Nie nie bicie piany jak na forum wielu uskutecznia wzejmnie sie oskarzajac czy udoeadniajac czyja racja jest bardziej mojsza. Rozmowa kulturalna kto wie co i kiedy w kims tam zakiełkuje to już od Pana Boga zalezy. Mamy wszak apostołować i dawać swiadextwo a nie milczeć.

Do apostolowania nie jest potrzebna super wiedza teologiczna. Do apostolowania potrzebne jest świadectwo. Jak to ktoś juz pisał świat potrzebuje świadków a nie nauczycieli.
Żeby nie było nie jestem zwolennikiem braku wiedzy i nie poznawaniu zasad swojej wiary i podstaw teologicznych. Uważam, ze to jest wręcz konieczne. Ale w dyskusjach apologetycznych bardzo często nie chodzi o doświadczenie. Takie jest moje doswoadczenie.

To po co w internecie dyskutować jesli nikt i tak nie przekona do wiary ateiste lub bezwyznaniowca?

O to właśnie chodzi. Przekazywanie Prawdy ma na celu nawrócenie, a czy ono nastąpi od razu, czy za rok, czy na łożu śmierci, ma znaczenie drugorzędne. Często jest tak, że zaszczepione myśli uruchamiają się dopiero w obliczu jakichś wydarzeń, na których tle te myśli błyszczą. Jest w Biblii kilka przykładów, gdy Jezus mówił Apostołom jakieś słowa, wiedząc, że oni ich od razu nie przyjmą, lecz zrozumieją je później, po Zmartwychwstaniu. Czyli zaszczepiał w nich słowa po to, żeby wydały owoc później. A to, że Słowem dzielić się trzeba, mówi o tym Pismo Święte:

Efez. 6:14-15 (14) Stańcie więc [do walki] przepasawszy swoje biodra prawdą, włożywszy pancerz sprawiedliwości, (15) a na nogi obuwie dla gotowości [niesienia] ewangelii o pokoju.

To był Apostoł Paweł, a Piotr napisał tak:

1 Ptr 3:15 Ale Pana Boga uświęcajcie w swoich sercach. A bądźcie zawsze gotowi do obrony przed każdym, kto żądałby od was zdania sprawy z waszej nadziei, ale czyńcie to z łagodnością i bojaźnią.

Jednakowo ważne jest dzielenie się świadectwem życia, co jest trudniejsze. Pan Jezus mówi:

Mat 5:16 Tak niech wasza światłość świeci przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili waszego Ojca, który jest w niebie.

Nie chodzi o to, sama niekiedy udzielam się w takiej dyskusji. Ale jak komuś zależy tylko na tym by zrobić zamęt i wikła się w jakieś skomplikowane rzeczy, których ja jako nieteolog nie umiem wytłumaczyć bo wierzę w to sercem a nie rozumem tym bardziej jeśli widzę, że danej osobie bardziej zależy na zrobieniu zamętu niż na przekonaniu się do wiary to raczej odpuszczam.

Ale co w naszej wierze jest skąplikowanego?

Sprawa jest dość złożona. W przypadku osób które nie są mocno ugruntowane w wierze odradzałbym kontakty z wojującymi protestantami czy ateistami. A zwłaszcza odradzałbym dyskusje z przedstawicielami sekt takich jak Świadkowie Jehowy lub innych destrukcyjnych sekt biblijnych. Zazwyczaj nie jest to debata międzywyznaniowa a rozmowa prowadzona według założonego scenariusza. Nie bez powodu określa się ich siewcami kąkolu.

Mam skromną wiedzę w temacie religii świata, ale z tego co się wywiedziałam, stworzyłam taki pogląd na sprawę ...

Miałam taki moment w życiu, kiedy kontemplowałam samobójstwo, a więc zrodziła się troska o skutki i potem zagłębienie w temat. Wiara nie jest oparta na dowodach, ale mam wrażenie, że są takie fakty historyczne, które wspomagają wiarę. I wydaje mi się też, że apologia jest istotna, bo pomaga nie tylko bronić wiary, ale pomaga osobistej wierze w przetrwaniu w sytuacjach cierpienia.

I dlaczego katolicyzm? Jezus jest postacią historyczną. Nowy Testament to dokument powstały w pierwszym wieku chrześcijaństwa. Zaświadcza o Jezusie, ludzie mu współcześni zapisali to, co widzieli. Czyli Chrystus był prawdziwy. Mówił o sobie, jako jedyny na przestrzeni czasów, że jest Bogiem/Synem Boga. Nikt inny się za Boga nie podawał, w żadnej innej religii.

Różne osoby zajmowały się analizą Pisma Świętego, choćby dla obalenia chrześcijaństwa np. Josh McDowell. Analizował opis testamentowy zmartwychwstania Chrystusa pod różnymi kątami, aby znaleźć jakiekolwiek inne wytłumaczenie tego, że Ciała Chrystusa nie znaleziono w grobie w niedzielny poranek. I nie było innego wytłumaczenia, jak zmartwychwstanie. Było jedynym logicznym.

Bardzo wspiera moją wiarę argument męczeństwa pierwszych chrześcijan. Śmierć na krzyżu była okrutną śmiercią. Przeciętny rybak nie chciałby tak umrzeć i wyparłby się rzekomej wiary, jeśli tylko uniknąłby takiej śmierci. Jednak pierwsi chrześcijanie umierali za wiarę w Chrystusa. Oni się Go nie wypierali. Byli postrzegani jako sekta i musieli się ukrywać, bo ich zwyczajnie mordowano za to, że nie chcieli się wyrzec Bóstwa Chrystusa. Mało tego, nic z tego nie mieli na tej ziemi, że stawali za Chrystusem.

Za to w islamie, jak ktoś podążał za Mahometem, no to głównie z racji korzyści z tego płynących.

Poza tym nie wiem czy idea 'umierać za bliźniego' jest pochodzenia ludzkiego. To znaczy, nie wierzę w postawę człowieka zdolną do takiego poświęcenia bez natchnienia Ducha Świętego. Czy Mohamet uczył idei kochania innych, nadstawiania drugiego policzka, pokory? Mi się wydaje, że Mohamet jest bardzo ludzki, a chrześcijaństwo ma pochodzenie z tchnienia Bożego...

Mogłabym dłużej, ale nie chcę zanudzać. Takich kilka wolnych myśli w temacie.

Rzymski katolicyzm, gdyż jest to najstarsze wyznanie chrześcijańskie. Na początku był tylko Kościół Rzymskokatolicki, który nie był tak nazywany, bo nie było takiej potrzeby, skoro innych wyznań chrześcijańskich wtedy nie było. Po prostu chrześcijanie.

Msza Święta - to fundament. Chyba nigdy bardziej nie zastawiałem się nad "wyborem" - zostałem ochrzczony, potem komunia, bierzmowanie i o dziwo nie nastąpiło "pożegnanie z Kociołem". Bardzo chciałem uniknąć w swoim życiu tzw. "katolicyzmu obwoźnego" - przywieźli do chrztu, zawieźli na komunię to i na własny pogrzeb zawiozą...

Miałem rzecz jasna kryzysy - jako nastolatek unikałem kościoła, "nudziło mi się", to był trochę jakiś przymus... Potem to szybko minęło, ustąpiło. Byłem ministrantem, blisko ołtarza widziałem sens i Prawdę w Kościele, której w innych wyznaniach nie dostrzegałem...

Miałem jeszcze po 20 latach życia taki etap na ciekawość dotyczący Kościoła Polskokatolickiego - nie wiem skąd mi się to wzięło. Poczytałem o historii i zapał i ciekawość minęły szybko... W Lublinie jest taki kościół, chciałem nawet tam pójść, ale nic z tego nie wyszło. Bogu dzięki.

Bogactwo duchowe katolicyzmu jest niedoścignione. Kiedyś pewien stary zakonnik (już nie żyje) powiedział do mnie: "Gdyby w Kościele nie był obecny Bóg, to sama hierarchia by Go zniszczyła w przeciągu jednego wieku..."

Zdaje się, że żadna inna religia nie przeżyła takiego obstrzału i dogłębnej analizy (czasem powodowanej chęcią zniszczenia) jak właśnie katolicyzm.

Zmartwychwstanie z cala otoczka - to powod dlaczego jestem chrzescijaninem.
Nie spotkalem sie do tej pory z bardziej spojna nauka niz nauczanie Kosciola Rzymskokatolickiego - to powod dlaczego jestem katolikiem.