Jeśli dany temat już był, to przepraszam - widocznie kiepsko szukałem.

Pytam i zapraszam do dyskusji - otóż, jak wielu zdaje sobie sprawę, katolikom zarzuca się nieznajomość Pisma Świętego - z czym niestety muszę się zgodzić...

Dlaczego tak rzadko katolik sięga do Biblii lub do Katechizmu? Lenistwo? Brak czasu? Ignorancja? Brak głębokiej wiary?
Czy zgadzacie się ze słowami św Hieronima "nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa"?

Czy życie "samymi" sakramentami wystarcza?

Mnie osobiście czytanie Biblii (ze zwykłej ciekawości) - doprowadziło do nawrócenia, do zrozumienia chrześcijaństwa, pokochania Chrustusa, Jego Kościoła i poważnego traktowania swojej wiary.

Nie codziennie czytam Pismo, ale z drugiej strony czasami jak nie czytam, to mi się coś przypomni, jakiś werset i chodzę z nim cały dzień, w środku go mam i tak kontempluję go, i tak delektuję się nim, i tak zgłębiam go, i tak "cmokam" nad nim po żydowsku . Ja bym powiedział tak: z Pismem św. jest trochę jak z Eucharystią - w najmniejszej cząstce ukrywa się całość...

Dlaczego tak rzadko katolik sięga do Biblii lub do Katechizmu?
Moim zdaniem przyczyna leży w słabości wiary.
Niewielu wiernych prosi Boga o łaskę wiary, niewielu szuka Go świadomie.
Skoro przychodzą do kościoła, a nie do Boga, to również nie widzą potrzeby szukania Go poza kościołem.

Rozważanie Pisma Świętego pozwala nam lepiej poznać Pana, zbliżyć się do Niego.
Nie możemy przecież powiedzieć, że kogoś znamy nic o nim nie wiedząc.

Czy życie "samymi" sakramentami wystarcza?
Bez zrozumienia ich istoty z pewnością nie.
A czy możliwe jest ich zrozumienie bez znajomości Biblii?

Pysiu, ja bardzo często czytam Biblię, niemal codziennie.
Jeżeli nie czytam Biblii siegam po medytacje, które inspirują mnie do dalszych poszukiwań lub tak jak Xman, rozważam jakiś fragment, który właśnie mi się przypomniał.

Bardzo trafna myśl:"...w najmniejszej cząstce ukrywa się całość..."

Ja czytam Pismo Święte od czasu do czasu gdy poczuję, że tego potrzebuję. Głównie czytam i skupiam się nad całym Nowym Testamentem. Prawda zawarta w Nowym Testamencie w niektórych momentach mojego życia wiele mi pomogła i mnie wzmocniła.

Ja czytam codziennie (chyba, że coś niespodziewanego się wydarzy). Zazwyczaj wieczorem, po dniu pracy i treningu, niedługo, "po troszku", z komentarzami i przypisami. Nie dlatego, że jestem taki "święty" - wynika to raczej z mojego charakteru - jestem zwykle w tym, co robię systematyczny, poza tym nauczyłem się, że nie ma powiedzenia "nie mam czasu", tak naprawdę oznacza to "wybrałem inaczej". Czytam PŚ, bo jest to fascynująca lektura. Zawsze znajduję coś nowego, ciekawego, często dostrzegam niby znane mi sprawy, wersety w zupełnie innym świetle. W zależności od indywidualnych doświadczeń, wieku, biegu własnego życia, kolejnych czytań PŚ wciąż w PŚ dostrzegam kolejne płaszczyzny, powiązania. Czytanie PŚ jest dla mnie wciąż na nowo życiową porywającą "przygodą", świtłem i drogowskazem, który wciąż wskazuje ten sam kierunek, ale wciąż jaśniej, szerzej, piękniej i realniej. Dla mnie czytanie "po troszku" daje czas na przemyślenia i szukanie na tej bazie wokół i w sobie Boga i jego śladów, słów. Poza tym lubię czytać o PŚ, przeglądać wydania PŚ w obrazach, komentarze do fragmentów, lubię język PŚ w tłumaczeniu J.Wujka (kocham jego polszczyznę i czasem... przemawiające do wyobraźni sformułowania) itp., nieraz dzięki temu nasuwają się wewnętrznie odkrywcze spostrzeżenia.

Zadałeś pytanie - "Dlaczego tak rzadko katolik sięga do Biblii lub do Katechizmu? Lenistwo? Brak czasu? Ignorancja? Brak głębokiej wiary?" - nie potrafię odpowiedzieć. Każdy człowiek jest inny, ma wolną wolę, z reguły nie ma jednej przyczyny, jest ich wiele zarówno wokoło jak i we wnętrzu. Ja myślę, że jedną z nich jest pewnie to, że wielu z nas wydaje się, że czytanie PŚ jest trudne, wymaga nie wiadomo jakiego wysiłku i przygotowań i dlatego po nie nie sięga, a sprawa jest tak prosta - wystarczy wziąć i zacząć czytać. A "głód" pogłębienia i "poczucia" PŚ przyjdzie samo.

Inne pytanie to: Czy zgadzacie się ze słowami św Hieronima "nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa"? - wydaje mi się, że można doskonale znać PŚ i ani o krok nie zbliżyć się do Chrystusa. Ciężar leży w tym, co to znaczy "znajomość" PŚ. Znajomość to "czucie" zawartych tam prawd. Nieraz dziecko, komentując zasłyszany werset z PŚ wskazuje na takie obszary, które trudno intelektualnie uchwycić, można to zrobić tylko sercem, wewnętrznym czuciem, i do tego nie jest potrzebna dogłębna znajomość PŚ. Kiedyś ś.p. prof. dr. Świderkówna powiedziała, że nie zaryzykuje twierdzenia, że zna PŚ. Sądzę, że wiedziała, co mówi. Dlatego św Hieronim miał rację, ale w kontekście właściwego pojmowania słowa "znajomość". Mówiąc żartem, można doskonale znać regulamin zawodów i wiedzieć wszystko o danej dyscyplinie sportowej, co nie oznacza, że jest się zawodnikiem.... a można nie znać tego dogłębnie, ale czuć "ducha" dyscypliny systematycznie trenować i uprawiać ją z sercem. Wtedy jest się zawodnikiem. Taki jest sens.

Czy życie "samymi" sakramentami wystarcza? - dla mnie nie, ja chcę wiedzieć jak najwięcej o mojej Drodze, którą idę przez życie i o Tym, dzięki któremu mogę nią iść i się nią cieszyć. Wiem dokąd idę, bo mam wyraźne drogowskazy. Sakramenty to kamienie milowe; moim zdaniem bez "czucia" ich to samodzielne ogniwa, a nie integralne części życia.
Ale to tylko moje zdanie, ja to tak widzę.

Pozdrawiam

ja to bardzo czesto czytam Pismo Swiete JESLI WCHODZE DO POKOJU i widze biblie to sobie biore i czytam i czytam i polecam kazdemu ktory by sobie siedzial bezczynnie:)

wstyd przyznać, prawie nie czytam

Ja czytam codziennie. Mam nawet format oazowy w torebce i sięgam po niego na uczelni, w pracy po prostu wszędzie. Załóżmy, że np. mam zajęcia z przedmiotu, którego nie lubię. Sięgam wtedy po biblię tysiąclecia i przeczytanie chociażby jednego wersetu dodaje mi sił do wytrwania.

Może jakbyś zaczął to byś choć trochę poznał tę religię, którą tak krytykujesz... Nawet jakbyś zdania nie zmienił przynajmniej może byś wiedział co krytykujesz bo na razie to tak chyba jakieś swoje wyobrażenie o katolicyzmie....

W ankiecie zaznaczyłem odpowiedź "często", ale w praktyce niemal codziennie czytam przynajmniej mały fragment w jakiejś formie. Natomiast od jakiegoś czasu przynajmniej raz w tygodniu siadam i czytam po kilka kolejnych rozdziałów, żeby lepiej poznać fragmenty rzadziej pojawiające się w Liturgii Słowa Mszy Świętej.

Sądzę, że Hieronim nie do konca ma rację bo czy można w takim razie uznać, że Ci nasi bracia i siostry w wierze, którzy, żyli w czasach gdy Biblia nie była powszechnie dostępna dla każdego, nie posiadali żadnego poznania Chrystusa?

I w drugą stronę, czy sama znajomość Pisma oznacza automatycznie poznanie Chrystusa? Czy np. Świadkowie Jehowy, którzy często czytają Biblię rzeczywiście mają znajomość Chrystusa skoro nawet nie wierzą, że jest On Bogiem?

Czytam od czasu do czasu,kiedy mam taką potrzebę.Zgadzam się z rafalfr,dawniej nie mieli w domach Biblii, a jednak wierzyli w Boga i lepszymi byli ludźmi,niż dzisiaj czytający Pismo Świete.Żyjmy tak jak Bóg nakazuje,przestrzegajmy przykazania,a wtedy nasze życie będzie szczęśliwe.

Ciekawe co tam było...
Dostaję smsy z fragmentami Bibli i jak coś mnie zaintryguje, lecę do źrodełka doczytać. Poza tym niemal codziennie zaglądam do PŚ.