Frytki smażone za długo albo bez dawno zmienianego oleju mają w sobie więcej akrylamidu, który jest wysokokarcenogenny. Ale znowu: same w sobei frytki nie są złe, są smaczne, dają zadowolenie psychiczne, ale jak jakiś łajdak chce ciąć po kosztach na zdrowiu klientów, to na mieście u janusza gastronomii lepiej często nie jadać...

Teraz pytanie czy warto rezygnować z komfortu i przyjemności jaka płynie ze smażenia, bo za 20 lat mogę (ale nie muszę) na coś zachorować. Czasem mam głęboką nadzieję, że Ci wszyscy dietetycy, którzy straszą tymi nowotworami, miażdżycą i innymi poważnymi chorobami traktują to zbyt restrykcyjnie.

Chyba już się nim stałem. Nie mogę przestać czytać o jedzeniu, przed każdym kupnem produktu patrzę na skład, 3/4 produktów odkładam z powrotem na półkę, bo jakaś substancja chemiczna jest w składzie, w sklepie spędzam 2 razy więcej czasu i generalnie jestem zdołowany, bo z tylu pyszności muszę rezygnować.

A ile wg. Ciebie oznacza to "często"? Bardzo często w wypowiedziach dietetyków albo innych osób kompetentnych w dziedzinie żywienia widzę właśnie takie zwroty typu "często", "sporadycznie", "umiarkowanie". Tylko co to znaczy zjeść sporadycznie batona albo frytki. Raz na 3 dni, raz na tydzień, na miesiąc?

A jak wy się odżywiacie, jeśli mogę spytać? Unikacie smażenia, tłustych mięs, cukru, przetworzonych produktów? Czy nie przejmujecie się tym?

Obawiam się że ile to jest za dużo będziesz musiał ustalić sam, wg swojego aktualnego trybu życia i wieku.

Jak się odżywiam, jem sporo owoców i jakiś warzyw ale nie stronie od jajecznicy, czekoaldy, makaronu czy jakis pierogów, dopóki chodziłem na swoje treningi i czasem na siłownię to było OK. Ale zauważam że nie można jeść tyle samo jak wczesciej skoro się już nie ćwiczy...zawsze jak masz sobie kupic nowe spodnie, to masz decyzję: kupujesz o rozmiar większe czy te same i zrzucasz wagę.

Miało być zdrowo. Ale jest tak:
" Nie mogę przestać czytać o jedzeniu, przed każdym kupnem produktu patrzę na skład, 3/4 produktów odkładam z powrotem na półkę, bo jakaś substancja chemiczna jest w składzie, w sklepie spędzam 2 razy więcej czasu i generalnie jestem zdołowany, bo z tylu pyszności muszę rezygnować. "
I to wygląda na niezdrowa obsesję.
Przesada.
jeszcze chwila, a będziesz się nadawał do leczenia.
U psychiatry.
Nie żartuję.
bardzo łatwo jest przekroczyć granicę między rozsądnym dbaniem o zdrowie a obsesją.
Jeśli nie możesz przestać czytać o jedzeniu, to już jesteś zależny od tematu. To Tobą rządzi.
Niewolnik.
Chore, kolego.

W takim razie masz problem,ale nie z odżywianiem lecz taki, który koniecznie wymaga pomocy psychologa. Masz ciągłe poczucie winy i jak piszesz, jesteś zdołowany. Nie możesz przestać o tym czytać. To już zakrawa na obsesję.

Nasze ciała- moje i Twoje także, to cała tablica Mendelejewa, chemią także oddychasz- wdychasz O2, a wydychasz CO2, o smogu nie wspomnę. Chciałoby się rzec- nie chcesz chemii, przenieś się na Alaskę, lub za biegun Północny.
Twoje kości zawierają Ca, a Twoja krew Fe itp, itd.

Bzdura. Bzdura. Bzdura.

Zdrowe jedzenie - naturalne, tak jak je Pan Bóg stworzył jest lepsze niż te ciastka które ci pocieszają duszę (dziwne doznania masz swoją drogą - co najwyżej to ci dopamina w mózg strzela a nie, że doświadczasz jakichś przeżyć na duszy, bo zjesz teoche cukru).
Miłe, ale potem jest zjazd. Nagły skok poziomu cukru we krwi jest niezdrowy i niebezpieczny. Lepiej jeść ZDROWO by mieć ZDROWIE, co przełoży się na wszystkie aspekty życia. "W zdrowym ciele zdrowy duch".
Zdrowe jedzenie może przynieść komfort psychiczny, bo dobrze się po takim jedzeniu czujesz. A przynajmniej neutralnie. A nie jak z ciastem - miło przez 10 sekund a potem brzuszek może boleć i organizm staje na rzęsach żeby ten cukier w tłuszcz zamienić żeby było łatwiej się go pozbyć.
Stwierdzenie ze zdrowe jedzenie jest depresyjne to ignorancja. To niezdrowe jedzenie jak słodycze i fast foody zwiększają ryzyko depresyjnych przeżyć. Gdy odżywiasz się zdrowo lepiej się czujesz, pracujesz wydajniej.
Jak jesz w Maku to "ojojoj dobrze dla duszy" - dobrze, czyli jak? Uświęcasz się? Niezdrowym jedzeniem niszczysz swój organizm. Gadanie o twoim dobru dla duszy to bajki.

Czemu nazywasz to obsesja? A może ktoś jest uczulony? Ja ze względów zdrowotnych unikam pszenicy, glutenu ogólniej, i czytał skład. Czytam tez żeby zobaczyć ile coś ma cukru. Większość jedzenia ma bardzo dużo cukru sama w sobie. Sprawdzam etykiety i więcej niż 70% odkładam bo nie odpowiada mi skład. To nie jest CHORE - to jest wybór. Wolny wybór. To ze tobie wszystko jedno i nie masz przeciwwskazań to dobrze, ale nie nazywaj innych chorymi (bezpośrednio lub nie). Nie ma w tym nic złego i dziwnego - po to etykiety są.

Tak jak poleciłeś psychiatrę, to sam tez mógłbyś o niego zadbać. A to ze komuś jest smutno bo rezygnuje z batona to chyba normalne. Do psychiatry by trzeba odesłać gdyby tak nie było..

@Dev
Chodzi o to że jedzenie ze skrobią, sacharozą przynosi komfort psychiczny podczas jedzenia i po jedzeniu.

Wystarczy opracować listę produktów, które się zwykle kupuje (najczęściej mało przetworzeone) i tego się trzymać. I już nie ma obsesji tylko przechodzi się do nawyków żywieniowych.

Chcecie zdrowo jeść? Stańcie w markecie w kolejce do kasy za jakąś otyła osobą, popatrzcie co jest na taśmie i unikajcie tych produktów.

Tylko problem w tym, że u mnie nie do końca ten wybór jest wolny. Nie robię tego w całkowitej wolności, w spokoju. Mój wybór kupna zdrowego produktu, zamiast mniej zdrowego (np chleb razowy zamiast białego) jest zdeterminowany przez silny stres, presję i myśli, że jak wybiorę ten mniej zdrowy produkt, to będzie źle - może niekoniecznie zachoruję na raka, czy obrosnę od razu tłuszczem, ale sama świadomość, że zrobię coś niekorzystnego. A gdy już wybiorę i zjem ten zdrowy produkt, to zamiast satysfakcji, że zjadłem coś zdrowego, odczuwam przygnębienie, że kolejny posiłek też będzie musiał być zdrowy i kolejny i następny... i, że pizzy, czy smażonego steka to już nie zjem, a gdy ze znajomymi pójdę do miasta i oni wezmą sobie po lodzie, to ja będę mógł się im tylko przyglądać.

Uczulenie (obiektywny motyw) jest czymś innym niż np. przesada czy zniewolenie psychiczne.

Masseur, piszesz, że nie jesteś wolny. Oczywiście, mamy starać się sobie nie szkodzić, ale w wolności. U Ciebie włącza się niedobry (nazywam to: niezdrowy) mechanizm. Nie ma decyzji wolnej, jest coś bez mała obsesyjnego. Stres i presja. Nie mogę, nie będę mógł, sam sobie to narzucam, jestem z tym nieszczęśliwy.

Sorry, biały chleb niezdrowy. A stres przy wyborze zdrowy? ustawiczny stres tym bardziej? Myślenie w napięciu o kolejnych wyborach żywieniowych jest korzystne dla zdrowia?

Brak wolności. Słusznie zauważasz. Mądre spostrzeżenie. Umiesz patrzeć na siebie w tym względzie. Coś tu nie gra. Słusznie tego nie usprawiedliwiasz.
[Tak jak nie gra np. u anorektyczek, to tylko skojarzenie].
Jesteś w jakimś stopniu niewolnikiem "zdrowych" wyborów dietetycznych, które sprowadzają na Ciebie niezdrowy, destrukcyjny, druzgoczący równowagę organizmu stres.
To wymaga uporządkowania. Nie wiem, czy samodzielnie będziesz umiał. Ja bym szukała wsparcia w realu.

Chciałbym spróbować sam. Tylko od czego zacząć? Nie chcę też przesadzić w drugą stronę.

Chcesz sam, ale nie wiesz jak.
Moim zdaniem z takich rzeczy wychodzi się ze wskazówkami profesjonalisty, a nie na podst. dobrych rad- jak- się- komu - wydaje na forach.
Nie znam "procedury". Nie znam dobrego sposobu postępowania. Domorosłe rady uważam za nieodpowiedzialne i ryzykowne. Nie chcę skrzywdzić. Nie napiszę jak, bo nie wiem, jak bezpiecznie przepracować niepoprawne wzorce psychiki.
Odsyłam do pomocy (raczej w realu), do profesjonalnego wsparcia.
Twoje życie, decyduj, czy chcesz skorzystać, czy ryzykujesz wielką improwizację pod dyktando amatorów. Nawet życzliwych.

Nie badź jak Zosia- Samosia, pozwól działać innym i sobie pomóc. Idź do dietetyka i psychologa po fachową poradę. Po to są specjaliści. Unikniesz dzięki temu szkodliwego, błędnego koła.