Pomyślałem, że może - zamiast tych ciągłych utyskiwań - podzielić się sposobami, na przeżycie Wielkiego Tygodnia.
Na początek propozycja na dni, które zwykle nam przechodzą niepostrzeżenie (bo nie wiadomo co w ich czasie robić) - tj na Wielki Poniedziałek, Wtorek i Środę.
Proponuję spojrzeć na obyczaje żydowskie - wszak to dla nich to tez ważny okres, Pascha.
W przeddzień Paschy – zgodnie z poleceniem z Księgi Wyjścia „Przez siedem dni spożywać będziecie chleb przaśny” – odbywało się wielkie „poszukiwanie chamecu” („chamec” oznacza po prostu „kwas”). Szukano najmniejszych okruchów chleba wytworzonego na zakwasie (w pewnych interpretacjach jest to nie tylko pieczywo, ale i np.alkohol) – ewentualne zapasy należało albo spalić, albo odsprzedać komuś, kto nie był Żydem .
Jak niemal wszystkie elementy liturgiczne, poszukiwanie chamecu miało swój sens symboliczny – obrazowało poszukiwanie w swoim życiu wszystkich (symbolizowanych przez kwas) elementów grzesznych, zaś obrzęd palenia oznaczał wyrzeczenie się ich.
Rabin Radbaz (urodzony w XV wieku rabin Hiszpański) wyjaśniał, że chamec reprezentuje ludzkie pragnienie grzechu.
Jest to również symboliczny sposób usuwania "opuchlizny" (arogancja, pycha) z naszych dusz


Oczywiście nie namawiam do zbierania okruszyn chleba i palenia - raczej do tej drugiej, symbolicznej kwestii. Chociaż... jesli mamy pewne rzeczy związane z grzechem, może to dobry moment żeby sie ich pozbyć (może nawet spalenie byłoby dobrym gestem symbolicznym).
Jest też coś takiego jak "unieważnienie chamacu" (cytuję za Chabadem Lubawicz z Krakowa):



Dla nas może to oznaczać zidentyfikowanie w życiu wszystkich spraw "nie bożych" i wyrzeczenie się ich.

Palenie chamecu.

Usuńmy chamec z naszego życia, przyzwyczajeń.

Co do palenia to jak w tamtym roku odbywalem spowiedz obejmująca pewne nieuporzadkowane sprawy z przeszłości to po powrocie do domu spalilem kartkę z grzechami która służyła mi za pomoc(taki gest symboliczny a spowiedz ta uwolnila mnie definitywnie od demonów przeszłości i niepokoju sumienia)Mój plan na Wielki tydzień jest taki aby przeżyć go tak jakbym go przeżywał w normalnych warunakach czyli Msza św prawdopodobnie codziennie oglądana online od jutra,komunia duchowa,czytam właśnie "Pasje" Katarzyny Emmerich kiedyś zacząłem kilkanaście stron ale nie skończyłem,następnie okres Triduum będę przeżywał oglądając transmisję i duchowo się łącząc..Wielki Piątek droga krzyżowa o 10 z kalwarii Zebrzydowskiej pod przewodnictwem abp Marka Jedraszewskiego w tym roku niestety online gdyż nie będzie możliwości na żywo z oczywistych przyczyn.Niedziela Wielkanocna planuje iść na Eucharystie skoro limit będzie 50 osób.W każdym razie warunki ciężkie ale wierze że Bóg będzie z nami i również głęboko przeżyje te święta.

Pomysłu póki co nie mam... tzn. może żyję utartymi schematami, ale ten czas powinien być takim okresem pogłębienia życia modlitewnego, lektury Słowa Bożego, transmisji on-line Liturgii, różańca, koronki, pewnych wyrzeczeń i oczekiwania... a w niedzielę do kościoła (pewnie po południu się wybiorę) na Mszę Świętą. Poza tym jakaś duchowa lektura też może być pomocna (Pasję czytałem w nowicjacie), mam kilka pozycji "na oku"

Ciężko będzie z fizyczną obecnością w kościele.
Raczej będzie utrzymany obecny limit 5 osób.

Czy tę praktykę stosowali pierwsi chrześcijanie? Jeśli tak, to z kiedy i w jakich okolicznościach od niej odstąpiono? Obecnie Ci, którzy wypiekają chleb, czasami chwalą się, że mają bardzo stary zakwas do chleba. Może on być nawet przekazywany z pokolenia na pokolenie.