No tak, ale to pozwala na pracę nad sobą, unikania czczej gadaniny bo ona do niczego poza sporami nie prowadzi. To Paweł zaleca Tymoteuszowi. Mamy więc ukierunkowanie działania w ku dobru, więc zmienia się sam człowiek, zaczyna inaczej postrzegać swe życie. Paweł wie, że czeka go śmierć. Z więzienia zrobił sobie szkołę ewangelizacji. Zło próbuje przekuć na dobro dzięki odczytaniu woli Boga. Ten, który jeszcze tak niedawno przemawiał do tłumów nie rości sobie pretensji do Boga, że teraz będzie przemawiał jako więzień do współwięźniów. Nie widzi w tym degradacji swej osoby*. Apostoł przewidywał, że już zbliża się chwila jego śmierci, o czym świadczy 2Tm4,6: Albowiem krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. .Nie jest to jednak dla niego powód do trwogi, gdyż jak sam w następnym wersie stwierdza: W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. Gorliwość faryzeusza została wykorzystana dzięki współpracy z łaską w dobrym celu.
Nie mamy więc rozpamiętywania o przeszłości, z której wyniknąć może rozpacz. Dostrzega on spełnienie w życiu tego co było wolą Boga.

Grzech pierworodny nie zniszczył substancjonalności człowieka. Człowiek pozostał dobry i zdolny do dobrych czynów. Prawo naturalne pozostało w nim wpisane, więc dobrze uformowane sumienie czyta dobro i zło a wola nadal wybiera dobro. Ma skazę grzechu, czyli pewną skłonność i nie zawsze to dobro jest czytelne. Ma więc problem z ustawieniem się do dobra; w danej sytuacji pomóc, zostawić bo ktoś chce żerować na dobroci innego, odroczyć w czasie, w jakim stopniu pomóc. Takich problemów nie miala Maryja. Wiedziała jak wybrać najlepiej.

___________________
* To samo zauważymy u o. M.Kolbego. cela śmierci to było miejsce skąd dobiegały przekleństwa skazanych. Kolbe uczynił z niej celę pocieszenia i modliwtwy. Już nigdy więcej jej nie użyto. Dobro okazało się być silniejsze nawet w takim piekle.

Tak w zasadzie można powiedzieć, że człowiek zawsze kieruje się dobrem, tyle że zdarza się że to dobro redefiniuje, totalnie przekręca jego znaczenie. Przecież "dla dobra kobiet" walczą co niektórzy o prawo do aborcji (karani są ci co się sprzeciwiają), przecież "dla dobra chorych" walczą co niektórzy o prawo do eutanazji (bo cierpienie jest złem i w ten sposób można je zlikwidować). Komuniści "dla dobra ludu pracującego" mordowali i gnębili inaczej myślących niż oni, a hitlerowcy "dla dobra czystej rasy ludzkiej" mordowali Żydów, Polaków, Cyganów i inne narody. Zawsze jest w tych czynach troska o dobro, jawi się świetlana przyszłość i w ogóle raj na ziemi. W żadnym z tych przykładów nikt nie głosił/głosi czynienia zła dla zła. Czasem może być nawet dostrzeżone zło w tych czynach i poglądach, ale jako to mniejsze zło, jako smutna konieczność - "przecież ktoś to musi zrobić". Czy ta zdolność do zamiany znaczenia dobra i zła, nie jest bezpośrednim skutkiem skosztowania z Drzewa Poznania Dobra i Zła?

Po co udowadniać? Ciekaw jestem intencji autora.

Bo spotkałem się z gadkami, że ten grzech istnieje tylko w Katechizmie a nie w Biblii.

W Biblii nie występuje termin "grzech pierworodny", ale podobnie nie występuje termin "Trójca Swięta", czy "sakrament". Co nie podważa przecież istnienia Trójcy Swiętej ani sakramentu, prawda?

No i niektórzy podważają nawet Trójcę Świętą twierdząc że bazują na Biblii.

Mają do tego prawo. Tak jak ci którzy uważają że Ziemia jest płaska a Kopernik była kobietą. Pytanie czy warto ich przekonywać. Mt 7,6.