Bóg jest ponad czasem i wszystko dla niego to wieczne teraz, początek i koniec.
I mi się w głowie tworzy pytanie - czym właściwie jest dla Boga nasza przyszłość? Czy jest ona mu znana, przewidziana, predestynowana? Dla nas przyszłość to właściwie iluzja, my jej nie znamy dopóki nie nastąpi i kreujemy ją dowolnie. Tylko jest pytanie - czy dowolnie dla nas to dowolnie dla Boga? Czy w niebie nasza przyszłość jest już zobaczona i nasze kreowanie i wybory są tylko dla nas wolne bo i tak już Bóg wie?

Np taki prosty przykład bo nie wiem jak opisać to wszystko
Jeśli Bóg widzi że mam wybór pomiędzy windą a schodami i ja się zastanawiam i oba wyjścia są dla mnie prawdopodobne to czy Jezus już wie że pójdę po schodach i wybór jest prawdziwy tylko dla mnie czy sam Jezus zakłada ze mogę wybrać co chcę i nic nie determinuje?

I inne pytanie jeszcze: jeśli ja nie wiem co będzie w 2030 roku to czy dla Boga w Niebie ten 2030 rok i jego szczegóły są tak samo teraźniejsze jak dzień dzisiejszy? Czy dla Boga również jest on nieznany jak dla nas?

Owszem, z punktu widzenia Boga, który jest poza czasem, nie ma podziału na jakieś "przedtem" i jakieś "potem", bo jest On jednocześnie obecny w każdym czasie. A zatem dla Boga nasza przyszłość jest już znana. Nie oznacza to jednak absolutnie, że to Bóg nam tą przyszłość układa. Nie może zatem być mowy o żadnej predestynacji, żadnym planowaniu przez Stwórcę losów pojedynczego człowieka. To, że Bóg zna nasze wybory, nie znaczy, że dokonuje ich za nas. Mamy wolną wolę i to ona kieruje naszym życiem, sprawia, że podejmujemy takie czy inne decyzje. Każdy człowiek ma poprzez mękę i śmierć Chrystusa otwartą drogę do zbawienia. To, czy nią podąży zależy już jednak całkowicie od niego. Wiedza Boga o tym, jak ta ścieżka będzie przebiegać dla każdego z nas, nie jest równoznaczna z Jego sprawstwem w tym zakresie.

https://youtu.be/BxV9g28x2Z4

Posluchaj tego

Należy dodać że. Bóg zna nasz początek, nasze możliwości i nasz koniec. Bo sam jest tego twórcą. My natomiast dążymy do finału w różny sposób, w którym mamy wolny wybór. Bo sami jesteśmy kowalami swego losu, w naszej skali. Do niej Bóg nic nie ma, jest śledzącym ten los. Znając finał, nie potrzebuje interweniować, ani narzucać nam swoją wolę.Jesteśmy więc sami z sobą, mamy wolność jak żyć. Bóg widzi nasze zmagania i naszą nieudolność w nich. Może na naszą prośbę wskazać najsprawniejszą naszę drogę do naszego finału, który On sam zna.
Widzisz więc że nie pod dyktando Boga żyjemy. Jeśli chcemy to wsłuchując się w jego słowo, kierujemy się jego sensem. W tym charakterze, jesteśmy na sprawniejszej ścieszce naszego życia. Ale to zależy tylko od nas, czy tą ścieszką chcemy podążać. Tego Bóg nam nie narzuca, to nasz wybór. Bądź nie kierujemy się podpowiedziami Boga i to też nasz wybór.

__________________________________________________________

Co do pytania o rok 2030 to. Szczeguły dla Boga są nie istotne, bo wie dokąd zmierza ten świat. Oraz że może pomóc temu światu, gdy będzie nasza wspólna prośba do niego. Bądź że wskarze kierunek, gdy nasze sprawy będą dla nas za trudne. Szczegóły tego co będzie, są istotne natomiast dla nas. Ich nie znamy, dlatego chcemy je znać. By je poznać jest tylko jedna droga, żyć nadal by żyć też w 2030 roku.
Krótko, nasze życie to poznawanie jego szczegółów w czasie. Dla Boga to nasze poznawanie, to po prostu przyglądanie się temu naszemu poznawaniu.
To dobrze opisuje skalę naszej i Boga wiedzy o tym samym. One się uzupełniają, nasze co do szczegółów. Boga co do sensu całości. Dlatego będąc przy Bogu, poczujemy pełnię swego życia. Które teraz jest dla nas cząstkowe. Choć stanowi wyraz tego kim teraz jesteśmy. Stanowi o nas dokładnie nasze teraz.

Czyli można powiedzieć że dostajemy określony świat i korzystamy z danych nam opcji q różny sposób a koniec będzie taki sam czy dla każdego inny?
I można stwierdzić że Bóg cały czas obserwuje nasze wybory na żywo?
Tak to właściwie zrozumiałam
Trochę jak gra komputerowa tylko lepsza

No koniec będzie taki, jaki sami go uczynimy - swoimi wyborami życiowymi.


Ech ta młodzież.. To komputery starają się (a właściwie ich twórcy) imitować rzeczywistość, a nie na odwrót.

I tylko jedna kwestia chodzi mi po głowie - czy dając wybór Bóg ma 100 procentową pewnośc że czasami się cos stanie- np zdrada Judasza. Czy Jezus mimo że wiedział mógł mu dać szansę aby się powstrzymał?
____________________________________________________





Czyli że każdy z nas kreuje finał w którym nas Bóg odpowiednio oceni

Co do oceny Boga nas. To Bóg ocenia nas nieustannie, inaczej nie znał by stanu w jakim się znajdujemy. A bez tego nie mógł by być oparciem dla nas.
Z tą oceną chodzi o to, że dotrze ona do naszej świadomości w pełni. Taką jaką ma o nas Bóg. Co możemy teraz postrzegać jako sąd, tak też pomiędzy sobą o tym mówimy. To samo, a jednak w swej głębi nie tak samo. Cały czas trzymam się sedna, czyli perspektywy ze strony Boga.

Natomiast co do pewności na 100%. To do niczego Bogu ta pewność nie jest konieczna. Jest On w stanie w każdej chwili odpowiednio skutecznie zareagować. Nam oczywiście taka pewność jest przydatna. A jest nią nie nasza wola, lecz Boga. Tak wola Boga, oznacza dla nas 100% pewności.

Pan Jezus dał mu taką szansę. W trakcie Ostatniej Wieczerzy wyraźnie wskazał kto Go zdradzi. Mt 26, 23-25.

Ja osobiście zamiast wczytywac się w teorie roznych wspolczesnych filozofów, kocham czytać Pismo. I z tego co w nim wyczytałem o Bogu, który objawił się nam w Jezusie to pytanie dotyczące czasu i jego natury, w ogóle nie ma racji bytu. W tym sensie, że ono w ogóle nie jest istotne. Wszystkie pytania i odpowiedzi są w Jezusie. Im bardziej Go poznajemy w jego Slowie, tym więcej odpowiedzi nam daje.

Pisałem o tym nie raz na forum i napiszę kolejny, bo ta prawda o Jezusie jest dla mnie tak bardzo odkrywcza i wstrząsająca, że cały czas ją przeżywam na nowo, a ona we mnie jak widać ciągle pracuje. Paweł apostoł w liście do Filipian wprost nazywa Jezusa - sługą. "On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi."
Wszystko o Bogu już słyszałem, ale nigdy nie to że jest sługą i usluguje człowiekowi. Można setki razy czytać o tym jak Jezus umywa nogi apostołom, ale bez doświadczenia tego, nigdy nie zrozumieć glebi i realności tego gestu. A prawda jest taka, że moje uczestnictwo na mszy, + wszystkie sakramenty które przyjmuje, to nie jest żadna moja ofiara. Nie ja służę Bogu idac do kościoła, ale to On usluguje mi, lecząc sobą wszystkie moje słabości. I kiedy wracam do domu i siadam do stolu, modląc się przed posiłkiem dziękując Bogu za niego, to wiem że po raz kolejny Bóg mi "usłużył". To On mi go dał. I w tedy kiedy jadę do pracy, kiedy mam dom, dzieci, i w każdym moim zamyśle jest On, który mi to daje.

Mam juz świadomość, że nigdy nie wyprzedze go w bezinteresownym dawaniu siebie. Nigdy moja miłość do Niego, nie dorówna Jego miłości do mnie. Mogę jedynie swoją miłość do Niego, wyrazić swoją miłością do bliźnich, a to jest często bardzo trudne. Ale im więcej odkrywam Boga w swojej codzienności, tym więcej pokonuje siebie i swoją naturę. I to jest myślę najważniejsze w tym wszystkim. Istota naszej relacji z Bogiem kryje się w takich właśnie pytaniach i rozważaniach, albo modlitwie.

Odpowiedź dotycząca wieczności, naszych wyborów i działania Boga w przyszłym świecie brzmi tak:

"Jezus powiedział do swoich uczniów: "Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy, podobni do ludzi oczekujących powrotu swego pana z uczty weselnej, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze.

Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie".

I to jest bardzo Dobra Nowina, która wszystkich nas powinna napawac wielka radością.

Przy takich rozważaniach przypomina mi się zdanie (nie wiem czyje w oryginale). Cytuję niedosłownie:" jeśli wydaje ci się, że zrozumiałeś Boga to to na pewno nie jest Bóg". To jak rozważania komara o fizyce kwantowej.

Kiedy przeczytałam twoją wypowiedź naszła mnie myśl...To odwieczna pokusa ciekawości u człowieka. Chce zamiany rół: co On myśli? Muszę dać sobie odpowiedź i czasem daję... Jak już sobie odpowiem na to pytanie to wiem, wpadam więc w rozpacz lub przyjmuję rolę boga. Muszę bowiem, jako człowiek myślący wyprowadzić swoje działanie. Każda odpowiedź mi wyjdzie, którą chcę wyprowdzić. Są ludzie myślący wykluczająco lub włączająco, są myślący wykluczająco sądzący że włączająco i tu już będzie inne myślenie. To odwrócenie pytania, bo podstawowym założeniem jest wiara, że mnie Bóg kocha (to nie sentymentalne jednak uczucie). Piotr prowadził przy ognisku taką rozmowę z Bogiem. Przy ognisku trzy razy się zaparł Boga i służąca zweryfikowała to jego emocjonalne zapewnienie, że on dla Boga wszystko. Kochał siebie, Boga w decydującej dla Jezusa chwili się zaparł. Trzy razy. Dziwna była ta rozmowa przy ognisku. Kochasz Mnie, Piotrze? Uzył na określenie miłości słowa agape (powtarzam za ks. D.Chmielewskim tę scenkę). Piotr mu odpowiedział: tak, ale użył słowa phile, czyli określajacą taką ludzką i niestałą, mocno emocjonalną miłość. Drugi raz zapytał Jezus tak samo, używając agape. I Piotr odpowiedział jak za pierwszym razem. Po raz trzeci Jezus zapytał używając phle i Piotr po raz trzeci odpowiedział to samo, dodając, że Ty wiesz Panie o mnie wszystko. Piotr się zorientował czego dotyczyła ta rozmowa. Tym razem to Jezus zweryfikował wiarę Piotra. Wiedział Piotr, że mimo tej słabości, którą ujrzał ma prowadzić dzieło Boże. Bóg go nie opuścił i zmieniał Piotra aż osiągnął owe agape i oddał życie za Pana. Odnalazł też swe miejsce wśród ludzi; nie poczuł się pierwszym, dał się napominać, ale nie zatracił też swych zdolności przywódczych. Wiedział, że jest w dobrych Rękach. To samo powtórzył tuż przed śmiercią JPII - jestem w rękach Bożych. Człowiek potrzebuje jedynie czujności, by tkwić tak jak najbardziej potrafi przy Bogu. Ma czytać siebie, bo inaczej nigdy nie nabędzie czujności będącej bojaźnią Boża, nabędzie co najwyżej strach. Ten strach, w zasadzie lęk określa Benedykt XVI jako jedno z największych zagrożeń współczesnego człowieka.

Tak w kontekście, wczoraj był dosyć ciekawy film "Lucy". O tym, ile procent mózgu wykorzystuje człowiek i co by się stało, gdyby wykorzystywał (umiał wykorzystać) 100%. Chociaż to hollywoodzka fikcja to daje do myślenia, jaką ograniczoną istotą jest człowiek a próbuje zrozumieć Boga chociaż nie ma do tego celu wystarczających "narzędzi". Zawsze w takich sytuacjach staje mi obraz tłukącej się muchy o szybę, która próbuje wydostać się z pomieszczenia do słońca. My też często jesteśmy taką muchą ze swoim ograniczonym pojmowaniem świata a Boga to już w ogóle...

Jak to ks. Pawlukiewicz mówił, jaki mają ubaw aniołowie w Niebie, jak widzą wykład teologii dogmatycznej.

Czyli można w skrocie powiedzieć że Bóg nam daje wybór, obserwuje nas, daje szansę i czeka na nasze zbawienie a prxyszłość jest mniej więcej taka jaka chcemy w naszych możliwościach i ograniczeniach?

Bóg daje nam wolność, ale dobrze z niej korzystamy, gdy wybieramy dobro. Jeśli nie wybieramy dobra to ją marnujemy. Bóg daje nam też Ducha, byśmy potrafili się zmierzyć z prawdą o innych i nas samych. Daje nam nadzieję, że dotrzemy do celu.

https://www.youtube.com/watch?v=1qVHh67duNo