Cześć,

zapewne gdzieś ten wątek już wystąpił, ale nie mogłam go znaleźć, więc założę nowy.

Moje pytanie brzmi - w jaki sposób "zwykły, szary człowiek" chrześcijanin powinien ewangelizować na co dzień, aby nie być nachalnym? W jaki sposób głosić Słowo Boże, szerzyć wiarę, aby nie wystarszyć ludzi i nie wyjść na wariata? Jeżeli ktoś wyjdzie z założenia, że jesteśmy chorzy, dziwni, zwariowaliśmy, bo wierzymy w duchy, w tym momencie nie mamy żadnej siły przebicia. Mam wrażenie, że każdy chrześcijanin jest powołany do ewangelizacji, jednak nie jestem pewna, czy każdy ma na tyle charyzmy, aby faktycznie głosić Słowo Boże w Internecie, na blogach, w lokalnej społeczności.

Oto moje pomysły na nienachalną ewangelizację:

1. Przyznawanie się do wiary, np. noszeniu krzyżyka na szyi, przyznawanie się do wiary w Boga np. w miejscu pracy, w rodzinie, wśród znajomych
2. Prezentowanie swoją postawą życiową miłości, tolerancji, cierpliwości, umiejętności wybaczania, prezentowanie swoją postawą, że można żyć inaczej, pełniej, mniej egoistycznie, mniej snobistycznie
3. Praca społeczna, wsparcie organizacji charytatywnych
4. Bycie dobrym człowiekiem, inspirowanie innych do bycia dobrym człowiekiem
5. Nienachalne wspominanie w rozmowie o Bogu, bez wciskania ludziom wiary na siłę, np. "dziękuję Bogu, że mam taką fajną pracę, która daje mi takie i takie szanse rozwoju"

Dodajcie swoje pomysły, podzielcie się swoimi doświadczeniami

1)Tak przyznawać się do wiary,przedstawiać stanowisko Kościoła jako swoje gdy zdarzy się jakaś dyskusja/rozmowa ale też wydaje mi się bez przesadnej ostentacji tylko na tyle żeby środowisko wiedziało że ten to katolik praktykujący i żeby postawą/czynem ukazywać że Bóg jest żywy i życie w komunii z Nim daje największą radość i spełnienie,samo klepanie wersetow biblijnych czy moralizowanie raczej zniecheci.Przynajmniej takie jest moje zdanie na ten temat. 2)Tak zgadzam się,na codzień jest mnóstwo sytuacji bardzo małych po ludzku w których można okazywać miłość Boga i blizniego. 3)To chyba jako dzieło godne chrześcijanina gdyż nie powinno się głosić wszystkim na około ile dajemy jałmużny i na co. 4)Tak dokładnie popieram. 5)Właśnie,wydaje się że na codzień mniej kaznodziejskiego tonu ale wartości ewangeliczne można zawsze przemycić i przedstawić bez jakiś gornolotnych przemówień. Ciekawy temat.

Jak to ktoś kiedyś pięknie powiedział: "dawać przykład, a nie wykład".

Proszę Cię o wybaczenie Siostro za to co teraz powiem, ale zastanów się co piszesz. Czy Pan Jezus głosząc Słowo, rozważał czy wychodzi na wariata? Przecież z ludzkiego punktu widzenia osoby niewierzącej, jego sytuacja bardziej ocierała się o wariactwo niż Twoja, kiedy mówił - Jestem Królem. Kogo się bardziej boisz - Boga czy ludzi?

Pomyśli tak jeśli będziesz niewiarygodna. BTW, wierzących w duchy jest dzisiaj więcej niż myślisz.

Wszystko to bardzo piękne, co napisałaś dalej (punkty 1 do 4) ale ....

I tutaj Cię nie rozumiem, bo p.5 przeczy punktowi 1. Jaki sens ma noszenie krzyżyka, skro wstydzisz się zaświadczyć że to Bogu zawdzięczasz taką fajną pracę?
U Neonów jest taka praktyka, że na pewnym etapie Drogi, niektóre rodziny (z dziećmi), wyjeżdżają na tereny które albo Boga nie znają pierwotnie albo wtórnie (przepraszam za te określenia), po to by tam ewangelizować. Ale ta ewangelizacja to właśnie świadczenie swoim codziennym życiem o swojej głębokiej wierze. Nie ma lepszej ewangelizacji, niż wystawienie na próbę własnego życia. Dlatego jeśli będziesz tylko nienachalnie wspominać o Bogu, tak by nikogo broń Boże nie urazić, jeśli będziesz się bała podziękować Mu za swoją cudowną pracę, to nikogo nie nawrócisz.
Pozostań z Bogiem.

W sumie to dziwne mamy czasy. Może jeszcze nie tak mocno u nas, ale w tym "cywilizowanym świecie". Możesz wyjść dziwacznie ubrany z piórkiem w ... i kwiatami na głowie i długą brodą, mając na nogach koturny i nikt nie ma prawa się z tego śmiać, chociaż wyglądasz przecudacznie. Masz prawo zachowywać się jak Ci się wydaje słusznie, nikt nie ma prawa skrytykować.
Noszenie za to krzyżyka, wyznawanie wartości chrześcijańskich, przestrzeganie np. postu - to powód do obśmiania takiej osoby... Dziwny jest ten świat..

Cześć noe,



Chyba nie zrozumiałeś punktu 5 Nie wstydzę się, ale właśnie sugeruję, aby wspominać w rozmowie o Bogu i wdzięczności za proste, prozaiczne rzeczy, jak udany dzień, fajną pracę, świeże powietrze, że mnie kolana nie bolą i mogę cieszyć się spacerem. Staram się takich "wtrąceń" stosować jak najwięcej w rozmowie z drugim człowiekiem, aby uświadomić mu, że WSZYSTKO zawdzięczamy Bogu.




Zgadzam się z tym i też mnie to boli. Możesz czytać z kart, wierzyć w horoskopy, nosić dosłownie cokolwiek, mieć fioletowe włosy, wierzyć w buddyzm, hinduizm, być ateistą, gejem, bi, aseksualnym, zmieniać płeć, podróżować po świecie z plecakiem, ale wierzyć w chrześcijańskiego Boga, być dobrym człowiekiem? Nie no, dziwak, zwariował Ale w sumie ten rodzaj odrzucenia niewiele zmienił się od czasów Biblijnych, gdzie samego Jezusa, który nawracał, uleczał i był perfekcyjnie dobrą istotą zamordowano, bo nie pasował do reszty