Tak się zastanawiam, kiedy wiernemu Człowiekowi potrzeba kierownika duchowego?
Ja osobiście, Mam teraz taką wewnętrzną potrzebę aby pojawił się w Moim życiu ktoś taki - ale nie mam jakiegoś bardzo konkretnego powodu, może jest to jakaś wypadkowa problemów życia w czystości a chęcią pogłębienia życia duchowego?
"Do czego" Kierownik Duchowy powinien "być używany"?
Czy z Kierownikiem Duchowym można przedyskutować kwestie natury psychologicznej?
Wiadomo, że wiele ludzkich grzechów wynika z ludzkich przypadłości, uzależnień, sfera duchowa przenika lub stanowi jedność z cielesnością u Człowieka.

Jakie kryteria wyboru należy przyjąć?
Z Mojego punktu widzenia, szanse na poznanie potencjalnego "kandydata" na kierownika duchowego jest tylko w Konfesjonale, i to jak Moje sumienie traktuje wskazówki i wnioski spowiednika.
Z drugiej strony słyszałem, że o to czy ktoś może/chce zostać Kierownikiem Duchowym to należy o to zapytać Księdza a ten z kolei nie musi się zgodzić...
Czy właściwie postrzegam rolę Kierownika Duchowego?

Zadaniem kierownika duchowego jest poznanie penitenta pod kątem rozeznanie jaką drogą prowadzi go do siebie Bóg. Powinien go spróbować naprowadzić na tę drogę. To nie mogą być rady: powinieneś to czy tamto i wskazywać wzorce świętości, ani jeszcze gorzej: przelewać na niego swoje doświadczenia. Łatwiej o to księdzu, który ma wykształcenie psychologiczne, ale wie gdzie ma tę psychologię ulokować w stosunku do duchowości. Ci księża są na pewno oblegani, bo jest ich na lekarstwo lub nie chcą podejmować się kierownictwa. Wiedza jednak psychologiczna wymaga owej iskry bożej, tego wymaga rozeznanie.
Nie każdy kapłan może być dobrym kierownikiem duchowym, nigdy dobry kierownik nie pozwoli na zażyłość emocjonalną czy przyjaźń, bo to zawsze zacienia obraz człowieka. Jeśli więc kapłan przekroczy te granice to on sam szuka wsparcia.

Ksiądz nie musi się zgodzić na kierownictwo. Może po ludzku nie czuć się na siłach. Nie nadaje się, jeśli sam ma do przepracowania probemy natury psychicznej czy duchowej.

Kierownikiem duchowym może być też osoba świecka. Ks. Pelanowskiego prowadziła siostra zakonna.

Skoro sito ma tak mało i małe dziurki...Jak znaleźć takiego człowieka?
Wspomniana siostra zakonna, nie miałbym okazji poznać żadnej siostry przez spowiedź (trzymając się tego przykładu), jedynym wyjściem pozostają polecenia?
Z drugiej strony, polecenie może stanowić o braku czasu/miejsca na kolejną osobę...

Jeśli potrzebujesz kierownika duchowego to go dostaniesz. Zawsze dostajemy to czego naprawdę potrzebujemy. S. Faustyna miala większe problemy i czekala kilka lat na ojca M.Sopoćkę. Modliła się wytrwale. Nie to co zwykły śmiertelnik. Kiedy ja chciałam kierownika, bo wydawało mi się to takie oczywiste to zostałam odesłana do nauki własnej. Nigdy wcześniej nie czytałam napisu na drzwiach kościoła, że w środku jest księgarnia a przechodziłam setki razy. Dostałam jedynie przyjaciela ojca zakonnego, jako pakiet załącznikowy dla mojego brata. Ojciec zakonny zagospodarował mnie jako załącznik do brata. Oni rzeczywiście byli dla siebie stworzeni: żywioł i siła spokoju. Żywioł jednak słuchał i wszystko weryfikował ze mną; jak dzieciak. Mówiliśmy zgodnie to samo, więc zaufanie do ojca zakonnego się zwiększało. Brat to miał szczęście. Potrzebował tego ojca zakonnego na dwa lata, miał go doprowadzić do Boga, bo pewnie Bóg planował dla niego zbawienie. Poszedł umówić się na spowiedź do klasztoru, bo mu to poleciłam zaznaczając, że w konfesjonale może trafił na księdza stołka. Poszedł i przekazał, że siostra mu poleciła klasztor i zaznaczyła, żeby to nie był ksiądz kołek. Widzisz ? Było mu pisane, bo ksiądz się poderwał i zanim brat się zorientował było po spowiedzi i umówione spotkanie na okoliczność zaspokajania ciekawości.

Módl się i pracuj a reszta w Bożych rękach. Szukaj wytrwale, ale zachowaj czujność, bo może są inni bardziej potrzebujący.

W sumie jak zawsze wszystko sprowadza się do tego samego punktu czyli do modlitwy.
Na pewno masz rację jeśli Bóg uzna że jest to dla mnie przydatne i potrzebne to na pewno takiego człowieka kiedyś na mojej drodze postawi.
Ale chyba jednak postawi bo nigdy wcześniej nie miałem nawet myśli o takiej potrzebie.

Możesz zastosować tez taka metodę żeby gość nie wiedział i się nie przestraszył ze jest twoim kierownikiem duchowym.
Mój znajomy zaczął chodzić do spowiedzi co miesiąc lub częściej jak potrzebował zawsze do tego samego księdza ( w jego przypadku to był kapucyn) i po paru miesiącach już go ojciec rozpoznawał i spowiedź była już mocno nakierowana na kierownictwo duchowe chociaż z żadnej strony nie padły słowa o kierownictwie. Są takie klasztory które na swojej stronie publikują od której do której dany zakonnik jest w konfesjonale. Nie szedł oczywiście w czasie mszy. Paulini , dominikanie, kapucyni prowadzą spowiedź w ciągu dnia. Tak ze o dowolnej godzinie w środku dnia gdy nie ma kolejek można skorzystać ze spowiedzi. Po jakimś czasie będziesz miał prawie ze kierownika duchowego.

Dzieki Yockey, to swietna mysl i chyba najprostrzy sposob.