Witam, znalazlem na ulicy w Anglii Krzyzyk. Czy znacie jakies przeciwskazania zeby go w jakikolwiek sposob religijny uzywac, w szczegolnosci nosic na szyi?

Krzyzyk ma symbole: N D M D, C S M L, C S P B, Q L I V E, V R S N S

Pytam szczegolnie poniewaz naczytalem sie o wolnomularstwie i ich podstepnych przemytach tresci okultystycznych do przedmiotow codziennego urzytku (jak np. banknowy w USA, bajki Disney'a itp.). Troche to moze i paranoja...

To pewnie krzyż św. Benedykta:

http://egzorcyzmy.katolik.pl/krzyz-sw-benedykta/

Czy homoseksualista (mężczyzna) może zawrzeć (zgodnie z prawem kanonicznym)ślub kościelny (normalny jak wierzący z wierzącym) z kobietą ?

Zależy co rozumiesz przez "homoseksualista".
Jeżeli jest to człowiek który odczuwa nieuporządkowany pociąg seksualny do osób swojej płci, ale z tym walczy, szczerze o tym narzeczonej mówi i chce żyć zgodnie z wolą Bożą także w walce o swoją seksualność - to raczej nie widzę przeszkód.
Problemy za to widzę ale to jak z każdym walczącym z pokusą.

Witam
Ja już tak nie mogę i muszę napisać.Otóż mam problem,ale zacznę od początku.To jeszcze zaczeło się kiedy chodziłem do szkoły,niemiałem tam przyjaciół a ludzie śmiali się ze mnie i poniżali mnie,w szkole średniej było podobnie do tego stopnia że miałem nawet myśli samobójcze.I wtedy właściwie się zaczeło że chcąc być lubianym i żeby ludzie rozmawiali ze mną i zainteresowali się mną często kłamałem.Niestety mam zaniżone poczucie swojej wartości i do tej pory tak pragnę być lubiany i żeby ktoś mnie zauważył że już nawet nie myśle w rozmowie z kimś,że kłamstwo same wychodzi ze mnie,dopiero po rozmowie zaczynam myśleć że tak nie wolno że niechcę kłamać i idę z tym do spowiedzi,spowiadam się z tego,dostaje rozgrzeszenie ,idę do komunii i tylko wystarczy że minie kilka dni i znów zacznę rozmowe i znów kłamię bezmyślnię. Jestem człowiekiem wierzącym i nie opuszczam niedzielnych mszy świętych a do spowiedzi chodzę co miesiąc i z tego że kłamię to boję się że nie dostąpie zbawienia i czeka mnie tylko piekło.Przez to też niewiem jakim jest to grzechem i niewiem jak mam uporać się z tym .Proszę o rade i przepraszam za chaotyczne napisany post

Jarku, powiedz, co Twoim zdaniem zyskujesz - kłamiąc? Może ci się tylko wydaje, że owe kłamstwa są Ci w czymś pomocne?
I czego dotyczą, jeśli można?
Jasne, każdy chce być lubiany

Teraz one dotyczą tego czym się zajmuję i że odnoszę sukcesy jak inni a prawda jest taka że jestem nikim.Właśnie chyba tylko że się nikt ze mnie nieśmieje.Raz powiedziałem prawdę i mnie wyśmieli i kpili ze mnie

To nie jest prawda. To pierwsze Twoje kłamstwo Początek wszystkich innych kłamstewek.
I od tego zacznij - prawda jest taka, że jesteś wartościowym chłopakiem, bo o wartości człowieka nie decyduje uroda, pochodzenie, wykonywana praca, sukcesy w niej odnoszone, zachwyty dziewczyn, ale ...serce. A Ty masz serce wrażliwe, dobre, choć bardzo przez kogoś zranione. Wiem, że łatwo mówić, trudniej rzeczywiście zmienić spojrzenie na siebie.
Jarku, czy masz jakaś pasję? W czym jesteś dobry? Tylko nie mów, że w niczym
Kto śmiał się z Ciebie i kpił? Koledzy? Tacy to rzeczywiście mają problem ze sobą.
Jeśli Ty sam zaczniesz cenić siebie, czyli kochać siebie - otoczenie także zmieni do Ciebie stosunek, to gwarantowane.
Oczekuję tutaj na dłuugi wpis: Twoje zalety, zdolności Nie wyjdziesz stąd z takim paskudnym, okrutnym myśleniem o sobie, o nie

Bardzo dziękuje za ciepłe słowa to miłe.Lubię podróże i fotografię,mam czułe sumienie więc nie jestem obojętny na cierpienie innych i dlatego chciałem być lekarzem ale studia są bardzo drogie i poza moim zasięgiem.W szkole "koledzy" a w życiu codziennym inni ludzie.Próbowałem wielokrotnie cenić siebie ale to trudne zwłaszcza gdy własna rodzina mnie się wstydzi bo nawet brat na komunię swojej córki mnie nie zaprosił

Właśnie, rodzina - to tutaj miejsce do ładowania akumulatorów, żeby w tym trudnym świecie funkcjonować. Nie masz takiego wsparcia? Nawet w mamie?
Koledzy w tym wieku to sprawa wyjątkowo ważna, więc trudno się dziwić, że tak bardzo Ci na nich zależy, ale kiedy rzeczywiście nie jesteś akceptowany przez nich będąc sobą, bez uciekania się do tych kłamstewek, po których masz wyrzuty sumienia - nie warto... W ten sposób mógłbyś otrzymać jedynie namiastkę przyjaźni - na krótko, no i kłamstwo wychodzi (to kwestia czasu tylko) i wtedy naprawdę może nie być miło, i człowiek naraża się na śmieszność. Jarku, nie próbuj dla kolegów koloryzować siebie, swojego życia, udawać człowieka happy, bo tylko relacja budowana na prawdzie może przekształcić się w przyjaźń. Jesteś ciekawym człowiekiem - jakim jesteś.
Nie zachęcam Cię oczywiście do ujawniania szczegółów ze swojego życia bez refleksji komu je ujawniasz i co z tego może wyniknąć dla Ciebie.

Co to znaczy, że rodzina Ciebie się wstydzi? Nie wierzę.

jarek24:
Ja tylko dopowiem do tego co Krysia pisze (zgadzam się z nią w pełni). Ty nie staraj się tak zaimponować kolegom, zwłaszcza wyimaginowanymi sukcesami. Ty bądź po prostu sobą - z własnymi przekonaniami, własnymi upodobaniami (co jak co, ale podróżowanie czy fotografia nie są w żadnym stopniu czymś czego należałoby się wstydzić), własnym zdaniem - nawet przeciwnym niż mają koledzy. Tylko konsekwentnym postępowaniem zyskasz sobie szacunek u kolegów. Wbrew pozorom szacunku nie zyskują ci, co robią to samo, myślą to samo, mają takie same upodobania co reszta. Nie oznacza to oczywiście że masz starać się być na siłę arcy-oryginalny - nie nie. Po prostu miej swoje poglądy i się ich trzymaj.

Dziękuje wam za odpowiedzi. Podróże i fotografia to moja pasja,nie zajmuje się tym na codzień.Jestem rolnikiem,raz powiedziałem to z tego właśnie powodu kpiny były ( w szkole) w najłagodniejszych że śmierdzę.Ale macie racje skoro nie że nie warto kłamać,teraz tego będe się trzymał,a jeśli chodzi o rodzinę głównie kuzynostwo to jeśli się mnie wstydzą to nie będe się z nimi wcale komunikował.

Strasznie głupkowaci ci Twoi koledzy. Trzeba było do takiego dowcipnisia po chłopsku "a co synu żresz na śniadanie, obiad i kolację? Nie żryj to nie będzie takich śmierdzących jak ja. Tylko dzięki takim śmierdzielom jak ja, takie jaśnie paniczyki jak ty, mogą w ogóle cokolwiek żreć"
Czy też w podobny deseń..
Rolnik, to ciężki zawód, w żadnym razie nie do pogardzenia.

wcześniej było tak że miałem takie niskie poczucie własnej wartości że nie miałem sił już z nimi się kłócić teraz gdy odmawiam różaniec i nie rezygnuje z chodzenia do kościoła jest już lepiej ale i tak skłonności do drobnych kłamstw z tego powodu zostają i chcę z tym walczyć