Podobno jak mawiali święci, w godzinie śmierci są nasilone ataki szatana.
Widzę trzy rodzaje problemów:
pierwszy: wiemy jak powinniśmy wybrać, ale szatan tak mocno atakuje, że na złość wybieramy co innego
drugi: jesteśmy zmyleni ,jest to czysta ruletka
jeszcze trzeci: mamy się wykazać aktem miłości tak wielkim że poza naszymi możliwościami.

Podobno? A którzy święci? Jakbyś mógł to tak trochę konkretniej. Nie lubię takiego straszenia z gdybaniem.

To prawda.

Nie na złość, a ze strachu o życie ulegamy, by żyć i tym aktem przypieczętowujemy swój zgon.

Ta ruletka jest zapisana w nas, bo jeśli mamy zwyczaj ulegać złemu dla ratowania drobnych rzeczy, to i w godzinie zagrożenia życia ulegniemy. Tym aktem obrażamy bożą sprawiedliwość, a ona obrażona przestaje nas bronić i spada na nas zgon z powodu zgody na niesprawiedliwy wyrok, gdyż daliśmy się zwieść. A ponadto dla ratowania życia kajamy się przed diabłem, uległością swoją prosimy o łaskę. Ale to nie ten adres.

Czasem jest tak, że nie ma dla kogo ofiarować tego aktu miłości, bo, aby żyć na świecie potrzebny jest ktoś, dla którego warto żyć w ciele.

A jeśli w godzinie śmierci postąpi się niewłaściwie to co wtedy?

Obawiam się że wtedy będzie się nienawidziło Boga i siebie za tą pomyłkę ale trzeba mieć nadzieję że Bóg będzie silniejszy od szatana i da Łaskę dobrego wyboru. Ale niepokoi mnie jeszcze to że nie można mieć nawet jednego grzechu śmiertelnego, jeden wystarczy aby nawet do czyśćca nie wpuścili. Czyli trzeba się wyspowiadać. Dla niektórych spowiedź to fraszka, dla mnie nie, i obawiam się że zostanie parę godzin, przyjdzie ksiądz a ja nie będę mógł zebrać dobrych słów, aby spowiedź była dobra, nie zatajone żadne najbardziej wstydliwe grzechy...Z drugiej strony na szczęście w życiu miałem 9 piątków miesiąca.

Nie tak dawno rozmawialiśmy, że spowiedź sakramentalna nie jest niezbędnym warunkiem zbawienia. Jest jeszcze inna możliwość.
Módl się o uzdrowienie wewnętrzne, resztę pozostaw Bogu. I nie dawaj mu termonotki, Bogiem nie da się manipulować.
Nie da się nienawidzieć Boga i prosić go o łaskę wiary. Tak więc, nie nienawidzisz, to tylko pokusa lub czasem aspekt zdrowotny.

Jest trochę lepiej, po nowym roku myślę o spowiedzi

Andy72 skąd Ty czerpiesz swoją wiedzę religijną? Naprawdę wierzysz, że jakiś niewyspowiadany grzech sprawi, że się nawet do czyśćca nie dostaniesz? Myślisz, że jeśli zaliczyłeś 9 piątków, to masz już coś załatwione? Wydaje mi się, że masz nieco wypaczoną wizją jakiegoś boga z linijką. Radzę Tobie po prostu porozmawiać z rozsądnym kapłanem na temat Boga, wiary i Twoich wierzeń religijnych.

Nie znam Ciebie Andy, ale jeśli nie jesteś chorą osobą, to chyba masz problem w tym, że za dużo myślisz, a za mało robisz. Do spowiedzi po prostu idź, zanim myśleć o tym. A zaoszczędzony czas poświęć na zrobienie czegoś dobrego. Powodzenia!

Wtedy godzina śmierci, nie będzie tą właściwą godziną.
Jeśli mówimy o godzinie śmierci, to, o takiej godzinie, której finałem jest śmierć, a takich momentów w życiu może być całkiem sporo, pod warunkiem, że "niewłaściwe" zachowanie wyrwie nas śmierci.
A więc nie mówimy o niej jako o godzinie śmierci. By umrzeć, trzeba poczuć ten dreszczyk grozy i nie chcieć widzieć jej szczegółów, uciekać jej.Podobnie, jak zdarza się nam reagować na wspomnienie jakichś traumatycznych przeżyć.
Jeśli jednak przyglądamy się jej ciekawie, gotowi widzieć każdy szczegół, śmierć ucieknie.

Brzmi jak opis OBE A śmierci chyba nie da się uciec

Jeśli się ucieka, to się nie da.

Bajki piszesz. Bóg jest zawsze silniejszy od szatana.
A kojarzysz łotra na krzyżu? W jego przypadku z pewnością kapało od grzechów śmiertelnych, a jego słowa to były: ,,Wspomnij mnie...'' ot cała spowiedź.

W godzinę śmierci najpewniejszy ,dla duszy będzie szczery żal za wszystkie grzechy.Lepiej jednak jest żyć tak ,aby nie bać się tej godziny ,lecz na nią z niecierpliwością czekać.

A co jeżeli w godzinie śmierci nie damy rady znieść bólu, bo będzie nie do wytrzymania i umęczeni długotrwałym cierpieniem w przypływie rozpaczy zgodzimy się na eutanazję?

Moim zdaniem ani czekanie ani uciekanie nie jest dobre .Czekanie jest jakby zaprzeczeniem zycia znam osobe która np prosiła o smierc wiem ,że zgrzeszyła gdyż Bóg kazał zycie szanować i przyjmowac cierpienie jakie zsyła los czy Bóg.Mysle ,że trzeba sytuacje wyposrodkować .