Szanowni Państwo,
Moi młodsi bracia będą mieli bierzmowanie i chcemy poprosić na świadka naszego starego przyjaciela rodziny (katolik, uczęszcza na Msze Święte, chrzczony i bierzmowany), ale który jest gejem. Czy jest to zgodne z zasadami?
Dziękuję za odpowiedzi,
Pozdrawiam
PS. Cała rodzina jest porozrzucana po Polsce, więc nie da rady poprosić innych np. rodziców chrzestnych.

Kan. 893 KPK „Ten może spełniać zadanie świadka, kto wypełnia warunki określone w kan. 874”.


czyli:
1° jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;

2° ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;
3° jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
4° jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej;
5° nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.

Pytasz się czy gej może być świadkiem. Pytanie: czy manifestuje to publicznie, żyje z partnerem? Czu po prostu ma takie skłonności, ale sobie żyje samotnie, spokojnie?

Skąd wiesz, że ta osoba to gej, tzn. w jakim sensie jest gejem? Jeśli jest osobą praktykującą, to raczej powinien wiedzieć, czy może być świadkiem, i czy jego proboszcz wydałby adekwatne zaświadczenie, które jest wymagane od świadka. Może zapytajcie go i sprawa szybciej się wyjaśni.

Jeśli to coś pomoże, to świadek bierzmowania nie musi być tej samej płci co kandydat do bierzmowania.

Dziękuję za odpowiedź.
Ma takie skłonności. Jest normalnym facetem, żyje samotnie.

Z forum chrześcijanin homoseksualny -

CHRZEŚCIJANIN HOMOSEKSUALNY – osoba jednego z wyznań chrześcijańskich, odczuwająca skłonności homoseksualne, których nie realizuje (choć mogła je realizować w przeszłości)

HOMOSEKSUALISTA/-TKA (OSOBA HOMOSEKSUALNA) – osoba o skłonnościach seksualnych ukierunkowanych ku płci tożsamej, których nie realizuje (kiedy je realizuje, wtedy staje się GEJEM lub LESBIJKĄ)

GEJ/LESBIJKA – osoba o skłonnościach homoseksualnych, która świadomie je realizuje (może tego zaprzestać, np. usłyszeć powołanie do pójścia jako osoba duchowna lub świecka za Chrystusem)

Terminologię warto uzgodnić, owszem.

Ale zauważę też, w kontekście zdania:
"GEJ/LESBIJKA – osoba o skłonnościach homoseksualnych, która świadomie je realizuje (może tego zaprzestać, np. usłyszeć powołanie do pójścia jako osoba duchowna lub świecka za Chrystusem)",

że: "Kryteria Kościoła są tu bardzo jasne. Dokumenty Stolicy Apostolskiej mówią, że jeśli ktoś ma głęboko zakorzenione skłonności homoseksualne, to nie powinien być w seminarium – powiedział KAI ks. Wojciech Wójtowicz, przewodniczący Konferencji Rektorów Wyższych Seminariów Duchownych."
https://ekai.pl/przewodniczacy-konferen ... uzebnosci/

Tak jest. Pisałem wielokroć o tym odnośnie formacji w zakonie. Nie może złożyć ślubów ani przyjąć święceń kapłańskich mężczyzna, który ma skłonności homoseksualne. Stąd cały szereg (wręcz maraton) badań psychologicznych. Pamiętam jak bardzo się bałem, że "coś wyjdzie, że jestem gejem" - ale kto nie ma takich skłonności może spać spokojnie. Ks. psycholog mnie uspokoił na rozmowie indywidualnej. Poza tym może "wyjść" również, że ktoś boi się tego, że ma skłonności, ale to nie jest tożsame z posiadaniem takich skłonności...

Zdarza się tak, że w danym momencie ktoś żyje w zgodzie z nauczaniem Kościoła, a po kilkunastu latch przychodzą jakieś zawirowania w życiu i już świadek nie jest najlepszym przykładem. Ktoś może się rozwieść, popaść w alkoholizm, itd. Potem bierzmowani mogą narzekać, że czegoś innego oczekiwali. Dobrze jet dobrze znać świadka, ale to często obecnie idealizm.



Czy bałeś się, że mogliby Ci sugerować, że jesteś homoseksualny, chociaż wiesz, że podobają Ci się kobiety? W ogóle takie testy to mogłyby coś fałszywie wykazać? Jakoś nie wyobrażam sobie na czym te testy mogłyby polegać?

Oczywiście. Poza tym wszyscy tak samo to przeżywaliśmy i nie ma w tym nic dziwnego ani nadzwyczajnego. Wiem, że podobają mi się kobiety i tych testów nie da się "oszukać", stokroć to pisałem. Baliśmy się tak samo, że wykryją u nas schizofrenię np. a choroba psychiczna to też przeszkoda do złożenia ślubów. Człowiek boi się nieznanego, boi się nieco psychologii, bo za nią kryją się nieznane dla nas laików określenia, definicje, diagnozy itd.

Ale bardziej to była ciekawość: co mamy do "przepracowania". Człowiek czasem nie ufa sobie - i myśli: może coś naprawdę ze mną "nie tak", skoro dziewczyny się za mną oglądały a ja wlazłem w środowisko samych mężczyzn To był też stres bardziej niż jakiś lęk, nerwy niż obawy mające jakieś podstawy...zresztą tych testów było wiele, wiele i raz jeszcze wiele na przełomie ponad półrocza, więc każdy się niecierpliwił i czekał na opinię księdza psychologa, bo myśleliśmy: jak coś nie tak, to tylko czas tu marnujemy i tak nas nie dopuszczą do ślubów...

Kiedyś jeden gej powiedział mi, że dopiero psycholog uświadomił mu, że jest gejem. Normalnie zachęcił go, żeby otworzył się na tę orientację, i zobaczył jak się z tym czuje.

Nie ma to jak "złote rady" psychologów Mi tylko poradził, żebym bardziej się "otwierał", nie uciekał do schematów, był bardziej "przywódczy" we wspólnocie (więcej na siebie brał), a także pracował nad poczuciem zaniżonej wartości samego siebie, no ale...to już off-top, więc zmykam stąd

To prawda. Jednak zacytowane przez mnie słowa ukazują pełny tekst tego co jest na forum zamieszczone. Racją jest to że osoba homoseksualna nie powinna wstępować ani do zakonu ani przyjmować święceń kapłańskich.

I to nie tylko dlatego że taka osoba jest wtedy w środowisku osób tej samej płci co może powodować napięcia, problemy, ale także to że homoseksualizm nie jest naturalny ani normalny, taka osoba ma zaburzone nieraz głęboko spojrzenie na własną tożsamość, relacje, etc.

Kapłan, brat czy ojciec zakonny ma być własnie takim ojcem duchownym dla innych. Siostra zakonna także ma realizować swoje duchowe macierzyństwo. Kandydat na zakonnika / zakonnicę to ktoś kto także byłby dobrym małżonkiem / mężem / ojcem / żoną / matką. Nie może być w tej kwestii zaburzony.

Poza tym, kapłaństwo, zakon, może być w takich przypadkach w pewnym sensie podjętą ucieczką, rodzajem schronienia lub nadania swojemu życiu w taki sposób sensu, niż rzeczywistym powołaniem.



Myślę że takie testy mogą być także ukierunkowane na to aby wykazać w kandydacie na przykład biseksualizm, a w takim przypadku pomimo że mężczyźnie mogą podobać się kobiety, to jednak mężczyźni również.



Być może przyszedł do psychologa aby powiedzieć mu o swoich odczuciach w tej kwestii, a psycholodzy są zazwyczaj nastawieni na afirmację, takie też raczej mają zalecenia w postępowaniu wobec osób które odczuwają w sobie skłonności homoseksualne / biseksualne. Afirmacja.

Im chyba nawet nie wolno proponować terapii konwersyjnej. To jest bardzo smutne. Proponuje się takim osobom przyjęcie tożsamości gejowskiej / lesbijskiej. Zamiast podjęcia terapii pomagającej tym osobom na wyjście z tych skłonności które są zaburzeniem orientacji seksualnej. Bowiem orientacja seksualna jest tylko jedna - heteroseksualna. Wszystko inne jest zaburzeniem tejże orientacji, odstępstwem od normalnej natury człowieka.

A w przypadku praktykowania homoseksualizmu, czyli w przypadku współżycia homoseksualnego, staje się to już zboczeniem / parafilią.

A jak wykażą aseksualizm, to jak jest? Może zostać kapłanem?

Aseksualizm jest także pewnego rodzaju zaburzeniem w seksualnej strefie człowieka, nie jest naturalny. Taka osoba nie odczuwa popędu seksualnego do osób, ale może przejawiać czasem autoerotyzm, może posiadać orientację romantyczną i to wszelkiego rodzaju, czyli może przejawiać orientację hetero-romantyczną, homo-romantyczną, bi-romantyczną, pan-romantyczną.

Czyli to oznacza że może zakochać się emocjonalnie / romantycznie w osobie różnorakiej płci i tożsamości seksualnej / płciowej, i może mieć potrzebę tworzenia związków romantycznych / emocjonalnych, ale nie seksualnych.

W przypadku osoby aseksualnej pojawia się taka kwestia, iż dla takiej osoby, celibat, podjęcie życia w celibacie, nie jest taką ofiarą jaką jest dla osoby seksualnej.

Kapłan ma do czynienia dodatkowo z małżonkami, z problemami małżonków, z problemami różnych osób dotyczących sfery seksualnej, i jako osoba aseksualna nie będzie miał jakby właściwego wglądu w te kwestie.

No tak. Powinien być zdecydowanie heteroseksualny, ale też gotowy do wypełnienia celibatu, bo potem też wiernym nie jest łatwo patrzeć, jak kapłan publicznie miota się, jak chorągiewka na wietrze:



Po co ten kapłan wszystko upublicznia? Wygląda to jak 'soap opera'.