Ależ tak. Dokładnie tak jest. Język polski jest przebogaty w słowa opisujące stan emocjonalny. Faktycznie używamy sformułowania typu " czuje się dobrze/ nie dobrze" Jeszcze najbardziej nie precyzyjne " czuje się".



Nawet szerzej nawet jeśli już ktoś je ujawnia to nie komunikuje źródła tych odczuć. Natomiast kwestia oczekiwania nie jest w odczuwanych emocjach, a w źródle odczuwanych emocji. Temat rzeka.
Z tym, że do wulgaryzmów podchodzę nie na tym poziomie. wg mnie to taka pewna proteza lingwistyczna do wyartykułowania czegoś co wymaga dużego zaangażowania z obu stron nadawcy komunikatu i odbiorcy.
Zarówno przy rozentuzjazmowaniu jak i wzburzeniu nie mal automatycznie to wyrażamy lub tłumimy w sobie. Ta ekspresja nawet z użyciem wulgaryzmów jest bardziej strawialna, niż zduszona i suchy komunikat, skrótowiec w formie przypisania swojego stanu odbiorcy komunikatu.
Precyzja słów, nazwanie emocji wskazania zachowania jako źródła tych odczuć i nazwanie potrzeb to może zaistnieć gdy pewne emocje juz opadną, kiedy jedna i druga osoba chcą rozmawiać. W szybkich akcjach, w niedoczasie, o dziwo skutkują nawet dziwolągi.


Często chodzimy z dziećmi na spacery po osiedlu, to co słychać to "mięsne" kłótnie, jak kłócą się rodzice to dzieci najpierw słyszą krzyk, wulgaryzmy.
Tym się nasiąka, to sie słyszy.
Nie ważne, że niejednokrotnie po ostrej wyminie zdań i ciszy po burzy jest ta prawdziwa rozmowa, wychodzą intencje, nazywane są uczucia i podejmowane konkretne budujące decyzje. To dzieje się w ciszy, tego nie słychać.
To z koleji sprawia, że wulgarym zrównujemy z czymś najbardziej negatywnym, ze złością, kłótnią, dlatego wcale mnie dziwi dylemat moralny i niepewność autora wątku,czy podejmowana ochrona dzieci przed wulgaryzmami.
dostrzegam zupełnie inną stronę wulgaryzmów. To przede wszystkim przestrzeń ekspresji silnych emocji i mocnych komunikatów, a że czesto wąże się z atakiem na inną osobę to już inna bajka.

Podaje link do tego rachunku:
http://www.duchprawdy.com/la_salette.htm
Można w nim przeczytać :

ehhh jeszcze raz...nie rozmawiamy tu o "obelgach" które często są wulgarne tylko o samych wulgaryzmach...zgodzisz się że powiedzenie "kurwa" w pustym pokoju gdy np uderzymy się w mały palec nie jest znieważeniem lub przezwiskiem...no poza znieważeniem urzędu prostytucji...ale np takie zastępowanie czasowników odmianami i słowami pochodnymi od "jebać" nie są przezwiskiem...np
"zajebiście" ma wręcz wydźwięk bardzo pozytywny...

pytanie tylko czy takie wulgaryzmy same w sobie są złe...

Jeszcze co do "zajebiście" zdarzyło mi się od nauczyciela i to jeszcze chyba w podstawówce albo na początku gimnazjum usłyszeć że wyraz ten stał się zdewulgaryzowany...i nie zwracali uwagi gdy ktoś go używał...

Wypowiedź ks. Romana Kneblewskiego dotycząca wulgaryzmów: https://youtu.be/WwaF2ix98sg?t=617.

No właśnie. Czy wulgaryzmów używam z uśmiechem na ustach, będąc w stanie szczęścia, bądź relaksu? Osobiście, jeśli go używam, to wtedy gdy jestem zły, wściekły, rozżalony, lub kiedy jestem niemile zaskoczony, czyli kiedy doświadczam uczuć negatywnych. I co zauważyłem u siebie? Wulgaryzmy nie tylko nie rozładowują mojego nastroju, ale go podkręcają, powodując że jestem jeszcze bardziej wkurzony. Mówiąc kolokwialnie, używając wulgaryzmu dokładam do pieca. Czyli zło które niesie ze sobą wulgaryzm, w moim przypadku nie wynika z mojej subiektywnej opinii o samym słowie, ale z emocji które wypowiedzenie go powoduje, lub podkręca.

Wylgaryzmy, jeszcze w pokoleniu ks. R.Kneblewskiego to była domena ludzi pochodzących z najnizszych sfer (nie utożsamiać). To pokolenie jedynie w 8% kończyło studia. Tylko 20% kończyło licea. Nie używano wulgaryzmów, bo to bylo obciachem, szczególnie u kobiet. Poza tym tego należało się gdzieś nauczyć. Jeśli uczyła ulica to dom oduczał, bo tu rozmawiano inaczej. Ci, którzy pochodzili z nizin społecznych, próbowali dostosować się w zakresie zachowania do przedwojennej inteligencji. Było to widoczne na uczelniach. Przychodzili studenci posługujący się gwarą i miejskim slangiem, ale szybko dostosowywali się do innych form zachowania. Pod koniec studiów wszystko wyrównywało się. To było równanie w górę. Dzisiejsi czterdziestolatkowie rozpoczęli proces równania w dół. W firmach pojawiły się wulgaryzmy. Zbesztani wzrokiem przez starszych kolegów i tak uch używali między sobą. Dziś młodsze pokolenie używa wulgaryzmów powszechnie. Ubogie słownictwo, brak oczytania wypełniają 'przecinkami'. Wpływ pop kultury. zmieniły się ideały.. Do kultury wysokiej należało człowieka wychować. Nie chodzi o powierzchowne ą i ę, ale rozumienie, że bycie człowiekiem to coś więcej niż kierowanie się popędami i emocjami wyrażająymi się w stosowaniu wulgaryzmów. Nie ma dziś już różnic. Używają ich wszystkie grupy społeczne/zawodowe, łącznie z duchowieństwem.
Są ludzie, którzy tego nie stosują, bo inaczej wyrażają swe emocje. Czytają je i wiedzą, że są zdenerwowani. Nie potrafią stosować wulgaryzmów, bo nigdy nie nauczyli się tego języka. Nie jest ich.

Byłam zaskoczona, gdy mój kilkuletni syn klął jak szewc. Kiedy go pytałam co było w przedszkolu, jakich wierszyków się nauczył, to odpowiadał, że niczego. Znał natomiast piosenki o niecenzuralnych słowach i gdy zawaliła się mu wieża z klocków to wydobywał z siebie niecenzuralną wiązankę. Jakaś starsza pani doradziła mi, by nie reagować. Przeszło mu samoistnie. Już nigdy nie usłyszałam wulgaryzmów.