Witajcie,
Czy w czasie, gdy ofiarowuję Panu Jezusowi moje cierpienie, mogę to robić w konkretnych intencjach bliźnich, czy za każdym razem lepiej ogólniej (za Kościół itd.)? Cierpienie (fizyczne) jest regularne i zdarza się w konkretnym czasie (zawsze wiem, kiedy i to niejako część mojego życia), a nie chciałabym pozostawiać go tak jałowo, bez intencji i pożytku. Zastanawia mnie, czy to nie jest już jakaś forma pychy, jak sobie ustalę odgórnie (bo wiem, kiedy przyjdzie ból), że tego dnia modlę się za to, kolejnego za tamto, jednak zależy mi na tym, aby ofiarowywać ten ból za innych, nie za siebie.
A może najlepiej pozostawić to Jezusowi bez zbędnych dopowiedzeń?

Do nazwania tego pychą na pewno bym się nie posunęła. Ale ogólnie ciężko mi tu coś powiedzieć w sumie.

Myślę, że możesz. Bóg chciał byśmy modlili się jedni za drugich, więc tak samo możemy ofiarowywać za nich swoje cierpienie. To nie jest pycha prosić go o coś, sam nam powiedział "proście a będzie wam dane". Myślę, że ofiarowywanie za wybranych przez Ciebie ludzi ma w sobie więcej konkretnej skierowanej ku komuś miłości, niż takie ogólne "za Kościół" - oczywiście to w oczach Boga także będzie wartościowe, ale nam się często zdarza w mniej zdecydowany sposób podchodzić do takich ogólnie zarysowanych celów.