Nie rozumiesz sensu cierpienia . Bóg dopuszcza cierpienie, aby skłonić człowieka do skruchy. Cierpienie przypomina człowiekowi, że jest słaby i od Boga zależny. A ty chcesz być Panem samego siebie . Cierpienie to inaczej Krzyż Chrystusowy. A Krzyżem Chrystusowym jest wprowadzanie nauk Chrystusowych w życie. A jak jest z tymi naukami u ciebie Wprowadzasz w życie , czy tylko żądzasz

Mnie uczono, że krzyż jest symbolem śmierci, a nie cierpienia. Śmierci starego człowieka i narodzenia nowego.

..
To samo co on to lekka przesada. Umarł w mękach których do swoich raczej porównać nie możesz. Natomiast życie w obfitości owszem - pośmiertnie!!!
W tym życiu mamy go naśladować i dźwigać dzielnie swój krzyż życia - jak on to uczynił. Czy to jest choroba, nałóg czy cokolwiek - trzeba nam go dźwigać aż do śmierci.
Módl się - nie przestawaj. Proś go o spoełnienie jego woli w Twoim życiu.
On wie co zrobić - wie najlepiej.Nie poddawaj się i znajdz w życiu cel!
Każdy jakiś ma - nie każdy dostrzega.

Krzyż kojarzy się z cierpieniem, poświęceniem. To Symbol cierpienia, a zarówno zwycięstwa.

...
To raczej chrzest.

W Krzyżu zbawienie i cierpienie jest jak pisze skała.

Po co Bogu nasze cierpienie? Czy Bóg cieszy się, kiedy widzi, że cierpimy? Chyba Chrystus cierpiał po to, abyśmy my nie musieli cierpieć?

Cierpienie nie pochodzi od Boga . Jest spowodowane brakiem dobra i miłosći i o tym doskonale wiesz chociażby z Ksiąg Starego Testamentu. To sami ludzie są tego sprawcami, sami zgotowali sobie taki los , i to stało się źródłem cierpienia i tym śmierci . Cierpienie jest zwykle konsekwencją tego, iż człowiek nie słucha Boga i nie kieruje się Jego przykazaniami. A tak właściwie to nie jesteśmy w stanie uniknąć cierpienia na ziemi . Ziemia jest miejscem zdobywania zasług i dlatego jest też miejscem cierpienia. W cierpieniu jednoczymy się z Bogiem,upodabniamy się do Chrystusa. .To zbyt obszerna tematyka , mozna wiele pisać .

Ja nie pytałem, czym jest i skąd się bierze cierpienie.

Pytałem, po co Bogu nasze cierpienie? Chyba istotą chrześcijaństwa jest śmierć Jezusa i jego zmartwychwstanie, a nie jego cierpienie i zmartwychwstanie?

Pisałam ,żeby skłonic człowieka do skruchy . Oj . A to piękny werset podaję odnośnie cierpienia .


"Ty bowiem mówisz: "Jestem bogaty", i "wzbogaciłem się", i "niczego mi nie potrzeba", a nie wiesz, że to ty jesteś nieszczęsny i godzien litości, i biedny i ślepy, i nagi. Radzę ci kupić u mnie złota w ogniu oczyszczonego, abyś się wzbogacił, i białe szaty, abyś się oblókł, a nie ujawniła się haniebna twa nagość, i balsamu do namaszczenia twych oczu, byś widział. Ja wszystkich, których kocham, karcę i ćwiczę. Bądź więc gorliwy i nawróć się! Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną."
- Apokalipsa 3:17-20

Jezus aby odkupić nasze grzechy musiał się nacierpieć i umrzeć aby zmartwychwstać. Tak i my musimy postąpić aby znaleźć się tam gdzie on jest.
Trud i cierpienie ma nas do niego zbliżyć bo człowiek który żyje lekko odchodzi od Boga i kieruje się własną mądrością która prowadzi do zguby.
Mądrość Boża nas przewyższa i dał nam wzorzec co czynić aby zwyciężyć zło i żyć wiecznie już bez buly, chorób i cierpienia w Niebie.
Zaufaj mu. Tu jest największa trudność.

Czyli Twoim zdaniem, w tym fragmencie mowa jest o ludziach, którzy żyją w dostatku i szczęściu, bez względu na wyznawane wartości? Ale dalej nie wiem, po co Bogu nasze cierpienie?

PS. Piszesz o zasługach. A to chyba niezgodne z Pismem Świętym. "Zbawienie z wiary, nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił".

Nie rozumiesz przesłania tego wersetu .

Ale, jak rozumiem, Ty rozumiesz, więc wytłumacz mnie i, być może innym.

Dam ci link . Poczytaj na spokojnie


http://www.korneliuszmatauszek.pl/kazan ... /pas5.html

Bogu? Po nic. Nam bywa potrzebne - niekiedy.Przeczytaj pieśń o cierpiącym słudze Jahwe u Izajasza (zwanego V Ewangelią).
Od twierdzenia, że Bóg "musi" uczynić cud, bo inaczej rzekomo byłoby to nielogiczne, skoro nie chce naszego cierpienia i chce byśmy żyli w obfitości (to ostatnie zresztą jest prawdą, tylko trzeba to dobrze rozumieć) już blisko to tzw. "ewangelii sukcesu" - no, bo przecież na tej samej zasadzie możemy powiedzieć:
Czy Bogu potrzebne jest nasze ubóstwo?
...i żądać od Boga powodzenia materialnego.

To tak nie działa - a podobne myślenie jest bardzo "światowym" zwiedzeniem szatańskim.

Pierwsze z kuszeń na pustyni było związane dokładnie z takim myśleniem:
"A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód.Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego:
Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem.
Lecz On mu odparł: Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych. "/Mt 4,2-4/

Zauważ, że szatan namawia Jezusa do uczynienia cudu - właśnie na tej zasadzie - wykorzystania mocy znaku (bo tym przede wszystkim sa cuda) do celów utylitarnych (przecież dobrych - przecież po co Bogu nasz głód?

Pismo zawiera ostrzeżenie:
1Kor 15:19 bt4 "Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania."

Pismo nie mówi "jesteście dziedzicami Królestwa, więc teraz będziecie zdrowi, bogaci i sprawni".
Mówi za to że jako dziedzice, cierpimy wraz z Chrystusem, oczekując na pełnię Królestwa:
"Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale.
Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, który ma się w nas objawić.
Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie bowiem zostało poddane marności - nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał - w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych.
Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia.
Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując - odkupienia naszego ciała. "/Rz 8,17-23/

Czy oznacza to, że cudów nie ma?
Przeciwnie, są. Ale nie na zasadzie "zawsze i na zawołanie".
Weżmy takiego Tymoteusza - apostoła ustanowionego przez św.Pawła. Paweł, pisząc do niego wspomina o jego chorobie:
"Samej wody już nie pij, używaj natomiast po trosze wina ze względu na żołądek i częste twe słabości!"/1Tm 5:23/

Zauważ, że nie napisał Tymoteuszowi "Bogu po nic Twoje cierpienie, pomodlę się nad Tobą i Ci przejdzie". Zalecił całkiem "przyziemne", doczesne środki.