Po udanym zwycięstwie z pokusami związane z nieczystością wypowiedziałem że chyba zbliżam się do drogi bycia księdzem bynajmniej to miałem na myśli i wtedy spadł mi krzyż z szyi tzn. rozwiązał się bo był na rzemyku a brałem kąpiel i jak to często bywa wtedy faceci walczą z pokusami masturbacji. Dodam że taki incydent miało już wcześniej miejsce , podobna sytuacja lecz z pokusą nie wygrałem lecz nic w myślach nie powiedziałem i spadł mi , jedynie zinterpretowałem to jak że nie jestem gody nosić ten krzyż ... . Wiecie to nie jest jakaś nie możliwa sytuacja rzemyk jest ze skóry podczas kąpieli robi się śliski i łatwo o takie zjawisko leczy tylko 2 razy mi się takie coś zdarzyło.
Dodam na koniec że myślę często o kapłaństwie i jak na razie wygrywam z nieczystością już ponad 3 tyg , zacząłem regularnie chodzić do kościoła , mam nie pohamowane pragnienie słuchania nagrań kazań ks. Pawlukiewicza czy też Adama Szustaka ogólnie słowa Bożego . Jestem świadom że nie jesteście mi w stanie jednoznacznie odpowiedzieć bo to informacja przesłana do mnie i Bóg jedynie chce mnie nakierować ale może w czymś mnie utwierdzicie a może całkowicie zmienicie mój pkt widzenia. Dziękuje z góry tym którzy zechcą się podzielić opinią

To był praktyczny znak, że powinieneś bardziej dbać o krzyż, żeby tak łatwo nie zsuwał ci się z szyi.

W kontekście duchowym, dbaj o to, abyś w życiu nigdy nie stracił kontaktu z Bogiem przez nieuwagę i niedbałość w modlitwie.

W kontekście walki duchowej, to znak, że być może będziesz jeszcze poddany próbom, bo nic nie jest zawiązane na taki węzeł, którego szatan nie próbowałby poluźnić. To dlatego, że człowiek musi mieć wolną wolę.

Jednak póki będziesz za każdym razem podnosił krzyż z ziemi i brał go znowu na siebie, to wszystko będzie ok, bo za każdym razem umocnisz się.

Dzięki tak teraz na chłodno o tym myśląc to mi głupio że o tym napisałem ale biorąc pod uwagę słowa ks. Pawlukiewicza każdy katolik jest "idiotą" bo wierzy w coś czego nie widać tak w skrócie ujmując. Tak wiec mogę sądzić że należę do tych ironicznie nazwanych "idiotów" . Może to źle brzmi ale jak coś to zapraszam do posłuchania kazań ks. Pawlukiewicza
dzięki niemu się nawróciłem, dokładniej mówiąc wierzyłem w Boga ale nigdy tak mocno jak teraz i jeszcze nigdy wcześniej nie byłem otwarty na słowo Boże tak, że niekiedy mam ochotę iść na księdza nie tylko z tego względu żeby nauczać lecz żeby wszystko o nim wiedzieć na tyle ile to jest możliwe ale szczerze kiedy myślę o kapłaństwie to się boję gdyż wolałbym mieć rodzinę lecz z drugiej strony chciałbym poświęcić się Bogu i tak czekam na znaki kiedy to Bóg za mnie zdecyduje albo otworzy mi serce i wleje mi pewność jaką drogę powinienem wybrać.
Pozdrawiam i raz jeszcze dzięki

"jak się człowiek spieszy to się diabeł cieszy"
Na rozeznanie masz czas. Nie jest powiedziane że do seminarium trzeba iść zaraz po szkole średniej, znam księży którzy po studiach 'świeckich' poszli do seminarium, nawet jednego takiego co po zawodówce 15 lat pracował jako budowlaniec, i dopiero wtedy poczuł powołanie
Może w intencji rozeznania powołania wybierzesz się na pielgrzymkę?
Może rozejrzyj się za jakąś wspólnotą przykościelną?
A już szczególnie zastanów się nad stałym spowiednikiem, a może nawet kierownikiem duchowym

Zapytam przewrotnie nieco: może to był czysty przypadek?