Pogadam z moim kierownikiem duchowym. Jest dobrym spowiednikiem, ale też niezłym psychologiem.

Dzięki ludzie.

Trzymaj się i odezwij za jakiś czas.

Dlaczego jako swój cel obrałeś wygląd i związane z tym samopoczucie i pewność, a nie np. długość życia? Czy interesowałeś się np. dietą ludzi z Okinawa w Japonii (Okinawa diet), którzy podobno żyją najdłużej na świecie?

Odżywianie w czasie koronawirusa

Niewątpliwie samopoczucie psychiczne nie jest najlepsze. Zamknęli szkoły, miejsce pracy męża jest dezynfekowane, bo ktoś tam był z wirusem, na ulicy pusto, koleżanka zadzwoniła, i poinformowała, że została z 2. rolkami papieru toaletowego, a w sklepie już nie może go kupić. Efekt został wywołany. Zauważyłam, że domownicy zrobili się bardziej żarłoczni/łakomi, ale dlaczego? Czy to tylko moja percepcja, bo dłużej wspólnie siedzimy w domu, czy może sytuacja nas nakręca?

Masz rację. Zamknięta przestrzeń. Bliżej do kuchni i lodówki. Pewien rodzaj niekoniecznie świadomego stresu (bo zamknięcie, sama to - 7 dzień *zdrowej osoby w domu - nie najlepiej znoszę). Moze i u niektórych ludzi brak zajęcia (szkoły, pracy zawodowej), trochę zabijanie czasu.
Trzeba sobie (rodzinie) będzie rytm zorganizować, żeby nie zajadać napięć czy bezczynności.
Ja na szczęście mam sporo pracy Ale i ta może się przelać, więc musimy być uważni na własną psychikę.

*Zaznaczam, ze zdrowej, bo np. w zeszłym roku przeszlam operację, potem 3 miesiące zwolnienia. I sam powrót do zdrowia był tam dużym wysilkiem, ze kilkutygodniowe zamkniecie nie bylo dotkliwe.

Na wieki wieków, amen!

Kiedy ważyłem 150 kilo, miałem problemy żeby podnieść się z kolan po przyjęciu Ciała Pana Jezusa albo po przyklęknięciu przed ołtarzem. I, oczywiście, problemy natury fizycznej nie były jedynymi które się z tym wiązały. Sam fakt, ze podnoszę się z trudem, choć do osiemdziesiątki jeszcze mi daleko, sprawiał że czułem się niekomfortowo.

Co rozumiesz pod "zdrowym odżywianiem"? Dietę? Ja jem bardzo tłusto, przy małej ilości węglowodanów. Mój organizm tak się już to tego przyzwyczaił, że w ogóle nie czuję ochoty na coś za czym kiedyś przepadałem - lody, chałwę, czekoladę. Więc nie katuję się odmawiając sobie tego czy tamtego. I dla mnie to jest duchowo dobre, bo kiedyś miałem rozproszenia w trakcie modlitwy, dotyczące czegoś słodkiego - miałem nieodpartą pokusę. Teraz mam inne rozproszenia, bo szatan wykorzysta każdą okazję żebym się rozproszył.

U nas na razie szkoły organizują uczenie przez Internet, które ma się zacząć od poniedziałku. Jest zalew komunikacji od administracji szkolnej i nauczycieli, bo muszą się upewnić, że system zacznie działać. Obecny tydzień jest wolny, starsze dzieci jednak kontaktują się ze sobą i dzielą się obawami. To co dzieje się z rodzicami, udziela się także i im. Wydaje mi się, że to co dociera do nich, może działać na ich psychikę.

W czasie choroby, czy jakiegokolwiek pobytu w szpitalu czas płynie inaczej. Wiadomo jaki jest sens rekonwalescencji - żeby organizm się zregenerował, nie przemęczył. Połóż zdrowego na tydzień do łóżka - pewnie by zwariował.

merss,
Widziałam tutaj Twój wpis, ale chyba uciekł. Czy mi się przywidziało, że tutaj był?



Rozumiem, że 150 kilo to przeszłość (?) Dobrze zrobiłeś, że rzuciłeś słodycze. Cukier uniezależnia. Jak się czujesz na obecnej diecie. Jak długo na niej już jesteś?

Ostatnio natrafiam na informacje, dość niepokojące, a dotyczące ryżu, dokładniej - zawartości arsenu w ryżu, arszeniku, są one dość często przekroczone.

Nie wiedziałam. To pewnie przyczynia się do tego, że ludzie mają trudności z dożyciem do 120 lat.

Byłam na zakupach spożywczych. Do sklepu kolejka ciągnąca się aż na parking z tyłu sklepu. Najpierw wpuścili ze 40 osób, a potem dodatkowo po 5 osób, gdy sklep już opuszczali inni klienci. Na osłodę rozdawano nam pakowane orzeszki z czekoladą i rodzynkami. Poproszono o cywilizowane zachowanie. W długiej kolejce wszyscy wydawali się zdrowi poza jedną starszą panią, która bardzo kaszlała, ale to był mokry kaszel. Kilkanaście osób miało maseczki i rękawiczki. Każdy wykazywał zrozumienie, że trzeba postać w kolejce. Pewnie dla wielu to nowe doświadczenie, bo coraz ktoś filmował kolejkę telefonem. Obsługa młoda i radosna. Proszono nas aby brać co najwyżej po 2 produkty danego rodzaju. Ryżu nie było, ziemniaków mało, jeden rodzaj masła. Poza tym ok, ale ja byłam w sklepie rano.

I ja byłam na zakupach spożywczych, miasto powyżej 500 000, Polska. Ok. jedenastej. Duża osiedlowa Biedronka (bo to najbliżej), w sklepie 8-10 osób. Wszystko jest. Mało było tylko mrożonych warzyw. Żadnych ograniczeń. Ktoś po jeden napój, ktoś po zakupy rzędu 100 złotych. Dużo foliowych rękawic przy warzywach i przy pieczywie (przy pieczywie są niezależnie od epidemii, przy warzywach to nowość). Żadnych ograniczeń. Kolejka do kasy ustawia się z odstępami po 1,5 - 2 metry. Starsi płacą gotowką, młodsi kartą.

Nie tak odległa jakbym chciał, a jestem już dość długo by się organizm przyzwyczaił. I nie rzuciłem słodyczy, tylko ograniczyłem węglowodany - zaznaczam to, bo to istotna różnica. W przeszłości bardzo często rzucałem słodycze, i nigdy nie mogłem zrozumieć czemu mi się to nie udaje. Teraz wiem, że takie podejście jest skazane na porażkę.



Nie obraź się, ale sądzę że za dużo rozmyślasz, a za mało żyjesz. Nie uchronisz się przed błędami, bólem i cierpieniem. Dużo wody upłynęło zanim ja to zrozumiałem. Nie ma czegoś takiego jak najlepsza opcja. Kiedyś miałem problem z własnym wyglądem - do końca liceum ważyłem 78 kilo, przy wzroście 192 cm, i wtedy ktoś powiedział że mam klatę jak gęś wyścigowa . I niestety, powiedział to publicznie. Tak się tym przejąłem, że postanowiłem to zmienić i przedobrzyłem. Głupi sądziłem, że poprawiając swój wygląd, poprawię swoje życie . To nie wygląd powoduje że czujesz się dobrze albo źle, tylko to na ile odpowiedzialnie i odważnie podchodzisz do życia, ile po drodze czynisz dobra, jak znosisz własne cierpienie i jak pomagasz w cierpieniu innym. Jest taki gość, nazywa się Nick Vujicic....


Im dłużej oglądam to co się dzieje, tym bardziej mam wrażenie jakbym był widzem w cyrku. Jedyne co dobre w tej sytuacji, to to że nie muszę płacić za bilet. Ostatnio przechodziłem obok poczty. W środku dwie osoby, a na zewnątrz kolejka 30 osób rozstawionych na odcinku prawie 100 metrów. Bareja by tego nie wymyślił.

Czy to tak naprawdę trudno zrozumieć że we Włoszech kościoły zamieniają się w prosektoria, że w Hiszpanii trumny zwozi się na lodowisko, a chyba nawet ponad 700 osób tam zmarło w ciągu dobry, czy to tak trudno zrozumieć że jeśli niemal całe społeczeństwo zarazi się i będzie chore to padnie wszystko i nawet chleba sobie nie kupisz, wszystko stanie, zatrzyma się, głód, chłód i bieda. Brak dostępu do leków, ludzie będą padać jak muchy bez koniecznych leków również na inne przewlekle choroby. Brak respiratorów. Brak wszystkiego. A jak służba zdrowia się rozchoruje to i brak opieki.

Tak trudno jest zrozumieć po co ta ogólnokrajowa kwarantanna? Chorzy potrafią chorować nawet około miesiąca, to nie jest choroba która potrwa trzy dni i przejdzie. Zresztą wielu ma pół na pół szans, albo przeżyje i może stać się kimś ze zniszczonymi płucami, albo nie przeżyje i umrze. A inni stoją jak przed wyrokiem, umrą raczej i prawie na pewno. Nie wiem jak można nazywać pandemię i środki ostrożności cyrkiem.

W którym miejscu nazwałem pandemię cyrkiem? Proponuję mniej emocji. Niedługo rzeczywiście może zabraknąć chleba, bo nie będzie komu zasiać zboża i go zebrać, bo panika jest taka że ludzie boją się wychodzić z domu. A długie przebywanie w pomieszczeniu bez ruchu i świeżego powietrza, obniża odporność a nie ją podwyższa więc dziecko wypłynie razem z kąpielą. Podobnie rzecz się ma z odległością pomiędzy ludźmi - dlaczego 2 metry a nie 10 albo 20? Dlaczego w autobusie na przestrzeni 40 m2 może przebywać 27 osób, a w kościele o powierzchni 100 m2 i więcej, tylko 5? Poza tym to dziwna sytuacja, kiedy w obliczu zarazy ludzi wygania się z kościołów. Gdzie szukać pociechy i nadziei, jak nie tam? I te wszechobecne maseczki i rękawiczki, które nie tylko nie chronią, ale zbierają całe to świństwo latające w powietrzu i wydychane (nie tylko covid). A to tylko wirus, jeden z tysięcy, może nieco groźniejszy, ale wciąż tylko wirus. On się kiedyś wyczerpie, podobnie jak wszystkie wcześniejsze i te które przyjdą po nim. Pytanie tylko co z nami, kiedy przyjdzie w końcu zapłacić podatki, raty kredytów, opłaty, ubezpieczenia, itp. To właśnie nazywam cyrkiem