Ja klękam przed łóżkiem i odmawiam Ojcze Nasz i Zdrowaś Mario.
Ostatnio zamiast skupiać uwagę na przeciwległej ścianie, skupiam uwagę na moich wargach, dzięki czemu uważniej słucham to co mówię.

Każdego dnia czytam jeden psalm,po kolei i fragment Nowego Testamentu.Klękam w swoim biurze każdego ranka patrzę przez okno i dziękuję Panu Bogu za każdą sekundę życia ,którą daje moim dzieciom ,żonie i całej mojej rodzinie.Dziękuję Mu za pracę,za każde doświadczenie życiowe,za każdego człowieka ,którego stawia na mojej drodze i oddaje Mu moje całe życie i całego siebie,mówiąc że każde uderzenie mojego serca to kocham Cię Panie Boże a każdy mój oddech to dziękuję Ci za wszystko.Potem mówię i proszę o róźne sprawy Maryję,Michała Archanioła,mojego Anioła Stróża i Wszystkich Świętych.Potem biorę się do pracy.

w Kościele jest takie bogactwo form, że jest w czym wybierać
my z żoną staramy się codziennie modlić się chwilę w ciszy przedstawiając własne intencje, potem przeczytać kawałek Pisma (po kolei, cały NT, potem ST, i od nowa ) i potem jeszcze np. 10 różańca za dzieci czy w innej intencji która jest 'pilna'

a jak np idę do pracy to zdarza mi się Koronkę odmawiać, albo śpiewać 'w myślach' piosenkę która 'za mną chodzi' ostatnio to Arka Noego "Nie cykali się" http://www.youtube.com/watch?v=CWNf8NaJTNM

Módl się do Ducha Świętego i nie wydziwiaj
modlitwa myślna to kolejny krok, a potem już powoli ku kontemplacji, byle to było z Ducha Świętego, szczerym sercem, modlitwa to nie jest jakiś trening umiejętności skupiania się na czymś, tylko żywa rozmowa z Bogiem Ojcem - Dobrym Tatą, Synem Bożym i Duchem Świętym, poprzez Mamę Maryję i innych świętych

A dlaczego nie skupiasz się na Bogu tylko na własnych wargach .
Nie znasz tego ;


"A gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy, gdyż oni lubią modlić się, stojąc w synagogach i na rogach ulic, aby pokazać się ludziom; zaprawdę powiadam wam: Otrzymali zapłatę swoją. Ale ty, gdy się modlisz, wejdź do komory swojej, a zamknąwszy drzwi za sobą, módl się do Ojca swego, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie. A modląc się, nie bądźcie wielomówni jak poganie; albowiem oni mniemają, że dla swej wielomówności będą wysłuchani. Nie bądźcie do nich podobni, gdyż wie Bóg, Ojciec wasz, czego potrzebujecie, przedtem zanim go poprosicie." (Mat. 6,5-8)

Osoby z kompulsjami potrzebują takich pomocy. Jak się ma natrętne myśli, trudniej się skupić na Bogu. Do niedawna księża mieli nawet obowiązek poruszania ustami podczas czytania brewiarza, miało to jednak nie tylko pomóc w skupieniu, ale również podkreślić wspólnotowy wymiar tej modlitwy.

Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, oszuści, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam. Natomiast celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: Boże, miej litość dla mnie, grzesznika. Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony (Łk 18,9-14).

Musimy wytropić w sobie faryzeusza... , a jak już wytropimy, starać się go wypędzić. A on sobie siedzi, nadyma się i za nic nie chce wyjść.

Dokładnie . Pan Jezus mówił, żebyśmy modlili się w ukryciu, a nie jak setnicy na pokaz. Nawet modlitwa osobista na pokaz jest w oczach Boga obrzydzeniem

Trafiłem na ten temat i choć został stworzony jakiś czas temu, to zastanawia mnie, czy ta technika modlitwy się sprawdza. Bo ja sam mam jeszcze czasami problemy z koncentracją przy modlitwie...

Jeszcze będąc dzieckiem łapałem się na tym, że podczas modlitwy, szczególnie przy odmawianiu różańca, moje myśli odbiegały na przykład ku piłce nożnej, sprawom przyziemnym, ale zajmującym dzieci. A z drugiej strony wszyscy wpajali mi, że mam się modlić uważnie, a nie klepać modlitwę bez skupienia. I czułem się z tym bardzo źle, ale nie mogłem sobie poradzić z tym rozkojarzeniem.

Mieliście też tak w dzieciństwie?

Ja tak często mam.
Dlatego modlę się u ukryciu i w ciszy - zamykam oczy aby mój wzrok (to co widze) nie zakłócał mojego spokoju. Modlę się w myślach. Nie mówię nic na głos!!! No czasem mówię ale wolę w myślach - pomijając wargi. Bo czasem zastanawiało mnie jakim tonem to robić czy głośno czy cicho? Czy nie brzmię dziwnie itd.
W ciszy jest mi lepiej.... .

Nie lubie klepania.
Owszem jak mam za pokute litanie - to to czynię. Odmawiam Ojcze Nasz bo tak nauczył nas Jezus a potem modlę się własnymi słowami. Codziennie inaczej - taka rozmowa indywidualna. Dziekczynienie, przeprosiny - prośby itd... Wolę to niż z książeczki, gdzie czytając moja uwaga koncentruje się na czytaniu tekstu zamiast na Bogu i mojej z nim relacji.

Ale zaznaczam - jestem dziwny!

Mi z kolei znacznie łatwiej jest spotkać się z Bogiem w Jego Słowie lub z pomocą Naśladowania Chrystusa. Łatwiej mi się skupić, nie na sobie, lecz na Nim. Wtedy Bóg do mnie mówi i moje serce się uruchamia z odpowiedzią na Jego Słowo i tak się nasza rozmowa rozkręca . Wówczas doświadczam, że On mi Siebie rzeczywiście daje w tej szopie mojego serca. Daje mi Swojego Ducha. Spotkanie się kończy, jednak rzeczywistość tego spotkania, tej modlitwy jest znacznie szersza...
Z kolei 10-tka różańca jest dla mnie wyczynem. Osobiście wolę rozważać całą drogę tramwajem do pracy tylko samo Ojcze Nasz.

Ja kiedyś usłyszałem, że nie należy wymuszać skupienia na modlitwie. Jeżeli podczas modlitwy wraca do mnie jakaś sprawa "przyziemna", można czy nawet wypada ją przedstawić/polecić Panu. On naprawdę ma poczucie humoru.