nio do ust i na kolanach (a jeżeli problem z klęczeniem, to przynajmniej na stojąco do ust...) (i żeby udzielającym był Ksiądz, tak tylko dla jasności.)?
Chodzi oczywiście o obecny czas.

Czy orientuje się ktoś gdzie taki Kościół w Krakowie(albo okolice) albo Warszawie?

Miłujmy się z całych sił Kochani, ale przede wszystkim Miłujmy Pana Jezusa Chrystusa i Matkę Bożą Maryję.

Chyba nie zdajesz sobie sprawy z tego, że przez długie wieki udzielano Komunii Świętej na rękę...

Yarpen, dajże spokój proszę.

W czym mam dać spokój? Proste pytanie: Po co Ci taki kościół?



Przy okazji: Słowo "ksiądz" pisze się z dużej litery na początku, a nie w środku zdania. Zaś słowo "Kościół" oznacza wspólnotę, a nie budynek.

Yarpen, po prostu zaczynasz przepychankę, przynajmniej tak to odbieram.
Temat o sposobach przyjmowania Komunii Świętej już jest.

Jeżeli chcę oddać szczególny szacunek do powołania jakim jest „ksiądz” to czy nie mogę napisać wielką literą?
Kościół, w znaczeniu budynek i wspólnota napisałem, więc czy nie wynika z tego, że powinienem wielką literą?

Dobrej nocy Yarpen ( poproszę o wyrozumiałość, ale muszę (i chcę) wcześnie wstać do pracy).

Z Panem Bogiem

Możliwe. Dlatego pytam: Po co Ci taka parafia, o którą pytasz?


Ależ możesz, ale każdy widzi, że to jest tylko maniera mająca odróżnić Cię od "plebsu", a nie wyraz szacunku. I, de facto, błąd ortograficzny.


Nie. Słowo "kościół" w odniesieniu do budynku zawsze piszemy z małej litery, a w odniesieniu do wspólnoty lokalnej zawsze z dużej, ponieważ użycie wielkiej lub małej litery nadaje temu wyrazowi konkretne znaczenie. Nie da się go użyć w obu znaczeniach jednocześnie.

A dlatego że w ten sposób pewne osoby chcą wyrazić swoja postawę względem Jezusa.

Proponuję zamknąć ten wątek. Do niczego dobrego nie prowadzą przepychanki tych, ktorzy wiedzą lepiej niz Kosciół, że Komunia do ust jest najlepszym sposobem wyrażania czegokolwiek. Poza tym wątek o Komunii już jest, więc po co nam w tym trudnym czasie (zalecającym ostrożność i przy sakramentach) kolejne historie i histerie... To nie buduje i nie pomaga.

W kontraście do metod wyrażania tegoż szacunku przez biskupów.

Oczywistym jest ze posluszenstwo jest WAZNIEJSZE od Eucharysti (bez posluszenstwa nie ma Eucharysti).

Jednak jest dla mnie zastanawiajace to ze dzisiaj zamyka sie koscioly na calym swiecie a przezylem juz kilka "smiertelnych epidemii" i jakos sobie zamykania kosciolow nie przypominam.

Kosciol jednak jest dzisiaj INNY, za czasow siostry Faustyny nie bylo Pachamamy w Watykanie: https://www.youtube.com/watch?v=9tio92eXhp4

Mozna powiedziec, ze w Kosciele zawsze byly problemy... ale tak oficjalnie? Jakbym nie znal Biblii/Katechizmu a tylko patrzyl na "Magisterium" to pewnie bym sobie Pachamame przed klecznikiem w domu postawil.

Kosciol jest tez inny wlasnie z tego wzgledu ze wierni sa wyedukowani, tzn. nie jest jak 60 lat temu, ze ostatecznym autorytetem dla "szarego ludu" byl ksiadz na parafi - ktory dopuszczal np. antykoncepcje a ludzie lykali jego zalecania.

Jak napisalem w innym watku, to skaplikowany problem.

Głos liturgisy - głos fachowy i rozsądny:
https://www.youtube.com/watch?v=Sk0ZflIVCQA

A jak rozumieć ten fragment z Dzienniczka św siostry Faustyny, to niezwykłe mistyczne przeżycie?

Dziś jest mój dzień, abym trzymała straż przed Panem Jezusem. W dniu tym moim należy do mnie wynagradzać Panu za wszystkie zniewagi i nieuszanowania, modlić się, aby w dniu tym nie popełniło się żadne świętokradztwo. Duch mój w dniu tym był rozpalony szczególną miłością ku Eucharystii. Zdawało mi się, że jestem przemieniona w żar. Kiedy się zbliżyłam do Komunii świętej, kapłan, który mi podawał Pana Jezusa, druga Hostia uczepiła się rękawa i nie wiedziałam, którą przyjąć. Kiedy się tak chwilę namyślałam, kapłan ten, zniecierpliwiony, dał ruch ręką, abym przyjęła.

Kiedy przyjęłam tę Hostię, którą mi podał, druga upadła mi na ręce. Ksiądz poszedł od końca balustrady komunikować, a ja trzymałam Pana Jezusa na rękach przez cały ten czas. Kiedy się kapłan zbliżył powtórnie, podałam mu Hostię, aby zabrał do kielicha, bo w pierwszej chwili, kiedy przyjęłam Pana Jezusa, to przecież nie mogłam mówić, że drugi upadł – dopiero, jak spożyłam. Jednak kiedy miałam Hostię w ręku, odczułam taką moc miłości, że przez dzień cały nie mogłam nic ani jeść, ani wrócić do przytomności. – Z Hostii usłyszałam te słowa: Pragnąłem spocząć na rękach twoich, nie tylko w sercu twoim. I nagle w tym momencie ujrzałam małego Jezusa. Ale kiedy zbliżył się kapłan – widziałam z powrotem Hostię

Takiego kościoła to niebawem trudno będzie znaleźć.
Bo jednak umiłowanie do bliźniego, jego zdrowia i życia(które wg naszej religii jest najważniejsze) nie pozwoli by taka nonszalancja i wręcz szkodliwa bezmyślność była preferowana.
Mając do wyboru zdrowie i życie, albo formę umownie uznana za pełna szacunku to chyba, to pierwsze jest priorytetem.
Ja osobiście głęboko wierze w to że nasi kapłani będą mieli na uwadze nasze bezpieczeństwo bardziej, niż gest. Który z historycznie jest w zasadzie nowy.

"Naprzód trzeba powiedzieć, że obydwa sposoby są dopuszczalne. Może ktoś zapytać: czy tolerancja jest tu na miejscu? Otóż wiemy, że aż do IX wieku Komunię św. przyjmowano na stojąco, do ręki, co nie znaczy, że tak miało pozostać na wieki. Albowiem piękno i wielkość Kościoła polega na tym, że rośnie, dojrzewa i Tajemnicę pojmuje coraz to głębiej. W tym sensie nowe formy powstające po IX wieku mają jako wyraz czci dla Najświętszego Sakramentu swoje pełne uzasadnienie. Z drugiej strony musimy jednak powiedzieć, że jest rzeczą niemożliwą, aby Kościół do IX wieku, więc przez 900 lat przyjmował Eucharystię niegodnie. Czytając teksty Ojców Kościoła, widzimy, z jaką czcią i gorącością ducha przyjmowano Komunię. (...) Wyciągnięta i otwarta ręka staje się znakiem postawy człowieka wobec Chrystusa: człowiek rozwiera przed Nim szeroko swe serce. Zważywszy to wszystko, dochodzimy do przekonania, że jest rzeczą fałszywą spierać się o tę lub ową formę. Nie powinniśmy zapominać, że nie tylko nasze ręce są nieczyste, lecz także nasz język, nasze serce; że językiem grzeszymy często więcej niż rękoma. Największym ryzykiem podjętym przez Boga i równocześnie wyrazem Jego miłosiernej miłości jest to, że nie tylko ręce i język, lecz także i nasze serce może Go dotykać"

kard. Joseph Ratzinger "Mitarbeiter der Wahrheit”.
Książka została opublikowana w Polsce pod tytułem “Służyć Prawdzie, myśli na każdy dzień” w 1986 r.

Jest wykaz takich kościołów, ale brakuje osoby, która by go aktualizowała.
[url=https://web.archive.org/web/20180318063818/http://wiara.arachbox.com/Komunia_św._na_klęcząco_-_lista_kościołów]https://web.archive.org/web/20180318063818/http://wiara.arachbox.com/Komunia_św._na_klęcząco_-_lista_kościołów[/url]