Już pewien wątek na ten temat napisałem na forum ale teraz go rozszerzę. Jestem praktykującym katolikiem ale niestety u mnie niektóre moje zachowania coś co Kościół uznaje za moralne są wymuszone strachem przed piekłem (głównie kwestie 6 przykazania/ 3 grzechu głównego ale nie tylko). W każdym bądź razie na nic innego często mnie nie stać.
Oczywiście są też kwestie które wiem dlaczego są złe przykładowo: nie jestem alkoholikiem ani palaczem, gdyż uważam że to demoralizuje, po drugie szkoda byłoby mi czasu i pieniędzy na te nałogi. Ale i w tych kwestiach nie jest to również ze względu na Pana Boga, to że nie palę i nie piję, to ze względu na siebie nie mam tych nałogów, bo po prostu ja nie chce ich mieć. Ogólnie tam gdzie rozumowo da się mi zrozumieć dlaczego coś trzeba bądź nie wolno robić, ale na takiej zasadzie np. ,,to jest złe i tego nie wolno robić bez względu czy się jest wierzącym czy nie" a nie dlatego że ,,Bóg tak chce żebyś tego nie robił", nie potrafię nic robić ze względu na Boga.
Podsumowując albo coś robię/ nie robię z lęku (co jest irytujące bo nigdy nie lubiłem ślepego posłuszeństwa na zasadzie ,,tak bo tak", ,,nie bo nie", nawet Panu Bogu) albo dlatego że coś rozumowo jest złe, dlatego że każdy niezależnie od wyznania przestrzega pewnej normy.
Jak to zmienić ?

Ja odczytuję Twój post, że najbardziej denerwuje Cię "nie cudzołóż", bo reszta jakoś tak się da wyjaśnić rozumowo.
Otóż św. Paweł pisze:
1 Kor 6
12 Wszystko mi wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść. Wszystko mi wolno, ale ja niczemu nie oddam się w niewolę. 13 Pokarm dla żołądka, a żołądek dla pokarmu8. Bóg zaś unicestwi jedno i drugie. Ale ciało nie jest dla rozpusty, lecz dla Pana, a Pan dla ciała. 14 Bóg zaś i Pana wskrzesił i nas również swą mocą wskrzesi z martwych. 15 Czyż nie wiecie, że ciała wasze są członkami Chrystusa?9 Czyż wziąwszy członki Chrystusa będę je czynił członkami nierządnicy? Przenigdy! 16 Albo czyż nie wiecie, że ten, kto łączy się z nierządnicą, stanowi z nią jedno ciało? Będą bowiem - jak jest powiedziane - dwoje jednym ciałem10. 17 Ten zaś, kto się łączy z Panem, jest z Nim jednym duchem. 18 Strzeżcie się rozpusty; wszelki grzech popełniony przez człowieka jest na zewnątrz ciała; kto zaś grzeszy rozpustą, przeciwko własnemu ciału grzeszy. 19 Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? 20 Za [wielką] bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!

Czyli:
1) Nie poddawaj się temu co zniewala. Masz żyć wolny, a nie sterowany przez swoje żądze. Bezrozumny seks, to prawie jak bezrozumnie chlanie i ćpanie.

2) Jako chrześcijanin zgodziłeś się, żeby w twoim ciele mieszkał Duch Święty. Skoro On ma w nim mieszkać, nie zapaskudzaj swego ciała, jako mieszkania dla Boga, bo to po prostu nie uchodzi.

Nic nie jest wymuszane strachem przed piekłem. Masz się starać być takim jakim sobie wyobraża Bóg. Odstępstwa od Jego oczekiwań, te świadome, intencjonalne Go ranią, przez co Chrystus musi więcej cierpieć. Historycznie to się zdarzyło dawno temu, ale w warunkach pozamaterialnych Jego cierpienie odbywa się zawsze tu i teraz.
Po prostu nie dokładaj Mu cierpień.

PeterW
Zasadniczo argumenty typu ,,to jest złe, ponieważ jest to sprzeczne z miłością" delikatnie mówiąc mnie nie przekonują. Zresztą psychologicznie jest tak że ludzie za zło moralne uznają jeśli krzywdzi się kogoś fizycznie bądź psychicznie, na zasadzie ,,wolność twojej pięści kończy się na wolności czyjegoś nosa". W części kwestii 6 przykazania nie ma tego warunku a mimo wszystko jest to grzech i to ciężki, dla wielu ludzi jest to sprzeczność i dlatego nawet katolicy często mają nie po drodze z 6 przykazaniem. Owszem po prostu najbardziej przekonują mnie kwestię rozumowe.
Póki co tych kwestii muszę przestrzegać ze strachu przed piekłem, staram się jednak szukać rozumowych kwestii ale nie mogę tego wyjaśnić. No cóż staram się też myśleć, używać rozumu.
Inna kwestia że nawet tam gdzie rozumowo uznaję coś za złe to i tak przestrzegam norm moralnych nie ze względu na Boga tylko dla siebie (na podobnej zasadzie jak norm moralnych przestrzega np. ateista).
Mam wrażenie że mój problem polega na tym że za bardzo kładę nacisk na kwestię rozumowe, psychologiczne no ale cóż po prostu taki jestem. Nie mam pomysłu jak to zmienić.

Problem lezy w innym miejscu. Nie rozumiesz stwierdzenia, że człowiek jest stworzony na Boży obraz i podobieństwo. Może być więc szczęśliwy tylko wówczas, jeśli podejmie życie zgodnie z zaprogramowaniem. Przeszkodą jest istnienie grzechu pierworodnego i brak zrozumienia oraz odczytania, kiedy daje o sobie znać. To bardzo ogólnie. Psychologia niczego tu nie wyjaśni, bo ona nie wie kim człowiek jest w swej istocie. Ona pomaga jedynie zrozumieć to co w swym programie umieścił w czlowieku Bóg. Inny kod dostepu zawsze spycha w nieszczęście (samotność człowieka) i iluzję o sobie (szukanie namiastek szczęścia, w końcu ostateczne odcięcie od Boga). Ta samotność jest tu też kluczowa, bo to konsekwencja grzechu pierworodnego, czyli odcięcie się od miłości, jedynej, która daje życie.
Górnolotnie? Można zejść na ziemię.

Polecam kazanie abp Rysia wygłoszone na Mszy św roratniej

https://www.youtube.com/watch?v=qEGiaJsP6o8

Spróbuj zastanowić się nad słowem "miłość". Może wtedy przestaniesz swoje relacje z Bogiem opierać na intelekcie.

Wiarę należy opierać na intelekcie, wymaga formacji. Inaczej staje się potrzebą psychiczną czy projekcjami. Miłość to także postawa a nie tylko uczucia. Trudno to jednak oddzielić. A wszystko wymaga wspólnoty i relacji. Koledze się to nie podobało i uznał, że wie lepiej. Rozwiązał konto.
Kojarzenie zresztą to zwierzęcy mechanizm myślenia oparty o automatyzmy powstałe w wyniku dotychczasowych doświadczeń. Czasem trzeba to zauważyć i uformować siebie inaczej. To znów wymaga intelektu.
Postnowoczesność sprowadziła rozum właśnie do zwierzęcych odczuć i kojarzeń. Hasło rewolucji 68r. brzmiało: zabrania się zabraniać! Jestem swoim nauczycielem! Takimi ludźmi łatwo się steruje, bo funkcjonują na myśleniu ewolucyjnym. Nie są zdolni do poszukiwania prawdy, czyli odkrywania jak rzeczy się mają rzeczywiście. To myślenie szablonowe. Tylko na bezludnej wyspie mamy do czynienia z brakiem reguł postępowania a te określają nakazy i zakazy. Należy spróbować odkryć czemu one tak naprawdę służą a nie kojarzyć sobie wiarę z nakazami i zakazami, bo to wskazuje na bezmyślność.

Czytaj proszę ze zrozumieniem. Nic nie napisałem o wierze, tylko o relacjach. A kolega może konto zlikwidował, bo prosił o radę a dostał diagnozę?

Na czym więc opierasz relacje? Nie musisz wpierw poznać kogoś i początkowo relacje to rozpoznawanie terenu? To wymaga czasem lat. Jak on miałby wejść w relacje skoro widzi Boga autokratę? Nie da się takiego pokochać, to niewykonalne. Było więc rozpoznanie: Bóg autorata i surowy sędzia. Daje niewykonalne i niezrozumiałe dla myślącego człowieka nakazy i zakazy. Nawet psychologiczne myślenie tego mu nie rozsupłało. Co to za psychologiczne dywagacje skoro obraża się na starcie? Tu patrz.
Następnym razem zgłoś się wcześniej i pokaż co potrafisz. Nie pisnę słowa, poczekam na efekt końcowy. Dobrze, że usunął konto skoro jego wiara opiera się na skojarzeniach. Skąd wiesz czy nie szuka już tylko usprawiedliwienia, więc na jakąkolwiek pomoc jest za późno?
Podstawa zmiany myślenia jest tutaj zmiana obrazu Boga a to wymaga wejścia w psychologię, bo to utrwalone przez wychowanie. Od siebie trzeba zacząć i tu szukać fałszywek. Tylko żadnych narzuconych nakzaów i zakazów, bo mam po nich zgagę.

Jak można budować relacje bez reguł gry, czyli przepisów? Można jedynie pozorne, gdzie każdy wykorzystuje drugiego do swych potrzeb lub mamy pasożyta i ofiarę. Pasożyt chce i realizuje swój program: kolaczcie a otworzą wam.

Najwyraźniej ma problem z relacjami, skoro przestrzega przykazań z lęku przed karą albo dlatego że tak mu rozumowo wychodzi że jest rozsądnie, lub dobrze dla niego. Ale widzi że to jest złe i szuka rozwiązania. Inaczej nie założyłby konta i nie prosił o radę.

Niekoniecznie, ale nie wykluczam. Są trzy zasadnicze filary odejść od Kościoła, więc najpierw należy przyjrzeć się o co w konkretnym przypadku chodzi. Szybka likwidacja konta wskazuje też na kilka przyczyn, na ogół na to, że chce się znaleźć argumenty na swoje uprzedzenia, niewiedzę i jednocześnie zamyka na poszukiwanie tego jak sprawy się mają i kim jest człowiek w katolicyzmie. Nowa kultura zamyka człowieka na prawdę, każdy ma swoją i nikt nie ma prawa narzucać mi czegoś czego sobie nie umyśliłem. Pojęcie to definiowane jest więc jako płynne.
Nakazy i zakazy czemuś służą. One tworzą bowiem normy etyczne. Normy z kolei wymagają uszczegółowienia i punktu odniesienia. Ważny jest więc obraz Boga jaki mamy wdrukowany. Musisz przyjrzeć się temu obrazowi w konkretnym człowieku.
https://www.youtube.com/watch?v=uSq7clXsrjQ

Myslalem o przypadkach gdy jakakolwiek decyzja nie byla oparta o nakazy/zakazy/prawa rzadzace. Nie widze takich przypadkow. Ktos? Cos?
No bo tak - gdy wybieram sie na ryby musze przestrzegac oczywistych nakazow ze w baku mam benzyne, wezme wedke i odpowiednia przynete. Zarzuce do wody a nie na drzewo itd. To wszystko sa nakazy.

I żadnej znajomej nie chcesz widzieć, bo nie tylko ryby by wypłoszyła, ale i zakłóciła rozmyślania o tym, że niebo nade mna, przyroda wokół mnie a prawa moralne we mnie (mąż przyjaciółki zawsze to opowiada jako zajęcie na środku jeziora). On nie wierzy, ale powtarza, że teściowa pewnie z nieba cieszy się widząc jak jej cebulki pieknie zakwitły w ich ogódku. Czuje nakaz moralny, by nawet cebul kwiatków nie zmarnować. A religia to o tym jak być szczęśliwym i jak tworzyć szczęśliwe wspólnoty ludzkie. To etyka moich powinności.

On tylko odszedł z forum.

IMO prosił o radę, nie otrzymał jej, więc poszedł szukać gdzie indziej.


Bo takich nie ma.

Błąd. To wszystko są wybory. Nakazy i zakazy dotyczą tego komu, gdzie, kiedy oraz jakie ryby wolno łowić.


Idąc dalej z analogią: W praktykowaniu wiary część spraw rzeczywiście opiera się na nakazach i zakazach (np. przykazania kościelne czy Dekalog), ale spora grupa jest wyborem z dostępnych opcji, które obowiązkowa nie jest (np. pierwsze piątki, nabożeństwa majowe itd).