Barney pisał kiedyś, że grzesznik po śmierci woli cierpieć w piekle niż pójść do Nieba, bo przebywanie ze świętym Bogiem wywoła jeszcze większe cierpienie. Na czym ono polega? Czy na ciągłym , przez wieczność porównywaniu się z Bogiem?

A może z powodu tego, że przebywa się z Kimś, kogo się nienawidzi? Ale w piekle też się nienawidzi.

Grzesznik, ktory trafił do piekła raczej tefo gozko zaluje ale jest już za pozno.

Jedno drugiemu nie przeszkadza. Żałuje, bo w piekle nie jest mu dobrze. Ale w Niebie byłoby mu gorzej - dlatego wybiera piekło.
Piekło polega na pewno na całkowitym oddzieleniu od Boga. Co do innych szczegółów - prawdę mówiąc nie wiemy do końca.

Tego typu pytania są raczej imho bezprzedmiotowe gdyż nie mamy żadnych danych poza informacją o całkowitym i niezmiennym oddzieleniu od Boga.

Ale zastanawiające jest nie to dlaczego w piekle jest tak źle, tylko dlaczego dla grzesznika w Niebie jest źle.
Czyli po śmierci "ładne perspektywy", albo wielkie cierpienie albo wielkie cierpienie. Przez wieczność. Gdyby istniała opcja anihilacji...

Na to jest akurat b. prosta odpowiedź podana w Biblii w przypowieści o uczcie na którą wszedł ktoś w nieodpowiednim stroju. Wyobraź sobie, że ktoś w realu przychodzi na wesele w kapielowkach i bluzce bokserce , bo lato , gorąco - no to o co chodzi ?Można być w takim stroju na weselu i jak byłby taki ktoś odbierany przez innych weselnikow i jak by się czuł? Niebo to nie nasza obecna (a)kultura na Ziemi gdzie to raczej weselnikow by się przymuszalo żeby tolerowali i kochali tego plazowicza, bo inaczej będzie smutny

Nie rozumiem tej analogi. Grzesznik wg mnie dopiero rozumie co sfracił i chcialby do nieba. Mowi o tym prztpowieśc o Łazarzu i bogaczy

Św. Katarzyna z Genui (ok. 1500 r.) twierdzi, że Bóg otwiera bramy nieba każdemu, a potępieni rzucają się sami w otchłanie piekielne, ponieważ nienawiść do Boga jaką żywią, sprawia, że stan niebieskiej szczęśliwości byłby dla nich torturą gorszą od piekła.
Podobnie, w Dzienniczku s.Faustyny Kowalskiej czytamy : „Dusza będzie potępiona tylko ta, która chce”/1452/

"Przepaść, ktora nazywamy piekłem, wybiera sobie sam człowiek. Rzecz polega w istocie na tym, że człowiek chce być całkowicie samodzielny. Piekło to chcieć być tylko sobą, wynik zamknięcia się człowieka w sobie. I na odwrót-do istoty tego, co nazywamy niebem należy, że można je tylko otrzymać, tak jak piekło można tylko dać sobie. Niebo, wypełnienie miłości, jest zawsze darem. Piekło jest osamotnieniem tego, który nie chce niczego przyjąć, odrzuca swój status żebraka i chce polegać na sobie (...)"/J.Ratzinger „Śmierć i życie wieczne”/

Ale z tego nie wynika, że po śmierci po osiaągnięciu pełni poznania tego nie żałuje że tak wybrał.
Tak jak bogacz z przypowieści o Łazarzu który chciaķ ostrzegać innych

Wynika, bo poza doczesnością człowiek nie może się pomylić co do swojego wyboru (a więc i żałować).
Przypowieści mają konkretne przesłanie i niekoniecznie tak wszystko można bezpośrednio przenosić. Ta mówi o pewnego rodzaju sprawiedliwości po śmierci.

Przecież na ziemi czlowirk nie ma poznania pelnego. To po smierci taki ateista dopiero sie dowie ze Bog istnieje

I...?

Z tego co wiemy, to nie wiedza o istnieniu Boga jest kryterium aby dostąpić osiągnięcia Nieba...

Wydaje mi się że ateiści uczciwi którzy poszukiwali rzetelnie prawdy mają sporą szanse na zbawienie.Co innego "ateiści" którzy nimi zostali z powodu moralności katolickiej która nie jest łatwa np z powodu niektórych przykazań dekalogu. Zresztą Bóg jest sprawiedliwy i na pewno nikt nie będzie pokrzywdzony,skoro my ludzie intuicyjnie czujemy że to nie jest sprawa czarno-biała ze zbawieniem i potępieniem gdyż takie podejście raczej reprezentują sekty które mają czesto narrację typu "albo jesteś z nami albo zginiesz" Na pewno Bóg jest samą sprawiedliwościa i wyda wyrok zgodny z prawda gdyż wie co jest w każdym z nas.