Do zakonów często trafiali ludzie bez powołania i w zasadzie wbrew swojej woli. Były czasy, kiedy najstarszemu z rodzeństwa przypadał cały majątek, a reszta była wysyłana albo do zakonu, albo radź sobie sam. Jeśli zakony służyły za przechowalnie dla potomków bez posagu, to nie ma się co dziwić, że i życie zakonne wymagało przypominania o regule i karności.

Dawniej nie było też seminariów duchownych. W zakonach kapłanem zostawał wybrany zakonnik przez przełożonego ("takiego, który byłby godny"). Dopiero Sobór Trydencki wprowadził seminaria duchowne...

Klasztory były samowystarczalne. Zakonnicy nie podróżowali, nie musieli wyjeżdżać, niektórzy w ogóle poza mury klasztorne nie wychodzili. Trafiali tam ludzie bez kultury, ogłady, trzeba było wprowadzać taką a nie inną dyscyplinę. Mogli występować tak jak wspominałem wcześniej, ale bardzo często nie mieli dokąd wrócić, nie było drogi powrotu z przyczyn bardzo przyziemnych, ekonomicznych. Poza klasztorem nie mieliby gdzie się podziać, co zjeść, gdzie spać. Tak niestety bywało warunki społeczne były kompletnie inne. Śluby wieczyste składano już po roku czasu. Dziś w zależności od zakonu składa się je dopiero po okresie formacji początkowej czyli od 5-7 a nawet 8 lat... Do tego czasu możesz wystąpić i nie ponosisz żadnych konsekwencji, to czas rozeznawania i prawo kanoniczne nie nakłada tu żadnych kar na takie osoby.

Była też klerykalizacja życia mniszego niezgodna z Reguła. Sobór Watykanski II wrócił do źródeł.. Później za bardzo i sztucznie próbowano łagodzić. I tak np kamedulom niby ze względów humanitarnych próbowano złagodzić posty. Do św Jana Pawła II pojechało z petycją trzech mnichów, jeden miał 89 lat, drugi 92, trzeci 96 i wszyscy trzej od kilkudziesięciu lat na diecie bezmięsnej. Zostawiono więc ich w spokoju.

Dawniej i dziś życie zakonne przeżywa wzloty i upadki. Zawsze problemem jest odejście od pierwotnej reguły, zanikanie charyzmatu, brak tożsamości w Kościele... Prym wiodą te wspólnoty, które próbują powielać wzorce z dawnych lat, naśladują minione pokolenia zakonników. Tam gdzie zaś próbuje się coś "luzować", wychodzić naprzeciw potrzebom świata a nie zakonu tam pustka i posucha.

Ogólnie jest kryzys ludzki, rodzin, chrześcijaństwa a więc i zakonów. Mnisi z Nieba nie spadają. Wychodzą z rodzin, często bardzo różnych, rozbitych, ale chętni wciąż są, choć statystyki nie napawają optymizmem. Kryzys demograficzny, emigracja za lepszymi zarobkami, mało atrakcyjny pomysł na życie, powszechna laicyzacja, zły wizerunek hierarchów, to zniechęca. Przyczyn są tysiące...

O Szustak przemówił....

https://dorzeczy.pl/religia/193931/o-sz ... ciola.html

No cóż... Miejsce w Kościele jest dla atakujących i dewastujących kościoły, zwolenników aborcji i LGBT, ale nie tradycjonalistów... Dziwne...

Jest miejsce dla tradycjonalistów pod warunkiem, że nie negują ważności NOM, II Soboru Watykańskiego, decyzji papieża itp. Jeżeli ktoś to robi, to sam stawia się poza Kościołem.

Swoją stroną samo pojęcie "tradycjonalista" jest dość dziwne w kontekście bycia katolikiem, bo wskazuje na odżegnywanie się od Kościoła istniejącego w chwili obecnej. Trochę jak z "mieć ciastko i zjeść ciastko": "Chcę być katolikiem, ale nie chcę być we współczesnym Kościele."

Iustus, najśmieszniejsze w tym wszystkim jest to że sam jesteś modernistą jak każdy katolik dzisiaj i naprawdę nie różnisz się prawie od protestantów choćby ci się zdawało. To mówienie o wartościach tradycyjnych to tylko fasada i przykrywka dla tego czego nie chciałbyś u siebie widzieć. Świat jest dziś przesiąknięty modernizmem czy chcemy tego czy nie to i tak jesteśmy bardziej modernistami niż tradycjonalistami. Przecież nie jesteś jakimś odludkiem wykluczonym ze społeczeństwa, korzystasz ze wszystkich dobrodziejstw postępu technicznego, pewnie masz dużo przyjaciół i jesteś związany z tym światem bardziej niż ci się wydaje, a mówisz że Kościół powinien się stawiać jak sam nie chcesz wyjść poza margines. Bo gdybyś był prawdziwym tradycjonalistą to przede wszystkim musiałbyś odrzucić wynalazki XX wieku a więc komputer, smartfon, itp. dalej musiałbyś mieć dużą bojaźń wobec Boga i duży szacunek tak że Bóg jest tylko od naprawdę ważnych spraw i nie zawraca się jemu głowy codziennymi głupotami. Oglądałeś pewnie "Potop" jak tam ludzie zachowują się na mszy i w życiu że Bóg to świętość nie tylko podczas mszy trydenckiej ale cały czas tak że żyje się surowymi regułami bez żadnych ustępstw i Oleńka dopiero przyjmuje Kmicica gdy ten całkowicie się nawrócił i odpokutował dawne winy bo wcześniej planuje wstąpienie do zakonu. Ktoś dziś tak żyje, widziałeś kogoś takiego? jeśli nie to pogódź się z tym że wszyscy jesteśmy dzisiaj modernistami.

lubczyk, przecież to wszystko to jest totalny bezsens. Od kiedy to tradycjonalizm polega na uciekaniu od rozwiązań technicznych? To tylko pokazuje jak bardzo Pani nie rozumie, czym jest Tradycja. Przecież sam postęp jest owocem tradycji (celowo tutaj mała litera). Tradycja/Konserwatyzm ma to do siebie, że jest przekazywana i organicznie usprawniana, a nie rewolucyjnie zarzucana i tworzona od nowa.

To, że mam dobra i znajomość na tym świecie, to nie znaczy, że jestem w nim zamknięty. Mam się koncentrować na sprawach nadprzyrodzonych, nad zbawieniem, a wszelka materia jest tylko narzędziem do tego celu.

Aż się zastanawiam, czy to nie są żarty, ciężko mi uwierzyć, że to było pisane na poważnie, ale cóż. Potraktowałem to poważnie...

W takim razie nie rozumiemy się od razu ma początku. Należałoby uzgodnić definicje co każdy rozumie przez tradycję w wierze.

Tradycja i Pismo Święte są składowymi Objawienia, więc Tradycja jest nośnikiem oraz zawiera w sobie treść Objawienia.
W znaczeniu potocznym tradycja, są to wartości, zasady i rozwiązania przekazywane z pokolenia na pokolenie. Tradycja to nie jest kurczowe trzymanie się jednego, fizycznego mechanizmu.

A dokładnie to robicie w kwestii mszy w nadzwyczajnym rycie

Kto robicie? Kim to ja jestem, żebym miał moc zmieniania Mszy Świętej? To jest bez sensu. A fakty są takie, że Msza zmieniała się przez wieki organicznie, dokładnie tak, jak to się dzieje ze zwykłą tradycją w znaczeniu potocznym. Novus to nie była zmiana organiczna, tylko rewolucyjna, biurokratyczna i narzucona - takie rozwiązanie nie ma nic wspólnego i z Tradycją i z tradycją.
Kolejnym dowodem na nieprawdziwość tego, co Pan mówi jest to, że w środowisku Tradycji jest ogólna zgoda, że bieżący, czy poprzednie Mszały nie były doskonałe i że można by je uczciwie poprawić. Nikt nie twierdzi, że jest idealnie i że nie można tam zmienić żadnej kropeczki. To kolejny bezsensowny i szkaradny mit wobec Tradycji.

Dość ciekawe zdanie
https://www.youtube.com/watch?v=KulcsLK ... 9p&index=1

Skrajnie nieuczciwa i nieadekwatna do rzeczywistości odpowiedź.
Przede wszystkim jacy wy? W ten sposób dzielisz Kościół na lepszych i gorszych. Po prostu wywyższasz się jako ten lepszy nie tylko ponad współczesnych, ale i tych co żyli przez wieki.

Iustus, podałam ci przykład jakie były wzorce dla ludzi wierzących i chociaż to powieść to oddaje częściowo mentalność ludzi czasów tradycji dla których Bóg to świętość przede wszystkim w życiu. Panna na wydaniu świadoma swej urody używa jej w pierwszej kolejności do nawrócenia szlachcica poganina, a gdyby to się nie udało ma wstąpić do zakonu. Szlachcic początkowo zdegenerowany i niewierzący ale wie co to prawdziwa miłość do kobiety i że wymaga ofiar i poświęcenia bo inaczej nie ma w życiu i po porażkach z porwaniem grożących utratą życia ostatecznie nie szuka sobie innej panny na zasadzie nie ta to inna, żeby była ładna i uległa jego żądzom, tylko ostatecznie nawraca się i pokutuje za swoje grzechy przyjmując wszystkie kary i przeciwności.
To jest jak najbardziej życie ewangeliczne przyszłych małżonków i wzorce tradycyjne dla nich.
Jeśli chodzi o współczesnych "tradycjonalistów" to nie żadna Tradycja tylko jakaś hybryda czyli dowolne połączenie różnych nurtów z tradycji i oczywiście a jakże z modernizmu a pojęciowo to raczej rewolucja w Kościele. Do tej pory kto chciał nawracać innych to zostawał misjonarzem i był kierowany przez biskupa w konkretne miejsce a nie sam się kierował i to jedyna forma nawracania pogan w Kościele. Dziś jest zachcianka modernistyczna bycia apostołem i własna działalność w tym zakresie, bo o ile papież Franciszek zmienił tutaj nauczanie i dostosował do tego żeby także świeccy wierni nawracali innych to podał konkretne środki a przede wszystkim metody z których tradycjonaliści typu modern nie korzystają bo mają swoje własne.
To kapryśne tak charakterystyczne dla naszych czasów zachowanie określił trafnie Yarpen jako zjedzenie ciastka i chcenie aby dalej go mieć. Tu tradycjonaliści wpisują się dokładnie w mentalność całego pokolenia i nie różnią się niczym od innych katolików czy protestantów.
Wg mnie postęp techniczny jest odwrotnie proporcjonalny do rozwoju duchowego ale ta teza wymaga udowodnienia bo do końca nie wiadomo czy tak jest chociaż są pewne przesłanki. Człowiek który wiedzie życie łatwe i ciekawe dzięki wynalazkom nauki, zachwycony możliwościami techniki tak łatwo nie będzie chciał oddać tego w zamian za Królestwo Boże nie materialne i bliżej nieokreślone. W czasie próby wiary raczej wystraszy się przeciwności, a ciało które nie jest zahartowane do znoszenia różnych cierpień tylko raczej rozpasane przyjemnościami i zaspokojeniem różnych kaprysów i żądz (nie tylko seksualnych ale potrzeby lenistwa, odpoczynku, czystości, dobrego jedzenia i innych udogodnień) raczej odmówi nagłego odstawienia tych wszystkich "używek", żeby świadomie i dobrowolnie zrezygnować z tego dla Chrystusa. Patrz w Europie tak mało świadomych męczenników.
Konkluzja jest taka że dzisiaj to nie żadna Tradycja tylko rewolucja w Kościele i nie oceniam czy dobra czy zła bo dopiero po owocach będzie można ocenić czyli potrzeba jeszcze czasu.

Najwidoczniej każdy inaczej rozumie "tradycję" w szerokim jej zakresie. Myślałem, że w temacie skupimy się raczej na liturgii i decyzji papieża Franciszka, a tu wszystkiego po trochu...

Czytając posty lubczyka odnoszę wrażenie, że uważa ludzi związanych z Msza w klasycznym rycie rzymskim za jakichś amiszow, którzy skoro przywiązani są do starego rytu powinni (aby być autentycznymi) również nie jeździć samochodami, nie używać komputerów, telefonów, nosić szare wory pokutne, biczowac się itd. Kameduli mają prąd w swoich eremach.. Chyba nie są "tradycyjni", bo powinni tak jak w XVII wieku siedzieć przy świecach...

Osobiście pojęcia nie mam co wspólnego ma ze sobą przywiązanie do tradycyjnej liturgii z życiem oderwanym od realiów. Może ktoś mnie oświeci?

Tradycyjna liturgia w Kościele a sposób życia, warunki społeczne sprzed 500 lat to chyba dwa oddzielne tematy..?

Typowe hasło postępu. Bardzo łatwo je podważyć. W historii Kościoła mieliśmy wiele zakonów, którzy zajmowali się właśnie techniką. Wystarczy wspomnieć jezuitów, cystersów, były nawet zakony budowniczych mostów. Gdzie tu jest postęp duchowy przeciwko technice? Jest wręcz przeciwnie.

A co do tego, że w Tradycji są ludzie wychowani w postępie, to już jest sytuacja zastana. Trzeba zdać sobie sprawę ze swojej sytuacji i ją naprostować, wyjść z kanału w który nas wpuszczono. To jest dodatkowa praca, ale z łaską Bożą nie ma rzeczy niemożliwych.