Powiedz mi: Czego nie rozumiesz w tym, że są pytania na które się nie odpowiada, bo pogrążają one autora, który sam powinien znać na nie odpowiedzi?

Przestań szukać haka na papieża, a zamiast tego zajmij się lepiej zastosowaniem do jego poleceń.

To właśnie robię.


Cóż, jeśli uważasz, że kurs jest prawidłowy, to nie dziwię się, że nie masz uwag i zastrzeżeń. Niestety, nie wszyscy podzielają Twój optymizm.


Ależ oni je na pewno znają, tylko nie wiedzą, jak coś, co stoi "jak wół" w Katechizmie ma być do pogodzenia z tzw. liberalną interpretacją Amoris Laetitia, zaaprobowaną przez papieża. Jeśli w KKK i w Prawie Kanonicznym "jak wół" stoi o nierozerwalności małżeństwa, o tym, że życie w niesakramentalnym związku jest grzechem, że takim osobom nie należy udzielać Komunii Świętej, to jakim cudem interpretacja AL, wg której można "w pewnych przypadkach" udzielać takim osobom Komunii bez zobowiązania ich do życia w czystości (a jedynie to "proponując") ma być również częścią Magisterium tego samego Kościoła? Jeśli zachodzi taka sprzeczność, to jest coś dziwnego w tym, że kardynałowie poprosili papieża o wyjaśnienie jej?


Aha, rozumiem - zamęt sieje nie realny siewca, tylko ten, który o tym mówi Możesz zaklinać rzeczywistość ile chcesz, mówić o urojeniach i oskarżeniach, ale to nie sprawi, że problem, o którym mówimy wyparuje. To nie ja, czy podobnie myślący wierni sieją zamęt, bo to nie wierni odpowiadają za zachowanie depozytu wiary i nauczania Kościoła, tylko papież, którego wiele decyzji jest w świetle przekonania o stałości i niezmienności tego nauczania, trudne do zrozumienia i zaakceptowania.
Przykład z Amoris Laetitia pokazuje to dobitnie - papież wydał taką, a nie inną adhortację i potwierdził, że jej interpretacja w duchu "liberalnym", która dopuszcza odstępstwo od dotychczasowej doktryny, jest interpretacją właściwą. Takie są fakty.


Nie chodzi o samą adhortację, ale o konkretną interpretację jednego z jej rozdziałów, którą papież zaakceptował jako obowiązującą. Kardynałowie opublikowali swoje dubia po tym, jak papież w liście do biskupów argentyńskich potwierdził, że jest to interpretacja właściwa.

Niestety, ale nie. Cały czas zajmujesz się ocenianiem tego, co Ci się "wydaje" na temat papieża.


No cóż, może wobec tego powinni przemyśleć swoją wiarę, skoro stracili zaufanie do Boga, że poprowadzi swój Kościół prawidłowo i, zgodnie z własną obietnicą, nie dopuści, aby przemogły go bramy piekielne.

O, a to jest dowód na to, co napisałem w pierwszym akapicie: Nie odnosisz się do tego, co papież rzeczywiście robi lub naucza, tylko do wymysłów na ten temat.



Jak chcesz, to o tym, jak przeinaczasz nauczanie papieża, możemy pogadać w osobnym temacie. Np. w tym.


Przeczaj tę interpretację, a nie idiotyzmy, które można poczytać w sieci na jej temat, to pogadamy. Oczywiście w tym temacie.

O proszę, czyli jednak przyznajesz że Franciszek nie ma zamiaru dyskutować

Odpowiedz na zadane pytanie.


Przy okazji odpowiedz na drugie, mocno zaległe:

Czy dotarło do Twojej świadomości, że papież ma pełną władzę w Kościele, a odrzucenie jego zwierzchnictwa jest obłożone ekskomuniką z mocy prawa?

A ktoś odrzuca jego zwierzchność?

Odpowiedz na zadane pytania.

Wydaje się że największą pułapką w jaką wpadają tradycjonaliści jest lekki faryzeizm, a polega on na tym aby wybrać z nauczania tradycyjnego tylko formę (msza trydencka) a korzystać z nauki posoborowej o miłosierdziu zapoczątkowanej przez papieża Jana Pawła II który to ugruntował na podstawie objawień siostry Faustyny. W ten sposób nigdy nie dojdzie się prawdy bo jest to zaprzeczanie samemu sobie. Wiadomo że każdy chce czerpać z nauki o miłosierdziu to druga strona medalu jest taka, że właśnie będą różne formy jego głoszenia jak Amoris Laetitia i nie trzeba doszukiwać się dziury w całym. I można tak stać w rozkroku do niczego nie dochodząc albo można się pogodzić z tą obiektywną prawdą że skoro chcemy korzystać z miłosierdzia to inni też chcą a są na różnym etapie życia. Taki przykład, tradycjonaliści ciągle zarzucają pobłażanie papieżowi w Amoris Laetitia ale gdyby na serio traktowali naukę tradycyjną to przecież już dawno musieliby zawrzeć związek małżeński albo pójść do zakonu. Tak było w dawnych czasach tylko dwie drogi powołania albo małżeństwo dozgonne albo celibat i surowa reguła, nie było singli bo taki to był człowiek uważany za ułomnego. Gdyby tu stosowali naukę tradycyjną może by spokornieli w sytuacji nierozerwalności małżeństwa pod groźbą grzechu ciężkiego dla wierzącego i piekła tym bardziej w sytuacji złamania ślubów zakonnych to było potępienie i całkowite wykluczenie już za życia. Uważam że tylko ten kto w praktyce jeszcze stosuje surową naukę tradycyjną może domagać się czegoś z czystym sumieniem od papieża.

Lubczyk, to błędna diagnoza. Widać, że nie ma Pani konkretnego kontaktu z Tradycją, ani jej znajomości. Rzecz, o której Pani pisze, czyli odtwarzaniu formy, to jest tworzenie skansenu i jest go godne krytyki. FSSPX słusznie to krytykuje. Chodzi o całą doktrynę i o przekazywanie Objawienia, zgodnie z Tradycją, tak jak ją Kościół zawsze przekazywał bez rewolucyjnych zmian doktrynalnych. Jeśli ktoś wybiera tylko formę, to nie jest tradycjonalistą, tylko prędzej postępowcem, który bawi się w historyczną rekonstrukcję.
Amoris Letitia to inny temat, rzecz w tym, że jest ona napisana językiem modernizmu i rewolucji: językiem wieloznacznym i niejasnym, który dopuszcza wypaczenia i wręcz prosi się o nieporozumienia. To jest niezgodne z Tradycją, encykliki zawsze były pisane ostre jak od brzytwy. Proszę dla porównania poczytać encykliki z wieku XIX i I. poł XX wieku. To jest niebo a ziemia, jeżeli chodzi o jasność przekazu.

1. Z dużej litery piszemy o Tradycji Apostolskiej, a nie o zwykłych tradycjach, nawet jeżeli są katolickiej.
2. Zamykanie się w przeszłości skutkuje rozłamami, kiedy przychodzi do zdefiniowania prawd wiary, zmian w zwykłym nauczaniu, które przestało pasować do danego czasu, tudzież, jak w tym temacie, do reform w liturgii.

Yarpen Zirgin,
1. Piszemy z "wielkiej litery", a nie z "dużej".
2. Tradycja ma jednoznaczne znaczenie w Kościele Katolickim. Nie pisałem o jakiejś tam tradycji skądś tam, tylko o tej jednej, jedynej, konkretnej: Tradycji Kościoła Katolickiego, stąd pisownia z wielkiej litery.
3. Ta gadka o zamykaniu się w przeszłości to typowe rewolucyjna i postępowa nowomowa. Ten zarzut jest po prostu fałszywy. Nikt się nie zamyka w przeszłości. Tutaj chodzi tylko i wyłącznie o przekazywanie Objawienia o takiej samej treści jak Tradycja go przekazywała od pierwszych dni istnienia Kościoła. Kwestia formy to kolejny fałszywy zarzut. Nikt nie chce trwać przy jednej formie i ich nie ruszać. Msza Wszechczasów jest żywa, powstała organicznie wewnątrz Kościoła - ona żyje. Do obecnego mszału także są uwagi, bo niestety wkradły się tam niezbyt trafne zmiany. To znaczy, że nikt nie chce się kurczowo trzymać tego, co jest. Proszę nie powielać bezsensownych, fałszywych mitów.

A może tak wasza ekscelencja wypowie się merytorycznie, a nie takim bełkotem rodem z propagandy?


Niestety, teksty tradycjonalistów dobitnie świadczą o takim zamknięciu się w tym, co było.


Objawienie Boże tak jak w przeszłości, tak i obecnie jest przekazywane w tej samej treści, co otrzymaliśmy od apostołów. Problem w tym, że niektórzy dodają do niego rzeczy, których nigdy w nim nie było (np. liturgię Mszy Trydenckiej).


Wasza ekscelencja jest tak zaślepiona na rzeczywistość, że nie widzi tego, czego domagają się tradycjonaliści, czy po prostu kłamie?


Msza Trydencka, wbrew wierze waszej ekscelencji, to jest rodzaj liturgii, a nie żywa istota. "Żyje" tak samo jak każdy inny ryt sprawowania Eucharystii niezależnie od tego, czy to NOM, Boska Liturgia czy inny ryt istniejący w Kościele katolickim.



Konkrety proszę. Cóż takiego "nietrafnego" znalazło się w NOM?

Yarpen Zirgin, proszę wybaczyć, ale z szacunku wobec czasu i oczu forumowiczów poprzestanę w tym miejscu, bo kto ma uszy niechaj słucha...

Innymi słowy mówiąc, po prostu wasza ekscelencja nie ma niczego, czym mogłaby obalić to, co napisałem, ani nie jest w stanie wskazać tego, o co prosiłem.
Czyli standard.

Aha, czyli nikt



Choćby modlitwa o "pełną jedność", jakoby Kościół Chrystusowy w pełnej jedności nie był