Oczywiście jest opisany w Katechizmie.
Ale jak to udowodnić za pomocą Biblii? Jako kontrprzykład ktoś podaje Ezechiela że dzieci nie odpowiadają za grzech rodziców.

Tutaj jednak potrzeba chyba głębszego wyjaśnienia teologicznego, bowiem można by podjąć refleksję, czym mogło zgrzeszyć dziecko nowo narodzone, przecież przyjście na świat nie leży w jego wolnej woli, nie było to jego wyborem, zostało poczęte, i już poprzez sam akt poczęcia posiada ono skazę grzechu pierworodnego.

Mam wrażenie że podsuwanie cytatów - bo wszyscy zgrzeszyli, jest jakby wyrywane z głębszego kontekstu a pytanie postawione w wątku wymaga dogłębnej odpowiedzi. A my być może nie posiadamy takiej wiedzy dlaczego grzech pierworodny przechodzi automatycznie jakby już poprzez sam akt poczęcia na człowieka, na dziecko które się poczyna, jakby to był zapis genowy.

My nawet tak dokładnie nie znamy natury grzechu pierworodnego w takim sensie czym on dokładnie był, jakim dokładnie aktem, czynem. Mamy przekaz z Objawienia ukazany w symbolice. To wszystko jest Prawdą ale chyba nie na nasze ludzkie pojęcie aby to roztrząsać. Nasze odpowiedzi wydają się być niepełne. Jest to po prostu do przyjęcia poprzez wiarę, zaufanie do Boga i Bogu. Nie sądzę że to należy roztrząsać. Nie mamy tutaj wiedzy ani umysłu / inteligencji aniołów.

Andy, to że każdy człowiek umiera jest dowodem na grzech pierworodny (śmierć jest karą za grzech pierworodny i przypomina też o grzechu pierworodnym. Człowiek znosi karę śmierci za morderstwo, a Pan Bóg nie zniósł do tej pory kary za grzech pierworodny. Ciekawe kto jest bardziej miłosierny i sprawiedliwy? :/ )

Tą karę o której mówisz zniósł Jezus Chrystus swoją Ofiarą gdyż przed tym aktem śmierć była oddzieleniem od Boga(źródła życia i miłości) dla każdego człowieka, a teraz tylko dla tych, którzy nie chcą mieć z takim Bogiem nic wspólnego...

Sachim, ale Twoje ciało jest poddane śmierci i na pewno umrzesz.

Ale dzięki Ofierze Chrystusa w "tej" właśnie śmierci mogę całkowicie zjednoczyć się z kochającym mnie Ojcem(źródłem życia i miłości), który przemieni moje śmiertelne ciało w nieśmiertelne w rzeczywistości już bez zła, a nie w tej obecnej...

To jest konsekwencja. Śmierć jako konsekwencja zerwania owocu z drzewa poznania dobra i zła. Bóg uprzedził człowieka, wyjaśnił co się stanie jeśli człowiek po ten owoc sięgnie. Człowiek jednak zerwał i skosztował. Tym samym poznał to co złe, to czego poznawać nie musiał i nie powinien, zło otrzymał w konsekwencji swojego czynu, a Bóg przecież upomniał aby tego nie robić.

Bóg powiedział - nie czyń tego bo niechybnie umrzesz. A zwodziciel zapewniał że tak się nie stanie. Człowiek uwierzył zwodzicielowi zamiast wierzyć Bogu i mieć ufność w Bogu.

I kto jest autorem przykazania - Nie zabijaj. Bóg. Człowiek po grzechu pierworodnym jest zdolny do zabijania, nawet swojego brata, matki, ojca, dziecka. A Bóg daje przykazanie - Nie zabijaj.

Grzech pierworodny, inaczej skłonność do niewiary w prawdę słowną, a więc i nieposłuszeństwo temu słowu. A skłonność to nie grzech osoby ją posiadającej, a odziedziczenie jej po przodkach. Bo taką sprawę podglądamy u naszych nauczycieli przodków. Tego podglądania nikt nie zniósł. Dalej istnieje. Natomiast Chrystus pokazał i pokazuje do tej pory, rękami ( ustami ) Kościoła. Skutki tego czym to niewierzenie jest. Co jest wymownie motywującym bo drastycznym obrazem, do ciągłego odwracania się od tej skłonności.
Nie zniósł więc Chrystus możliwości, do dawania złego przykładu naszym rodzicom wobec nas. W temacie niewierności słowu prawdy. Lecz zostawiając nam swój przykład w Kościele. Sprowokował możliwość oceny rodzica poprzez dziecko. Czy rodzic przekazuje wiarę w prawdę czy nie.
Bo po prostu rodzic i dziecko ( jeśli tego chce ) mają ten sam wzór zachowań i skutków takich i innych zachowań. Gdy zachowują ciągłość tego nauczania poprzez Kościół. A wzoru popartego skutkami, normalnie myślący człowiek nie jest już w stanie zlekcewarzyć.
Tu grzech w raju, polegał na zlekcewarzeniu słowa prawdy Boga. Więc czegoś co nie powinno nastąpić. Lecz nie było wtedy jeszcze możliwe, ukazania skutków takiego zachowania, bo ich nie było jeszcze. Teraz je mamy i widzimy, nie ma przeproś że tego ktoś nie wie.
Natomiast dzieci po urodzeniu zaraz nie miały i nie mają jeszcze rozeznania czym jest co. Więc w takim początkowym okresie, są czasowo zwolnieni od oceny ich postawy jako grzesznej. Nie umiejąc jeszcze tego ocenić. Chrystus przypieczętowując sobą to, jak się sprawy z grzechem mają. Oddzielił bycie grzesznym, od bycia nie grzesznym. To jest to wyzwolenie z grzechu dzieci, postawienie znaku rozeznania, od kiedy grzech jest grzechem. Że dał rozeznanie, kiedy i jak do tego grzechu dochodzi. W tym sensie usprawiedliwił dzieci od tego co dla dorosłych już grzechem jest, a dla dziecka ( zwykle ) jeszcze nie świadomego tego, nim nie jest. Mowa o takim samym czynie, że jest bądź nie grzechem takie zachowanie, czyn. Nie ma przeproś więc i wykrętów w tym, jeśli ktoś się z grzechu próbuje usprawiedliwić. Jest bowiem ostro i wyraźnie zarysowana granica tego typu zachowań, będąca grzechem. Nie ma przeproś też w tym, że ktoś nie będąc w Kościele, lecz jako dorosły zna sprawy wiary słowu bądź nie. A często zna także objawienie Boże o grzechu. Bo dorosły ma styczność z takim rozumowaniem, sprawiają to zarówno ciekawość słowa, jak możliwość usłyszenia o objawieniu Bożym.
Tym bardziej, nie ma podstaw do samousprawiedliwień. Ktokolwiek z dorosłych by to robił. Patrz typowe naciąganie dorosłych - nie wiedziałem. Że nie wiedział że słowo prawdy, ma ostateczny wymiar, nie podważalny jego znaczenia. Należy się takiemu słowu absolutne posłuszeństwo. Że tego nie wiedział? Kpina dorosłego i to wszystko. Niczym nie usprawiedliwiona. Usprawiedliwione są tylko czasowo dzieci. Widzialnym znakiem tego, jest ich chrzest będących niemowlęciem. Oraz widzialnym znakiem kiedy to samo zachowanie, już większego dziecka jest grzechem, jest pierwsza Komunia Św. Tego nie da się obejść. To udowadnia wszystko co z grzechem jest związane.

Ogólnie to zgadzam się.

Equuleuss, konsekwencja albo kara, jak zwał tak zwał

Chodzi mi o to, że gdy człowiek był w Raju, to był przygotowywany na wieczność i ciało nie obumierało, a po złamaniu prawa (po grzechu) ciało obumiera i do tej pory tak jest, trzeba najpierw umrzeć, by żyć wiecznie.
Chyba że słowo umrzeć powinno się odnosić do bycia w piekle, a to co teraz nazywa się śmiercią zastąpić słowem obumrzeć?

Czy zatem człowiek jest "zły" z natury?

Nie jest doskonały. Dlatego też żadne próby stworzenia raju na ziemi jak komunizm nie wypaliły.

Zależy co uważasz za "naturę". Został stworzony dobry (Rdz 1,31), ale jego natura uległa uszkodzeniu. I tak, w tym sensie jesteśmy źli (Mt 7:11)

No własnie to że czlowiek jest bardziej skłonny do zła.