W zasadzie nie ma się czym bulwersować bo już z daleka była widoczna ta lekka hipokryzja tradycjonalistów polegająca na tym, że nauka tradycyjna to nie tylko nauka dla pogan św. Pawła ale same obrzędy tradycyjne już tak i powstawał taki rozdźwięk, a dodatkowo tradycjonaliści wykluczali protestantów chociaż chętnie z ich nauki korzystali. Sama jestem za Kościołem tradycyjnym ale w pełni a nie wybiórczo a że nie jestem w stanie tak do końca spełnić wymagań tego Kościoła tylko trochę wyszłam z grzechów i chodziłam na msze takie umiarkowane czyli pośrednie pomiędzy tradycyjnymi a nowoczesnymi więc też nie mam co mieć pretensji do Papieża. Papież w sumie słusznie postąpił i nas trochę dyscyplinuje. Nie ma się czym przejmować bo kogo Bóg karci tego za syna przyjmuje. Ja widzę w tym okazję do głębszego nawrócenia dla tradycjonalistów. Samemu Ojcu Pio też kiedyś nie pozwolono odprawiać żadnej mszy i spowiadać co było dla niego dużym upokorzeniem

I tym się różni święty od tradycjonalistów: Św. o. Pio z pokorą przyjął nałożone ograniczenia i nigdy nie pozwolił przy sobie powiedzieć złego słowa o Świętym Officjum czy przełożonych, a tradycjonaliści psioczą i wieszają psy na papieżu, kiedy zmienił decyzję Benedykta XVI.

Czyli w rzeczywistości nie różnimy się aż tak bardzo od siebie tradycyjni i posoborowi, ale od świętych już tak i do nich nam jeszcze kawałek tylko że oni to sobie wypracowali swoją świętość własnym wysiłkiem cierpieniem i ofiarą nic im z nieba nie spadło samo. Chciałoby się być takimi bez skazy wtedy możnaby dawać rady drugim i ogólnie być wolnym i niezależnym człowiekiem jednak do wszystkiego trzeba dojść stopniowo i nie ma tu żadnych cudów. Tak jak z dorastaniem że żadnego etapu człowiek nie przeskoczy a wzrost jest stopniowy.

Nasuwa mi się uwaga praktyczna dotycząca wzrostu duchowego. Dotyczy tych, którzy przyjmują zasadę niepowstrzymanej wspinaczki i nie czynią żadnego upadku. Upadek dla takich osób oznacza bowiem utratę nadziei, sensu własnej egzystencji. To załamanie nazywa się grzechem Lucyfera (Iz 14, 12-14)
Ojcowie z mądrością twierdzili: jeśli zobaczysz młodzieńca, który dzięki własnej woli chce wejść do nieba, chwyć go za nogę i powal na ziemię, gdyż to, co robi, nie jest dla niego pożyteczne.

Pycha znajduje się na szczycie grzechów głównych neguje bowiem człowieczeństwo osoby. Jest prawdziwym grzechem zwróconym 'ku górze' pociągającym w górę, by nas potem strącić w wysoka, powodując czasem definitywny upadek (tak było z Lucyferem).

Merss to nie takie proste. Wyobraź sobie że np. katolicy tylko dzięki protestantom wejdą do nieba bo im samym czegoś brakuje zgodnie z Twoją teorią że nikt o własnych siłach nie dojdzie. Tak mi podpowiada intuicja. Natomiast lucyferem nie ma co się zajmować bo po co to komu. Jednak ludzkie słabości są na wskroś ludzkie a nie że od razu pochodzą z piekła.

To wychodzi bardzo prosto. Ktoś ma receptę na wchodzenie do nieba i pokazuje na swoim przykładzie. Nie widzi jednak, że wskazuje na praktyki religijne a nie postęp duchowy. Należy więc takiego uduchowionego ściągnąć na ziemię. Usłyszysz wrzask, jeśli nieprzygotowany lub ukryje to pod pobożnościową formułką. Poruszasz się w obszarze tradycjonalizmu, jeśli znasz pułapki duchowe i liczysz się z upadkami.
Mnie protestanci nie zajmują. Nie wchodzę na ich teren, bo to zazwyczaj pierwsze pokolenie. Rozmawiać możesz z trzecim. Poza tym to wątek dotyczący katolicyzmu i pułapek tutaj zastawianych na człowieka.

1. Nie ma żadnej hipokryzji w wychodzeniu z Ewangelią do każdego, nawet do protestantów. Nie ma też hipokryzji w krytykowaniu/ostrzeganiu ich, bo są poza Kościołem i takie dusze trzeba ratować, a nie udawać, że nic się nie dzieje, bo komuś będzie przykro. Może teraz nie będzie im przykro, ale będą żałować na sądzie ostatecznym. Tak samo Ci, którzy ich nie naprowadzali na ścieżkę, którą Kościół podaje za to odpowiedzą. Tak więc Tradycja robi to, co robił Kościół od 2000 lat: prowadzi działalność misyjną i zwraca uwagę na błąd nawet temu, który akceptuje 99% Objawienia, ten 1% wystarczy, aby się potępić. Ratujmy ich.
2. W jaki to niby sposób Tradycja korzysta z "dorobku" protestantów? Przecież protestantyzm powstał w opozycji do Tradycji, Sobór Trydencki został zwołany właśnie jako kontrrewolucja wobec protestantyzmu. To się nie dodaje.
3. Tradycja trzyma się przykazań tak jak zawsze Kościół to robił. Teraz się wrzuca "na luz", pomysły z komuniami dla rozwodników, innowierców, puszczanie oczka do sodomitów, etc.. I to faktycznie nie jest wymagające. To jest w opozycji do Tradycji i w opozycji do nauk Jezusa Chrystusa.
4. Dyscyplina to świetna rzecz, tylko dlaczego dyscyplinować, a raczej utrudniać trzymanie dyscypliny tym, którzy uczciwie oddają Bogu cześć? Jeśli hierarchia czy papież są tak ambitni, to świetnie, tylko niech zdyscyplinują rewolucjonistów, postępowców i modernistów zanim rozłożą Kościół od środka. (Spokojnie, wszyscy wiemy, że bramy piekielne Go nie przemogą).
5. Nawracać tradycję? Czyżby Tradycja została ekskomunikowana? Ktoś podciął pień, z którego wyrastamy? To znaczy, że już upadliśmy, czy dopiero swobodnie spadamy i jeszcze tego nie wiemy? To pytania retoryczne, nie liczę na odpowiedzi.

Współcześni tradycjonaliści przejęli tylko założenia tradycji, a w praktyce stosują naukę protestantów i listy św. Pawła do pogan. Dlaczego nie stosują kazań proboszcza z Ars, surowej nauki Ojca Pio o wychodzeniu z grzechów tylko protestanckie nauki o zbawieniu darowanym przez Chrystusa, który przebacza każdy grzech bo tak milej i przyjemniej. W konsekwencji niczym się nie różnimy od protestantów lewaków itp. tak samo grzeszymy jak oni i tak samo liczymy na miłosierdzie. A skoro niczym się nie różnimy w uczynkach to po co wyróżniać się w obrzędach, czy dla lepszego samopoczucia?
Skoro nowa nauka o miłosierdziu jest tak bardzo dla nas wszystkich pociągająca i właśnie prawdziwa bo powiedzmy, że stary Kościół się mylił i wszyscy z lęku wypełniali prawo lepiej lub gorzej ale raczej to drugie. To nie rozumiem tego wybierania jeszcze ze starej szafy jakiegoś potępienia i piekła bo chyba dotyczyłoby to piekło nas wszystkich.
Rozumiem, że różni nas tylko obrządek Mszy i to że jest na tej Mszy trydenckiej należny szacunek dla Jezusa a na zwykłych mszach tego nie ma dlatego ma taką moc zbawczą. To można napisać list do papieża Franciszka z prośbą o możliwość odprawienia takiej Mszy dla tych właśnie współczesnych pogan bo wierzymy że już samo uczestnictwo w niej ich zbawi i tak też głosić to ludziom, których chcemy ratować. Myślę że papież się zgodzi a ludzie zaproszeni chętnie przyjdą ale trzeba trochę dyplomacji i dobrej woli.

Nie mam pojęcia, skąd Pani takie wnioski wyciąga, albo kto Panią w błąd wprowadza. Do kapłana z Ars w Tradycji jest mnóstwo odwołań, tutaj przykład pierwszy z brzegu:
Św. Jan Vianney kapłanem według Serca Jezusowego

Mam dziwne wrażenie, że Pani mówi o charyzmatykach albo jakichś zielonoświątkowych ruchach w Kościele Katolickim, a nie o Tradycji. Zarzucanie Tradycji protestantyzowania jest delikatnie mówiąc niedorzeczne. Proszę to wykazać.

Tradycja nie naucza, że zbawienie należy się każdemu, wręcz przeciwnie. Zgodnie z Objawieniem przekazują, że zbawionym można być tylko w Kościele (za drobnymi wyjątkami), ale nie kiedy człowiek jest świadomy tego, czym jest religia katolicka i powołany przez Jezusa Kościół Katolicki.

Różnica w obrzędach to nie jest kwestia jak w przygotowaniu zupy, że można to zrobić na 10 sposobów. Liturgia powinna wyrażać to, w co wierzymy i pokazuje jak wierzymy. W tradycyjnej liturgii jest o wiele więcej gestów pokory, uniżenia i dziękczynienia wobec Jezusa Chrystusa. Cała jest na nim skoncentrowana, łącznie z kapłanem. Do tego dochodzą kwestie doktrynalne, Tradycja nie dała się zainfekować modernizmem.

Nikt nie twierdzi, że samo uczestnictwo zbawi pogan, na pewno nic takiego nie niesie ze sobą Tradycja, bo nigdy nie niosła.

Naprawdę, mam wrażenie, że Pani nie do końca rozumie, czym jest Tradycja. Pani zarzuty są tak chybione, że naprawdę mam wrażenie, że odnosi się Pani do czegoś innego. Pisze Pani, że zna Tradycję, ale te zarzuty temu stanowczo zaprzeczają.

Publikacja tego dokumentu (Traditionis Custodes) to czarny dzień w historii Kościoła. Motu proprio Franciszka i jego uzasadnienie w formie listu do biskupów brzmi jak jakiś ponury żart. Jest to rozpętanie wojny liturgicznej, policzek dla rosnącej rzeszy katolików na świecie przywiązanych do Mszy Wszechczasów i atak na ten ruch w Kościele, który przyciągał doń ludzi młodych i autentycznie zaangażowanych. Tylko powinszować. Widać "jedność" wg Franciszka oznacza urawniłowkę i wyrugowanie z Kościoła wszystkiego, co nie przystaje do tzw. odnowy posoborowej, której coraz bardziej wątpliwe owoce kościelni moderniści próbują przykryć tym atakiem na Tradycję. W Kościele Franciszka jest miejsce dla ojca Jamesa Martina i innych propagatorów homoherezji, dla niemieckich biskupów wywracających nauczanie Kościoła do góry nogami, dla bratania się ze wszystkimi religiami, dla figur pogańskich bożków na ołtarzu katolickiej świątyni, dla synodalnego rozbierania włosa na czworo i dywagowania razem z wiernymi co tu zrobić, żeby było jeszcze milej i fajniej - dla wszystkich, tylko nie tych okropnych tradycjonalistów, którzy swoim istnieniem i swoją Mszą przypominają o rzeczach, które psują nam ten fajny, kolorowy, nie wykluczający i nie urażający nikogo Kościół.
Osobną kwestią jest zamęt, jaki ten dokument wywołuje. Celną uwagę na ten temat poczynił Paweł Lisicki:
Jeśli w związku z tym, tak naprawdę po 14 latach od Summorum Pontificum stanowisko papieża może się zmienić w tej samej sprawie, mającej rangę doktrynalną, o 180 stopni, to powstaje ogromne zamieszanie i poczucie niestabilności w sprawie jakiegokolwiek innego nauczania. To jest "zarządzanie" jak w przedsiębiorstwie, albo w jakimś ministerstwie, gdzie zmienia się prezes albo przychodzi nowa władza i wprowadza nowe porządki nie licząc się z dorobkiem poprzedników.
Wiernym Tradycji pozostaje trwać przy Mszy Wszechczasów zawsze i wszędzie gdzie tylko to będzie możliwe i modlić się za papieża Franciszka, który tym jawnym zamachem na Mszę Trydencką ściągnął na siebie - jak to wyraził jasno w Quo primum tempore św. Pius V - "gniew Boga Wszechmogącego i błogosławionych apostołów Piotra i Pawła".

Ciekawe, co by było, gdyby ksieża "tradycjonaliści" po prostu nie zastosowali się do tych norm, tak jak to robią ksieża błogosławiący pary homoseksualne...o.,Dariusz Kowalczyk

I właśnie sam zilustrowałeś powody, które stały za decyzją papieża.

Papież zrobił dokładnie to, co zrobiono po wprowadzeniu mszału "trydenckiego".
Pewnie by do tego nie doszło, gdyby środowisko tradsów nie stało się beczką warczących i gryzących psów, jądrem rozłamu w Kosciele, gniazdem węży lżących papieży i naukę Kościoła wraz z Soborem Watykańskim II (co widać także tu na forum)

Dlatego rozumiem tę decyzję, choć nie wiem czy jest dobra; boję się, że środowisko tradsów potwierdzi moje obserwacje i pójdzie w kierunku pogłębienia rozłamu.

Tomasz Terlikowski

"Zmiany w sprawowaniu liturgii trydenckiej to błąd. I to z wielu powodów.
1. Nie da się twierdzić, że budujemy Kościół zdecentralizowany i jednocześnie ograniczać możliwości działania i sprawowania kultu istotnej grupie w Kościele. Takie działanie pokazuje, że decentralizacja ma służyć tylko jednej opcji.
2. Wypychanie zwolenników z Kościoła, wymuszanie na nich nowego rytu wcale nie służy jedności Kościoła, i je sprzyja integracji. Wypychani popadać mogą w mentalnosc sekciarską, i bez wątpienia nie skłania ich to do przyjmowania Vaticanum II. Benedykt XVI reintegrował nurt Tradycji w Kościele, Franciszek wyrzuca go na nawias.
3. Wymuszanie wprowadzania czytań w innym języku narusza integralność liturgii. Nie ma powodów, żeby to robić.
4. Różnorodność jest wartością, i choćby dlatego nie widać powodu, by wymuszać jeden ryt."

Nie po raz pierwszy nie zgadzam się z Terlikowskim.