Albo wiersz Kaczmarskiego: Strącanie aniołów
[url]Więc egzekucja więc egzekucja więc egzekucja dokonana
Anioł szatanem nazwie brata
Na chwałę Pana na chwałę Pana[/url]
Typowo satanistyczne treści,
nigdy Kaczmarskiego zbytnio nie lubiłem, wolę Gintrowskiego.

Od siebie dodam muzykę, którą uważam za realne zagrożenie dla wiary. Twórcą wątpiącym w istnienie Boga, cały czas wadzącym się z nim jest nasz ukochany bard Jacek Kaczmarski. W jego twórczości odnajdziemy pierwiastki satanizmu i to nawet nie ukryte ("Czary skuteczne na swary odwieczne", "Pochwała łotrostwa")
Kaczmarski jest wielokrotnie większym zagrożeniem od większości zespolików metalowych, popowych itd., bo jego teksty mają przesłanie i są wynikiem głębokich refleksji nad życiem.
To jest poezja, która sięga głębiej. Rozbija dusze na kawałki i analizuje jeden po drugim, wyciągając na światło dzienne najgorsze zakamarki duszy ludzkiej.
Jacek Kaczmarski był ateistą, humanistą i w pewnym stopniu (poniekąd słusznie) gardził wierzącymi. Stado baranów niszczące własny talent i możliwości przez przynależność do wspólnoty. ("Diabeł mój")
Nie chce mi się wyciągać po kolei wszystkich jego wierszy, ale w większości znaleźć można ciekawe treści.
W centrum jego zainteresowania nie był Bóg, lecz człowiek. Jemu podporządkowywał cały świat. Szydził z głupoty Hioba ("Hiob"), wychwalał Jakuba który otwarcie sprzeciwił się Bogu "Walka Jakuba z Aniołem" i naświetlił okrucieństwo Boga w "Strąceniu aniołów" (Szatan powstał na chwałę Pana i wieczną rozpacz świata") i "Dzieciach Hioba".
Cały program "Raj" jest metaforycznym obrazem PRLu. Oczywiście program sam w sobie jest bardzo wartościowy i wręcz piękny.
Uważam, że nie można potępiać za to Kaczmarskiego. Wielu poetów pisało lekko bluźniercze teksty, ale to tylko poezja. Równie dobrze można nie polecać interpretacji wierszy Herberta przez Gintrowskiego. W końcu Herbert to też ateista.

Ale muzyka Jacka Kaczmarskiego poniekąd pasuje do tego tematu, więc ostrzegam was. Jeśli boicie się o swoje duszyczki to omijajcie go szerokim łukiem. Choć jak dla mnie to głupota.

Na koniec zacytuję barda, który ostrzega was przed różnymi typkami jego pokroju (oczywiście chodzi o różnych poetów, jak ich określa "starszych duchem"):
"W przepyszne wciągną cię katusze
Nie byle jakie łby i dusze"

18 kwietnia 1977 r. przekazał mi duszpasterz książkę pod tytułem.: “Ostrzeżenie z
Zaświatów". Są tam wypowiedzi czterdziestoletniej dziś (1977 r.) matki czworga dzieci,
opętanej od 15 roku życia, gospodyni domu. Egzorcyści, którzy ją egzorcyzmowali, (a było
kilku takich kapłanów), otrzymali z Góry nakaz, polecenie spisywania wypowiedzi demonów.
Dla dobra sprawy i aby nie wywołać generalnego ataku prasy, radia i telewizji — dla
uniknięcia szkód duszpasterskich pierwsze wydanie nie podało nazwiska i imienia tej
opętanej osoby.
25 kwietnia 1977 r. mogłem — na zrządzenie Opatrzności — odwiedzić opętaną i być
obecnym przy egzorcyzmie prałata profesora doktora Jerzego Siegmunda z Fuldy. Jako
docent wykształcił on wiele generacji kapłanów i jako teolog, a także, jako filozof i biolog
wydał wiele dzieł naukowych, tak, że światowej sławy fizyk i chrześcijanin żyjący Ewangelistą
Jordan Pascal nazwał profesora Siegmunda najwybitniejszym filozofem i teologiem
obecnego czasu.
Do wydanej książki dołączyłem na skutek tego przedmowę podpisaną moim nazwiskiem,
jako następstwo rozprawy Prof. Siegmunda i jego posłowie. Wydanie to rozesłałem
wszystkim 80 biskupom posługującym się językiem niemieckim.
Prof. Siegmund nie wyraził swej opinii odnośnie wypowiedzi demonów — jak się wyraża w
posłowiu. Przekonał się jednak i stwierdził, w wypadku tej opętanej, nie chodzi o histeryczkę,
ani o jakąś psychopatkę, czy umysłowo chorą, co stwierdzone zostało przez lekarzy
specjalistów.
Jej objawy opętania, jak to mogłem sam zaobserwować, sprawiają wrażenie prawdziwego
opętania. Ona sama i jej rodzina cierpią na skutek tego. Także zwierzchność Kościoła
powstrzymuje się od prawdziwej pomocy, z powodu zrozumiałej bojaźni przed pewnym
terrorem ze strony źle usposobionych ludzi — współczesnych modernistów.
Świadectwo Prof. Siegmunda ma tym większą wartość, że dziś coraz więcej zaprzecza
istnieniu szatana i Aniołów, nawet na akademiach teologicznych. To prowadzi do negacji
Boga. Taką opinię, taką wiarę, szerzy masoneria, która wdarła się jak się zdaje w najwyższe
szeregi hierarchii kościelnej... Bo i jakżeby można inaczej wytłumaczyć zniszczenie
uświęconej setkami stuleci kościelnej Tradycji, w tak krótkim czasie {posoborowym), jak
wytłumaczyć to (posoborowe) masowe odejście od wiary, rozkład całych wspólnot
zakonnych, ucieczkę dziesiątków tysięcy księży od swych obowiązków kapłańskich,
zakonnych? Jak wytłumaczyć to obniżenie kultu Najświętszego Sakramentu, przenoszenia
Go z centralnego miejsca — głównego ołtarza na boczne, czy do kątów? Cześć
Najświętszego Sakramentu bardzo zanikła.
Maryja Matka Kościoła, której wielkie upomnienie w La Salette, Lurd, Fatimie, — Której
Łzy i Krwawe Łzy — pozostawiają większość ludzi oziębłymi — stara się dziś jeszcze w
ostatni sposób ostrzec ludzkość przed wiecznym potępieniem, przez to, że wybrała ofiarę
zadośćuczynienia — ofiarną duszę, opętaną przez demony, jako swoją tubę, syrenę
alarmową. Na skutek wezwania Najświętszego Imienia Jezus musiały demony wbrew swej
woli i dla zbawienia dusz i ratunku Kościoła poczynić wypowiedzi.
Ostatnie egzorcyzmy podjęte zostały w czerwcu i lipcu 1977 r. pod przewodnictwem Ojca
Arnolda Renza salwatorianina (SDS) i tworzą uzupełnione przez wypowiedzi demonów z 25
kwietnia 1977 r. drugą część tej książki. Trzecia część została dodana przy obecnym
wznowionym i poszerzonym drugim wydaniu — przyp. tłumacza.
Z wydawnictwem Sanheverk — Yerlag przejąłem pierwszą część, przy czym
wypowiedzi po jeszcze jednym krytycznym przebadaniu, sprawiły, że poddałem tę książkę
7nieznacznym poprawkom zgodnie z taśmą magnetofonową, która utrwaliła te wypowiedzi
demonów.
Na tym miejscu wyrażam gorącą wdzięczność wszystkim współpracującym kapłanom i
laikom przy uzupełnieniu drugiego wydania, co uczyniłem z całą odpowiedzialnością.
Wielka ilość ludzi wspomagała mnie przy tym dziele swymi modlitwami przez długi czas,
aby tylko i jedynie przez nasze działanie wypełniła się wola Boża.
Bogu, który wybrał Najświętszą Maryję Pannę na Królową Aniołów, a przez to, jako
pogromicielkę szatana i jego zwolenników, nie możemy czynić przepisów, w jaki sposób ma
on ratować dusze przed piekłem w swej miłosiernej miłości, w tej decydującej godzinie.
Chcemy dać świadectwo tego, co powiedziane zostało po wielu modlitwach i
egzorcyzmach w Imię Najwyższego.

A co takiego mówią?
Ja wolę wierzyć świętym niż demonom, które mogą kłamać nawet wtedy gdy mówią prawdę. Mogą też udawać że zostały zmuszone i mówić od siebie mieszając znaną prawdę z nieznanym fałszem.

A co mówiły demony? I czy taka ciekawość jest duchowo bezpieczna? Jezus kazał im milczeć i wychodzić, podczas gdy my chcemy od nich dowiadywać się zakrytych Boskich tajemnic.
Czasami się mówi: ciekawość to pierwszy stopień do piekła, nie chodzi o każdą ciekawość, ale może ta - co powiedzą demony - jest taka?

Maryja Matka Kościoła, której wielkie upomnienie w La Salette, Lurd, Fatimie, — Której
Łzy i Krwawe Łzy — pozostawiają większość ludzi oziębłymi — stara się dziś jeszcze w
ostatni sposób ostrzec ludzkość przed wiecznym potępieniem, przez to, że wybrała ofiarę
zadośćuczynienia — ofiarną duszę, opętaną przez demony, jako swoją tubę, syrenę
alarmową. Na skutek wezwania Najświętszego Imienia Jezus musiały demony wbrew swej
woli i dla zbawienia dusz i ratunku Kościoła poczynić wypowiedzi.