Noe. On napisal wyraźnie, że chodzi mu o sprawy moralne i skonkretyzował to do 6. przykazania dekalogu i 3. z wykazu grzechów głównych. Są dwie drogi wyjścia: uzna zasadność przykazań i podejmie trud walki ze sobą (czasem nawet mamy podłoże nerwicowe tego grzechu) czy odejdzie od Kościoła. Gdyby chciał pogadać o tym grzechu to mamy wątki. Tymczasem to zasłona dymna. On broi i się boi piekła, ma więc określony obraz Boga w głowie.
Właśnie ta sprawa niezgody na moralność wypływającą z Bibli jest jednym z powodów odejść od Kościoła. Jeśli Bóg to kat to należy się z nim pożegnać. Miłujący nie stawiałby tak absurdalnych zakazów. Świat podpowiada, że to zdrowe. Dobrze, że odszedł bo tutaj przeczytałby to co sam wie, ale ma inne zdanie. Chodzi więc o uciszenie głosu sumienia. Wszystko co dotyczy szóstego przykazania odnajdzie na forum.

Moze to jest to samo. W glowie jest wpisaney nakaz ze aby cos zlowic nalezalo by zaopatrzyc sie w przynete oraz zakaz odwiedzania atrakcyjnej sasiadki pod nieobecnosc meza. W obu przypadkach mamy wybor. Czy zatem wiara to rzeczywiscie nie nakazy i zakazy. I czy nie chodzi o konsekwencje.
Odwiedzenie sasiadki moze byc zwiazane z systemem moralnym; niekoniecznie z wiara

Merss. Wydaje mi się że strzelasz do wróbla z armaty. Napisał w sumie 5 wypowiedzi, i po ich przeczytaniu, skłaniam się raczej do przekonania że jest niedoświadczonym młodym człowiekiem, który swoją wiedzę czerpie z książek i jest ona czysto teoretyczna, a nie z doświadczenia życiowego, własnych upadków i trudu podnoszenia się z błota. W którymś poście napisał że ma 20 lat, a w innym że jest prawiczkiem i boi się spojrzeć na kobietę w obawie że to będzie spojrzenie nieczyste. Nie miał być może okazji doświadczyć upadku i uzdrawiającej miłości Boga, wie o tym tylko z książek. Dlatego pisze że niegrzeszenie podobno ma dawać szczęście, a on nie grzesząc nie czuje się szczęśliwym. To są wypowiedzi człowieka niedojrzałego, który zmaga się z wcielaniem teorii w życie. Jak może czerpać radość z niegrzeszenia, skoro nie zgrzeszył? Może się mylę, ale prędzej pójdzie do klasztoru, niż odejdzie od Kościoła.

Co zatem proponujesz, @Noe?

W jakiej kwestii, @Barney?

W kwestii debaty z nim.

Noe. Dbaj o tę swoją wrażliwość na drugiego człowieka. Klasztor to jednak kiepski pomysł. Lęk można pokonywać w służbie liturgicznej, trzeba wyjść do ludzi. Żyby tylko kolejnego układu kupieckiego nie zawarł z Bogiem: ja będę bezgrzeszny a Ty dasz mi szczęście (znów nie ten kaliber broni?). Żeby poczuć szczęście trzeba miłości, najpierw do siebie. Opadnie lęk, bo nie będzie obaw, że zrobię coś głupiego i się ośmieszę tak, że wszyscy będą się zajmowali tylko tym. Ludzie mają swoje sprawy i swoje życie i nie czyhają na czyjeś wpadki. Nawet, jeśli coś powiedzą to za kilka minut zajmuja się czymś innym.

Twierdzenie że trzeba najpierw nagrzeszyć aby dopiero zobaczyć radosć niegrzeszenia jest mocno wadliwe. A jeśli ktoś potrafi wyciągać wnioski z błędów, to chyba lepiej uczyć się na błędach cudzych niż własnych, bo nieodwracalność zdarzeń życia nie ułatwia.
Można być niewierzącym i wieść całkiem przyjemne życie na ziemi. Przedstawianie wiary jako środka na szczęśliwe i wygodne życie w ziemskim tego słowa rozumieniu jest nieporozumieniem. Nasz Pan nikomu takich rzeczy nawet nie sugeruje. Często wręcz mówi o byciu nienawidzonym z jego powodu, prześladowaniach etc. by nikt nie miał wątpliwości, że nie chodzi tu o jakąś ziemska utopie.

Noe napisał, że to niedojrzałość. Uznał jednak, że potraktowano go zbyt obcesowo (dobrze więc, gdyby był wcześniej ze swą wrażliwością). Problem zwykle polega na tym, że widzą niedojrzałość wszyscy wokół a sam zainteresowany dowiedziawszy się o tym obrazi się. Wypaczony obraz Boga to kupieckie podejście do wiary. Płacisz bezgrzesznością/pobożnością rozumiana niezwykle wybiórczo i żądasz zamówionego u barmana: poproszę trochę zbawienia, polanego sosem szczęścia i powodzenia, ale bez krępujących mnie zasad proszę, bo mam po nich zgagę. Na pewno nie dostaniesz tego czego oczekujesz, więc zmieniasz bar.

Cóż, Z Merss ścieramy się kulturalnie. Co do Kuby, mam nadzieję że mimo likwidacji konta, jednak czyta swój wątek i wyciągnie jakieś wnioski dla siebie.

Twierdzenie jest słuszne, namawianie do tego jest złe.

Przeczytałem wszystkie moje wypowiedzi w tym wątku i nic nie znalazłem, ale może coś mi umknęło.

Nie sądzę żeby słowo "sugerować" było na miejscu w odniesieniu do Boga.

Zakończyliśmy dyskusję

Wiara a psychologia
Można wyodrębnić te powiązania oraz to, że współgrają a nie wykluczają się. Mamy to podane w pigułce.