i około dwa tygodnie po niej. Pamiętajmy jednocześnie, że stan łaski uświęcającej musi towarzyszyć wiernemu w każdym wypadku, jeśli chce zyskać jakikolwiek odpust, zarówno cząstkowy, jak i zupełny"
Z tego wynika, że jeśli warunkiem odpustu jest spowiedź, to można ją wykonać 2 tygodnie przed/po dokonaniu odpustu, pod warunkiem, że wykonaliśmy odpust w stanie łaski uświęcającej.

Oczywiście, że spowiedź służy wyznaniu grzechów, jednak intencja jest jak najbardziej wskazana:
Rekolekcje o Spowiedzi Online - Odcinek 03 - Jakie są Konsekwencje Braku Intencji @Nauki Katolickie​
Rekolekcje o Spowiedzi Online | Odcinek 04 - Jak wzbudzić dobrą intencję @Nauki Katolickie​

Co innego, jak chcę się tylko wyspowiadać, a co innego jak chcę jeszcze spełnić warunki do uzyskania odpustu cząstkowego czy zupełnego. Tak samo nie wystarczy się tylko pomodlić przy okazji odpustu, trzeba pomodlić się w aktualnych intencjach Papieża, chociaż nie trzeba koniecznie ich znać.

Odoust jest bardzo trudno zyskać bo wymaga braku przywiązania do jakiegokolwiek grzechu a to nie jest takie proste.

Mieszasz wszystko Brandi. Spowiedz do odpustu nie jest inna i o ile mi wiadomo to brak przywiazania do grzechu jest warunkiem odpustu a nie sama spowiedz.

Swoją drogą: jest tyle możliwości uzyskania odpustów zupełnych każdego dnia, że możesz je zdobyć w inny sposób (np. Koronka przed Sanctissimum albo 30 min rozważania Pisma Świętego).

sachol,
Nie zrozumiałaś. Problem jest mniej więcej taki: jeśli jesteś już np. dwa miesiące w stanie łaski uświęcającej i nie popełniłaś grzechu śmiertelnego, to czy i tak musisz iść do spowiedzi, jeśli chcesz uzyskać odpust cząstkowy lub zupełny? Odpowiedź jest, że tak. Powinnaś iść do spowiedzi. Tak mi powiedział ksiądz przy spowiedzi i to wynika z załączonego źródła. Nie chodzi o to, że spowiedź jest inna, tylko o to, że trzeba odbyć spowiedź aby wypełnić warunki odpustu nawet jeśli jesteś w stanie łaski uświęcającej. Wykluczenie wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, nawet powszedniego to kolejny warunek do uzyskania odpustu, który trzeba mieć spełniony.

No nie. Zwykłe warunki odpustu jest stan łaski uświęcajacej a nie spowiedź.

Spowiedź stoi ponad tym do czego jest 'wykorzystywana'. Warunki spowiedzi nic nie mówią o tym, że są różne rodzaje spowiedzi. Nie wspomina się o spowiedziach odpustowych. Kiedyś był wymóg w przykazaniach kościelnych, że raz w roku, w okresie wielkanocnym, pójść do spowiedzi i komunii świętej. Rozdzielono ten czas wielkanocny tylko do obowiązku przyjęcia komunii świętej. Spowiedź raz w roku. To poziom przykazań kościelnych.
W tym o co chodzi w odpustach to pomoc innym/ sobie. Warunkiem jest jednak żal doskonały a to oznacza pracę nad swoim sumieniem. Nie zapewnia tego prawo (pójście do spowiedzi), ale brak grzechu po to, by móc przystąpić do komunii świętej.
Warunkiem przyjęcia komunii jest brak grzechu ciężkiego i post eucharystyczny (też nie co do minuty, bo dopytywałam). Ona jest sakramentem a nie odpust. Żal doskonały za grzechy jest w praktyce uzyskać bardzo trudno.
Odpust to praktyka pobożnościowa.

sachol, merss,

Czy mogłybyście przytoczyć podawaną w Polsce odpowiednią normę z Konstytucji Apostolskiej INDULGENTIARUM DOCTRINA uzasadniającą Wasze rozumienie sprawy, albo jakiś inny zatwierdzony dokument? Ja posługuję się Manual of Indulgences – November 10, 2006 by United States Conference of Catholic Bishops. Nie znalazłam nic lepszego, ale w końcu to firmuje tutejszy Episkopat.
Pod tym adresem: https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/pawel_vi/konstytucje/indulgentiarum_doctrina_01011967.html czytam, że



W mojej publikacji powyżej zaznaczone w miejsce wiele dni jest użyte słowo several. W polskiej publikacji, którą wcześniej wskazałam, autor podał okres dla warunku spowiedzi do dwóch tygodni przed dziełem odpustowym, i z kontekstu wynikało, że może to być też czas do dwóch tygodni po dziele odpustowym.

Odpust jest cząstkowy nie z powodu braku spowiedzi, ale braku przywiązania do jakiegokolwiek grzechu (kosmos!).
Teologia katolicka jest wewnętrznie spójna, w związku z tym zadałam pytanie o konieczność spowiedzi. To nie jest religia prawa, więc należy czytać zawsze pod kątem znaczenia wymagań. O co w tym chodzi?
Wymóg spowiedzi, jeśli nie ma grzechu? Ta spowiedź jest przywiązana do komunii a nie odpustu. Odpust to tylko praktyka pobożnościowa. Wyżej stoi sakramentologia. Tu wystarczy logiczne myślenie i poustawianie sobie wszystkiego w kategoriach przynależności.

Spowiedz jest konieczna tylko jak masz grzech ciężki. Jak jestes w łasce uswiecajacej to uzyskasz odpust jesli spełnisz pozostałe warunki. Dobrze Ci merss to wyjasniła.
Zresztą wyraźnie też to pisze w tym co zacytowałaś.

W świetle Części V. Spowiedź jako jeden z warunków zyskania odpustu zupełnego artykułu autorstwa
ks. dr Jana Słowińskiego
https://pressto.amu.edu.pl/index.php/tp/article/view/6162/6212
gdzie można przeczytać


nie mogę się z Wami zgodzić.

Co wyznać na spowiedzi? Dlaczego się do tego nie odniósł? Przychodzę do spowiedzi i mówię. potrzebuję zaliczyć spowiedź, bo jutro odpust. Żadnych grzechów śmiertelnych nie popełniłam. Wczorajszy dzień spędziłam na lekturze i żadne grzechy myślne nie obciążają mojego sumienia. Proszę o naukę i pokutę. Mamy bowiem inny przepis. Spowiedź to odpuszczenie wyznanych grzechów oraz tych, których nie pamiętamy. Nie wyznaje się ich po raz drugi. Odpowiedz praktycznie: z czego się spowiadasz? Grzechy powszednie anuluje sakramentalna komunia. Byłaś u niej wczoraj.
Nie wolno wymyślać sobie grzechów, bo spowiedź to nie pralnia. Jej zadaniem jest dojrzewanie człowieka. Kiedyś na spowiedzi usłyszałam, bo coś mi się przypomniało sprzed lat. Przypomniało mi się, bo skrupulantów na forum było pod rząd iluś i to się udziela...nie zajmuj się przeszłością, zostaw to wszystko. Jesteś na innym etapie.
Co wyznajesz na takiej spowiedzi?

Np. "Moja ostania spowiedź była 20 dni temu. Przystępuję do spowiedzi aby wypełnić warunek konieczny do uzyskania odpustu zupełnego. Żadnych grzechów nie pamiętam. Za wszystkie bardzo żałuję, itd."

merss, ja myślałam wcześniej tak jak Ty.