Dlaczego właściwie myśli samobójcze są grzechem?
Nie chodzi mi o pokusy, tylko o konkretne planowanie.

Myślę tak sobie od około 6 lat, i nie wiem jak bym potrafił dalej "funkcjonować" bez zachowania sobie wyjścia awaryjnego np: jak wszystko wgl mi się nie uda, nie będę mógł wyznaczyć terminu i planu. Przez te 6 lat tylko dwa razy omal nie umarłem,
pierwszy raz odechciało mi się wykonać plan ale miałem zapas narkotyków więc trochę przedawkowałem (co ciekawe widziałem czarna postać na białym tle, i się mnie zapytała czy chce żyć ? odpowiedziałem że spróbuje). Drugi raz to nic ciekawego, trucizna, wycofanie wymuszanie wymiotów, modlitwa, szykowałem się do snu, po 2 dniach obudziłem się w OIOM, jeszcze jeden szpital, najwcześniejsze odstawienie leków i powrót do normalności. Nic złego się nie stało, nawet gdybym umarł to i tak nic złego by się nie stało.Do piekła to na 80% pewnie trafie, od kilku tygodni powiększałem i tak dużą samotność oraz zostały podjęte inne działania w celu doprowadzenia do stanu gotowości na wykonanie planu. Jeśli chodzi o rodziców to nie ma co się martwić, bo i tak mnie nie chcieli i wyliczyłem ze jeszcze po pogrzebie jeszcze zaoszczędzą. Na podstawie przeszłości stwierdziłem że nie ma co iść w przyszłość, bo i tak tam nic ciekawego nie będzie, a sam bym grzeszył, cierpiał, zadawał cierpienie, i namawiał do grzechu.

Rozumiem ze sam akt samobójstwa może być złem grzechem. Ale rozmyślanie i planowanie? Co w tym złego?

A nie masz się do kogo zwrócić ze swoimi problemami?
Wiesz, przez internet to ciężko rozmawiać...

Ogólnie - nie ma sytuacji bez wyjścia. To, że teraz nie widzisz sensu, nie znaczy, że tak będzie zawsze.

Nie jestem specjalistą, ale może wejdź na http://www.116111.pl/, zadzwoń, pogadaj. Tam na codzień spotykają się z problemami, które Tobie wydają się nie do przeskoczenia.

Trzymaj się. Jakby coś to pisz na priv.

Pozdrawiam.

Poniewaz sa skierowane przeciwko woli Bozej tylko on moze decydowac gdzie i kiedy nas zabiera z tego swiata.Sa ukierunkowane przeciwko zyciu najcenniejszego daru jakim nas obdarzyl.Tez miewalam mysli samobojcze i kilka prob tez lezalam na Erce.Z perspektywy czasu stwierdzam, ze takie mysli sa wynikiem opetania w moim przypadku wygladalo tak, ze studiowalam mialam chlopaka plany na zycie i nagle czarna dziura odechcialo mi sie zyc.Pamietam to jak jakis dziwny sped przecikow dalszej egzystencji chec odebrania sobie zycia.Co ciekawe po probach wszystcy pytali dlaczego a9 ja nie umialam odpowiedziec i nadal nie umiem.Sproboj moze egzorcysty czesto taki mysli sa wynikiem nekania przez zlego ducha.Wyspowiadaj sie kazda spowiedz oddala nas od grzechu tak samo jak zal za grzechy bedziesz powoli od tego odchodzil.Tak poza duchowoscia polecam ci wizyte u psychiatry mysli samovojcze nie sa zdrowym objawem a czesto wynikiem choroby psychicznej.Jednak nie zalamuj sie z wszystkiego da sie wyjsc na prosta droga.Zycze ci aby Bog rozprostowal twoje sciezki.

Sprawa jest trudna i złożona, bo takie myśli nie są grzechem, z pewnością zaś mogą być pokusą lub pokusami. Dopiero przyzwolenie na pokusę jest grzechem. Bywali w historii święci, którzy mieli takie pokusy, np. św. Ignacy z Loyoli, miewał mocne pokusy tego typu, jednak poradził sobie z nimi modląc się: "Panie, nie zrobię tego co się Tobie nie podoba". Takie pokusy mogą mieć nawet osoby konsekrowane a i bywają nawet w śród nich próby samobójcze, czasem samobójstwa. Jednak nie nam wyrokować ,czym było to spowodowane ?, bo mogą zaistnieć w życiu człowieka takie kryzysy psychiczne, że nie można sobie poradzić i człowiek podejmuje takie czyny. Ponadto pewne formy myśli samobójczych i formy autodestrukcji mogą być bardzo ukryte, np. powolne niszczenie swojego zdrowia mogą być wcielaniem w życie destrukcyjnych myśli (w tym samobójczych). Nawet w tym przypadku, jeżeli uznać to za grzech, to nie koniecznie ciężki, bo takie formy autodestrukcji (np. alkohol, narkotyki, itp.) mogą przyjmować formę uzależnienia a wtedy nie jest to świadome i wina jest ograniczona ( to grzech ale nieświadomy a więc lekki).
Podsumowując, sprawa jest złożona i nie można jej jednoznacznie określić lub określać, z pewnością zaś wymaga to przemyślenia sprawy i szukania pomocy: psychologicznej, psychiatrycznej, duszpasterskiej, duchowej.

Jest tak jak pisze misjonarz w czlowieku odzywaja sie destrukcyjne wzorce brakowalo mi tego slowa wlasnie w opisaniu tego co czuje po prostu w pewnym momencie pojawily sie u mnie destrukcyjne wzorce, ktore pchaly mnie do samobostwa w praktyce wyglada to tak, ze czlowiek szuka wielu metod odebrania sobie zycia i wciela je.Takie destrukcyjne wzorce sprawiaja , ze czlowiek mysli tylko o tym dodatkowo pojawia sie przygnebienie dlatego mysle, ze powinienes zasiegnac porady specialisty gdyz sam mozesz sobie nie poradzic.

Można powiedzieć że znalazłem Specjalistę, Bóg tak pokierował że znalazłem w internecie tekst o poście. Są to niesamowite rzeczy ". Modliłem się gorąco o jakieś wyjście z sytuacji i wtedy wpadła mi w ręce książka o głodówce leczniczej M. Małachowa. Traktuje ona post - powstrzymywanie się od jedzenia zarówno w kategoriach leczniczych- ludzie wychodzą z szeregu chorób, często nieuleczalnych przez tradycyjną medycynę, jak i w kategoriach pewnego treningu duchowego, leczenia swojej duszy. Wiele jest przypadków wyjścia z nałogów - nie tylko erotomanii ale i narkomanii i alkocholizmu dzięki długotrwałym postom.

Pościłem przez wiele dni. Stosowałem głodówki 1,3 i 7dniowe bez jedzenia tylko na wodzie, oraz krótsze 1-2 dniowe bez wody. Wiem dziś że dzięki temu jestem w stanie dziś normalnie funkcjonować. Pierwsze wrażenie to odczucie niewinności, czystości i szczęści - kontaktu z światem nadprzyrodzonym. Poczucie lekkości, przebaczenia i czystość postrzegania. Wyostrzenie zmysłów. Zmieniło to moje wnętrze. Natychmiast rzuciłem nałóg palenia papierosów z którym też walczyłem kilka lat. Oczyszczony organizm wcale nie domagał się nikotyny i nie czułem żadnego pociągu pomimo że przebywałem w grupie palaczy (zarówno papierosy jak i marichuana).

Poza odczuciem ogromnej ulgi zmniejszyła się częstotliwość grzechu. Dalej to robiłem ale rzadziej i przede wszystkim nie czyniło to u mnie już takiego spustoszenia. Zacząłem jakoś funkcjonować. 3 lata później ożeniłem się i mam półroczną córeczkę. Wcześniej moje związki były pożałowania godne. Teraz tworzymy szczęśliwą rodzinę. Czuję się mocny choć dalej zdarzają mi się wpadki i muszę się pilnować cały czas. Od pewnego czasu czuję że przestało to być dla mnie problemem ale cały czas muszę walczyć!
"

"Tak, można leczyć raka... i AIDS, i stwardnienie rozsiane, bezpłodność. Można leczyć zarówno otyłość jak i anoreksje - totalny paradoks!. Leczy się też choroby psychiczne- depresje, schizofrenie oraz właśnie uzależnienia. W Rosji istnieją szpitale w których leczy się głodem. Oczywiście te najbardziej wyniszczające choroby jak rak i AIDS wymagają długotrwałych (powyżej 3 tygodni) i wielokrotnie powtarzanych terapii głodem. Tak naprawdę nie jest to żadna rewolucja w leczeniu a przeciwnie, głodówka jest to stary ludowy sposób oczyszczania i leczenia organizmu i to nie tylko człowieka. W naturze zwierzęta w chorobie postępują tak samo. Została ona zapomniana i wyparta przez przemysł farmaceutyczny i wogóle współczesny tryb życia który mówi "weź tabletkę i leć dalej do przodu na złamanie karku'.

Post ma też wymiar duchowy. Wszystkie znaczące postacie w świecie religinym pościli. Jezus, Budda i Mahomet, gdy Mojżesz wracał z pustyni gdzie pościł "jego twarz jaśniała tak że bali się do niego podejść". We wschodnich religiach uważają że dzięki postowi można usunąć grzechy z poprzednich wcieleń. W każdej niemal formie post jest zbawienny dla ducha. "


Zaczynam jutro i polecam wszystkim

Jest jeszcze pewna kwestia, ale natrętne myśli samobójcze mogą być pokusami i co ciekawe to można sobie z nimi poradzić. Nie będę tutaj wyrokował, że w każdym przypadku, ale św. Ignacy miał natrętne myśli - typu - "jak długo będę (będziesz) mógł to znosić" (chodziło o myśli natrętne i o skrupuły". A więc w tym przypadku zły duch dręczył go aby niejako zmusić Ignacego do zmiany nastawienia jego woli, na "już nie mogę tego znieść" - "nie podołam", "nie dam rady", itp. Widać więc wyraźnie, że zły duch nakłania do rozpaczy i do poddanie się jej.
Św. Ignacy nie poddał się rozpaczy a natrętne myśli, dosyć łatwo unieszkodliwił, czyli gdy pojawiały się, to mówił w myślach " o nędzniku a jesteś w stanie obiecać mi choćby jedną minutę życia ?.
Co ciekawe, to tym jednym pytaniem Ignacy odpędził złego ducha z jego natręctwami. Zaznaczam, że nie wiem, czy działa to u każdego człowieka, ale z pewnością wypróbować nie zaszkodzi.