Mam pytanie co jest bardziej cenne w oczach Bożych założenie rodziny czy zostanie beżennym dla Krolestwa Bożego, również jeśli chodzi o kobiety? Jeśli ktoś urodził się niezdolnym do małżenstwa , ludzie go takim uczynili a później i sam tak postanowił tzn. ,że taka osoba jest mniej warta od tych posiadających rodziny.Bo dla mnie zakładanie rodziny jest jakby ktoś kazał mi się czołgać pod Ziemią Bóg skoro mnie taką stworzył chyba wiedział co robi?

"Nie mogą więc przypisywać sobie zaszczytu chrześcijańskiego dziewictwa ci, którzy rezygnują z małżeństwa albo przez zbytnią dbałość o siebie, albo – wbrew upomnieniom św. Augustyna – dla uniknięcia ciężarów, albo dla faryzejskiej chełpliwości czystością swego ciała. Już synod w Gangre zakazuje: aby dziewica czy asceta cofali się przed małżeństwem nie ze względu na samo piękno czystości i dziewictwa, lecz z pogardy dla małżeństwa" - encyklika Sacra Virginitas

Nie ma młody człowiek jednoznacznej informacji ( zaczerpniętej ze swego doświadczenia ), czy ma się tym, czy czym innym w życiu kierować. Może mieć natomiast trendy lękowe przed nieznanym. Trzeba to brać pod uwagę w młodym wieku, co jest wtedy jeszcze bardzo trudne. Mało doświadczenia. W zasadzie to może taki młody człowiek, żałować każdej podjętej znaczącej na przyszłość decyzji. Dlatego pomaga w tym podięciu decyzji, wiara że trzeba coś w końcu wybrać. Tu raczej patrzymy, co inni robią w takich sytuacjach. Jeśli mamy zmysł refleksji, to dojdziemy do tego że. Jakby się nasi rodzice wachali przed wspólnym życiem, to by nas po prostu na świecie nie było. Mamy więc zobowiązanie wobec nich, że się lękowi nie poddali, więc my też powinniśmy kroczyć ich drogą. Szukanie innego rozwiązania dla naszego życia, musi mieć inny bardziej realnie przyziemny powód. Chociażby zły stan zdrowia, chorowitość. Brak wsparcia z jakiejkolwiek strony w swym życiu i tworzeniu nowego związku.
Pamientajmy nic na siłę, choć nie możemy lekceważyć życzliwości innych kroczenia w kierunku związku. Bo po prostu ta odrzucona obecnie życzliwość, okaże się później w trudnych chwilach naszego życia, gwoździem do trumny cieżkich nie do uniesienia chwil depresji. Ma je każdy, w związku i w stanie wolnym. Wrócą wspomnienia o tej odrzuconej życzliwości, najczęściej w najmniej chcianych momentach naszego życia. Bywa że nie będzie można ich unieść psychicznie, czasu nie można wtedy cofnąć, choć by się chciało. By jednak nie narażać siebie na takie wyzwania, bywa że, u wielu kluczowe dla niechcianego poczucia przegrania swego życia. Jest to właśnie przegapienie obecne kogoś życzliwego. Tego nie powinnaś teraz uczynić dla dobra samej siebie. Wiem młodość to często lekkie patrzenie na życie, jakoś tam będzie. Lepiej nie kusić wilka z lasu, do tego co wcześiej podałem. Bądź dzielna podejmij wyzwania, bo lepiej w związku przeżyć tudne chwile, lecz mieć poczucie zrobienia wszystkiego na co ciebie stać. Więc odczuwania bardzo błogiego uspokajającego poczucia, że na to było ciebie stać, nie zaniedbałaś tego. Niż potem bić się z myślami bez końca, że coś przegapiłam i nie ma na to ratunku, nie wróci się.
To moja rada, wielu bowiem gubi potem w swym życiu to. Co za młodu potraktowali z lekceważeniem. No a powołanie, ono okazuje się dopiero później. Powołania bez prób, nie da się odczytać. A próby to mnóstwo trudu i to nie chcianego. Na sprawdzanie powołania w młodości, zazwyczaj nie stać nikogo z młodych. Więc lepiej nie kierować się w takich momentach życia, podejżeniem o wolę Boga w tym względzie.
Życzę mądrego podjęcia tej jedynie słusznej decyzji.

Odnośne wątku. Ja z kolei mam odwrotnie. Chciałbym znaleźć kogoś, ale nikt mi nie ułatwia tej sprawy. W sensie takim Czuje ,ze chciałbym być z kimś żyć wspólnie ,ale czuje się taki niezdolny do tego. Mam swoje problemy zdrowotne. Co mi nie ułatwia w poszukiwaniu. Odstrasza dziewczyny. Jednym jest pisane byc w rodzinie od urodzenia ,a drudzy szukają czasem bez sensu i nie znają odpowiedzi..o

Najwyżej w oczach Bożych stoi wypełnienie swojego powołania - jakiekolwiek jest.