Tak się zastanawiam ostatnio nad źródłem finansowania Świątyni Jerozolimskiej. Kiedyś o tym czytałem i o podatku świątynnym, ale chyba nie doczytałem. Pytanie brzmi tak: czy 2 małe gorsze które wrzuciła do skarbony w Świątyni uboga wdowa, mogły ostatecznie złożyć się na całość sumy 30 srebrników, za którą Judasz wydał Jezusa ?

Zwykle w takim dociekaniu tkwi drugie dno. Na razie pytasz wprost, więc wprost odpowiedź, mogły. Tak jak teraz ktoś oddaje całe swe pieniądze, chodźby by zapłacić podatek. A potem jakiś lichwiarz wyłudzi je od państwa, na swe niecne cele. Taki jawi się tu kierunek, takiego ciągu wydarzeń.

Wydając monetę (na dowolny cel) puszczamy ją w ruch, w obieg. Moneta trafia np. do skarbony (w świątyni), z której jest wyciągana i wydawana na takie czy inne potrzeby. Moneta przechodzi dalej i dalej. Może zaspokajać słuszne potrzeby, może zasilać dalej (bez naszej wiedzy i kontroli) cokolwiek np. jako zapłata za morderstwo, za zdradę, za broń, na utrzymanie kata itp.

Ważna jest pierwotna intencja puszczającego w ruch ową monetę, na to co się z nią dalej dzieje już nie ma żadnego wpływu. Bo inaczej.. Niemoralne byłoby w ogóle wydawanie pieniędzy, niezależnie na jaki cel.

A ja uwazam ze wartosc pieniadaza nie jest w kwocie, a w tym ile ktos daje ze swojego dobytku.
Ten tzw. wdowi grosz ma wieksza wartosc niz miliony od miliardera.
Na pytane tytulowe odpowiedzia jest to ze wartosc ktora utrzymywala Swiatynie jest ten wdowi grosz, ktory Bog uzupelnia malo wartosciowymi datkami bogaczy.
Jesli chodzi o te 30 srebrnikow to byl to datek tych ktorzy mieli w tym swoj cel, a nie tych ktorych celem bylo utrzymanie Swiatyni.

30 srebrnikow pochodzilo od tych ktorzy ze sie tak wyraze zainwestowali w osiagniecie celu jakim bylo usuniecie z ich drogi Jezusa

A dlaczego ludzie w kościele składając ofiarę na tacę, przeważnie wrzucają monety, albo niewielkie sumy ? Tak, wiem że wielu na prawdę się nie przelewa, ale tendencje u tych którym się jednak przelewa, są podobne. Nie wszyscy tak czynią, ale niestety większość. Tylko ja mam takie wrażenie, że współcześnie ludzie rozumują w kategoriach "księdzu nie dam, bo..." i przestali myśleć w kategoriach intencji, ofiary, wiary i nie myślą po Bożemu tj. - Bogu daje, tylko racjonalnie właśnie ? Nie dam, bo sobie kupi nowy samochód. Jak wy się odnajdujecie w takiej kontrze rozumu z wiarą, który się czasem uruchamia w kościele ?

"Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. ... Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie."
Ja tam widzę na tacy dużo 10 i 20 zl a nieraz nawet wiecej. Mało kto już wrzuca monety. Moze zalezy od parafi jak ludzie widza ze daja i ksiadz robi w parafi duzo robi inwetuje itd to chetnie daja, a jak jakis ksiadz dusigrosz i nic nie robi w kosciele to i ludzie nie daja.
Pozatym nie moja to rzecz zajmować sie na Mszy św tym ile kto wrzuca. Polecam to samo skupieniu sie jednak na ofierze a nie na obserwowaniu ludzi.

BTW w kupowaniu nowego auta nie ma nic zlego. Nie trzeba oddać calego majtku Kosciolowi przecież. Kazdy w sumieniu rozeznaje.

Nie wiem czcigodna forumowiczko co chcesz tym fragmentem wyrazić, ale takie wstawianie Pisma bez stosownego komentarza lub interpretacji, tworzy pole do niepotrzebnych dociekań i nieporozumień. Każdy może go inaczej odczytać. I tak, w moim odczuciu tobie się wydaje, że mnie "przeczytałaś", a ukrytą intencją dla jakiej napisałem zacytowaną przez ciebie wypowiedź, jest moja własna cnota wielkodusznosci, do której potrzebny jest mi taki własnie kontrast i zgorszenie ludźmi w kościele. Otóż nie.

Tak na prawdę, do napisania tego postu sprowokowały mnie różne opinie w wątku "Danie pieniedzy żebrakowi" viewtopic.php?f=12&t=29588
A przecież w jednym i drugim przykładzie dawania jałmużny zasada jest ta sama. Z intencji które kryją się w naszym sercu będziemy sądzeni, a nie z tego jak ów żebrak, lub ksiądz zadysponuje naszymi pieniędzmi. I to chyba tyle jeśli chodzi o moje intencje.





Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Mk 12:41
Oczywiście nie o to chodzi w liturgii. Chcę tym fragmentem pokazać, że w podejmowaniu rozmów tego typu, nie ma nic niewłaściwego i że służą one budowaniu Kościoła.




Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; Mk 12:44





A dlaczego historii o ubogiej wdowie nie czytać dosłownie i się nią nie sugerować? Kobieta wrzuciła do świątynnej skarbony dwa małe grosze. Dała Bogu wszystko co miała, całe swoje utrzymanie. Nie księdzu na remont dachu, ale właśnie Bogu. I to jest własnie przedmiotem mojego zainteresowania Kościołem (wspólnotą). Mało kto tak rozumuje dzisiaj wrzucając pieniądze podczas kolekty. I mało kto, widząc pijaka, czy też podejrzanie wyglądającego bezdomnego potrafi dostrzec w nim Chrystusa. Nam się przeważnie zapala czerwona lampka w głowie i kalkulujemy, na co zostaną wydane nasze ciężko zarobione pieniądze. Mamy kłopot, żeby się z nimi rozstać i dlatego sobie racjonalizujemy dlaczego nie powinniśmy.

W kupowaniu starego, też nie ma nic złego. Ale to już historia na kiedy indziej. A dokładniej na trzy wersety poprzedzające historię o ubogiej wdowie. (Mk 12 38-40)

Oczywiście.

Jozek,
Dobrze zrobiłeś, że wytłumaczyłeś przyczynę założenia wątku. U mnie w parafii jest tak, że dostajemy od proboszcza rozliczenie z pieniędzy, które wierni łożą na kościół. Raczej wiadomo, jak pieniądze mają być/były rozdysponowane. Podoba mi się takie podejście. W związku z tym intencje są takie, by nie tylko dać, ale dać na konkretne cele. Chyba nikt nie lubiłby, gdyby okazało się, że pieniądze poszły na złe czy grzeszne cele, a gdyby się tak zdarzyło, to takie wydarzenie raczej wpłynęłoby na moją gotowość do łożenia następnych datków. Mając wiedzę o tym, że pieniądze zostały źle użyte przez daną osobę, byłoby niemoralnie dawać jej jeszcze więcej pieniędzy bez wyciągnięcia jakichś konsekwencji.

Brand is blues sky a czy wiesz ,że jeśli coś kupuje mogę to kupić ale nie muszę.Nie lubie jak ktoś coś na mnie wymusza ,manipuluje,naciaska .Mogę coś kupić ale w wolności niekórzy tego nie szanują .Cieżko oderwać pysk od koryta co ?Nawet jeśli osoba miała by firme najpobożniejszą a nie myślałam w tym o innym a co dopiero o Bogu tylko o sobie to nic to nie warte