Derayes
Materia tematu jest delikatna i moralnie nieobojętna. Zalecam ostrożność wypowiedzi. Przedstawiłeś swoje zdanie o naturze psychicznej homoseksualności, dość logiczne i trzymające się kupy, a świadectwo Syanleya30 jest dobrym tego przykładem. Zgadzam się, że twierdzenie iż homoseksualizm jest normą, to nieprawda i nadużycie. Włączanie w dyskusję wątku lewacko-ateistycznego do niczego nie prowadzi, prócz rozmycia tematu i sprowadzenie go do kolejnej kłótni. Choć zgodziłem się z Tobą, że to rodzaj zaburzenia psychicznego podlegającego leczeniu, to uważam, że w nie wszystkich przypadkach. Istnieją bowiem przypadki uwarunkowań (genetycznych?), kiedy to rodzą się ludzie z odmienną swej płci tożsamością płciową. O ile pociąg seksualny do osoby o tej samej płci nie mieści się w ogólnych (naszych) normach społecznych, to piętnowanie tego łączy się z wyrządzaniem krzywdy osobom homoseksualnym. Natomiast apoteoza homoseksualizmu pod pozorem np parad równości to głupota. Tak samo nie mieści się w naszych normach transseksualizm. Nie wiem, czy jest jest tożsamy z homoseksualizmem. Mnie niestety brzydzi. Człowiek składa się z nierozdzielnych psyche i ciała, jeżeli uznamy homoseksualizm/transseksualizm za chorobę, od razu zachodzi pytanie -co leczyć? Ciało poprzez operację plastyczną, czy psychikę? I czy dopuszczamy swobodę wyboru osobie, którą uznaliśmy za chorą. Wydaje mi się, że nic na siłę. Na szczęście osoby homoseksualne stanowią mniejszość seksualną, a to nie jest zaraźliwe. Nikt nie wymaga od nas akceptacji czyichś upodobań, ale tolerancja -jako przyjęcie do wiadomości, że istnieją tacy ludzie i mają swoje prawa- owszem jest konieczna

kolor, jak poprzednio nie czuję potrzeby ustalania z Tobą treści moich wypowiedzi na forum

Owa zalecana przez Ciebie 'ostrożnośc wypowiedzi' ma dotyczyc tego?



Może Ty się o to chcesz kłócic, ja na pewno nie.
A nie jest dla nikogo tajemnicą, że ateiści i lewactwo często niezwykle chętnie podchwytują temat tzw. tolerancji w rozumieniu poprawności politycznej (=w praktyce jeśli wypowiesz się przeciw prawu par homo do adopcji dzieci będziesz uznany za ciemniaka i nietolerancyjnego homofoba, tak a propos owych praw), parciu na uznawanie homoseksualizmu za normę nie podlegającą żadnej dyskusji itd.
Chodzi tu o urabianie społeczeństw aby akceptowały patologie i w ten sposób wpływanie na osłabienie rodziny, podobnie zresztą rzecz się ma z uporczywie lansowanym wojującym feminizmem, bezstresowym modelem wychowania dzieci itp.

Chyba pominąłeś mój poprzedni wpis więc cytuję:

"Tolerancja jak najbardziej w sensie nie obrażania tych ludzi podobnie jak niegodziwe jest ubliżanie osobom chorym psychcznie czy upośledzonym intelektualnie. Jednak wmawianie że to norma jest bzdurą."

I mieszasz homoseksualizm z transseksualizmem a to nie jest to samo, polecam zapoznanie się z definicją.

Do głowy by mi nie przyszło coś z Tobą ustalać Gdyby tak było, zdążyłbyś napisać jedynie "cześć"
Nie chcę się już z Tobą kłócić, bo łatwo przechodzisz do "rękoczynów" Łajasz mnie już od dłuższego czasu, że strach się odezwać. Ale Cię dalej lubię (taki syndrom sztokcholmski)
Ale po co? Każda zbrodnia musi mieć motyw. Tu trudno doszukać się wymiernego interesu kogokolwiek w osłabieniu rodziny. Mógłbyś rozwinąć tę myśl?

Napisałem, że nie wiem, czy transseksualizm jest tożsamy z homoseksualizmem. Dałem tylko przykład podobnego w odbiorze społecznym zjawiska, o którym ciężko mówić jak o zaburzeniu podlegającym leczeniu.

kolor, ten wątek nie jest o tym co obaj uważamy nawzajem o sobie, dodam że również darzę Cię sympatią, a to z powodu łągodnego podejścia do bywa trudnych tematów, poczucia humoru pozbawionego jadu i wielu sensownych poglądów

Teraz jeśli idzie o to co zacytowałem.

Jakby to w krótkich żołnierskich słowach, otóż generalnie ludźmi o marnej wiedzy, słabej moralności, pozbawionymi siły którą rodzina winna dawac łatwiej się steruje, rządzi.
Tacy nie zadają trudnych pytań, chłoną propagandę, postępują jak się im sugeruje.
Do tego dążyli także komuniści jakkolwiek oni czynili to w toporny, pełen przemocy sposób i budzili opór.
Sprytniejsze było lewactwo zachodnie które pomału, systematycznie urabiało i urabia społeczeństwa wymachując flagami wolności, równości i braterstwa.

A najlepiej wychowac sobie takiego delikwenta od małego, poprzez system edukacji, media. I żeby silna rodzina w tym nie przeszkadzała, tak jak np. mnie prawdziwej historii Polski uczył ojciec a nie nauczycielki historii w szkole- partyjniaczki i zapiekłe komunistki.
Taki delikwent będzie miał zapodane że np. homoseksualizm to coś wręcz nobilitującego społecznie, że religia to szkodliwy przeżytek i korzeń zła wszelkiego itd.

I bedzie mniej Kaczyńskich, Orbanów, Cenckiewiczów, Cejrowskich, Mackiewiczów (chodzi mi o Józefa Mackiewicza), Olszewskich, Pileckich, Popiełuszków, Baczyńskich, Walentynowicz, Gwiazdów itp a może w ogóle znikną. I nastanie upragniona nirwana ateizmu, bezideowości, egoizmu w stylu rupta co kceta, internacjonalizmu itd.
Wszystko mniej więcej opisał Lennon w piosence 'Imagine'. Tylko zapomniał dodac o anarchii, nihilizmie, depresji



Może jednak powrócmy do zasadniczego tematu wątku którym jest swiadectwo wyjścia z homoseksualizmu.

Osobowość każdego człowieka kształtuje się od noworodka. Jeżeli już jako noworodka chłopaka będziemy ubierać w ciuszki o kolorach i kształtach przeznaczonych dla dziewczynek to później nie dziwmy się że dziecko będzie miało zaburzenia osobowości i nie będzie wiedziało w przypadku chłopaka do czego jest siusiak. Jest to jeden ze złożonych tematów codziennego wychowywania dzieci. Jeśli rodzice chcą aby ich dzieci miały do nich szacunek to sami ten szacunek powinni sobie okazywać i nigdy nie kłócić się przy dzieciach. To jest istotą dobrego wychowania. Drugą ważną rzeczą jest od samego początku przyjaźń z dzieckiem, np. Rozmowa na wszystkie tematy bez skrępowania w zależności od wieku trzeba dobrać temat. Bo nie można np rozmawiać z dzieckiem na swoje tematy a nawet niechciane doświadczenia życiowe np. homoseksualizm, dziecku który chodzi do przedszkola i wszystkim opowiada jak to tatuś z mamusią charcuja w łóżku. Każda rozmowa powinna być wywazona i patrząc przez pryzmat swoich doświadczeń życiowych obserwując zachowanie dziecka w momencie zaniepokojenia w jego zachowaniu odpowiednio rozpoczęta. W ten sposób minimalizujemy zagrożenia i zaciesniamy więzi przyjaźni między rodzicami a dzieckiem. Jeśli dziecko zrobi coś złego to nigdy przenigdy nie powinniśmy krzyczeć, bo to jest oznaką naszej bezradności, raczej powinniśmy porozmawiać wyciągnąć wnioski z tego co się stało i zaproponować rozwiązanie w zależności od wieku dziecka stopniowo ucząc go samodzielności i odpowiedzialności za swoje czyny. W takim przypadku dziecko mając oparcie w rodzicach nigdy nie będzie miał odczuć homoseksualnych ani innych dewiacyjnych. Rodzice jednak wolą pracować i zarabiać dużo pieniędzy aby ponad miarę zapewnić dzieciom ich potrzeby a to skutkuje brakiem czasu na rozmowę z nimi i obserwacje dziecka. Potem dziwią się że ich dzieci mają problemy o których oni nie wiedzieli co gorsza mają pretensje do swoich dzieci że im tego nie powiedzieli.

Ps. Nie potepiam tutaj rodziców, raczej przestrzegam bo u mnie w rodzinie było podobnie, ojca nie było całymi dniami zajęty pracą a jak coś na wywijalem to miał pretensje do matki mówiąc cyt. Widzisz to jest twoje wychowanie, jak ja chciałem go wychowywać to mi nie dałaś. A ja miałem coraz więcej problemów z własną osobowością bo z jednej strony poblazliwa matka a z drugiej strony ojciec którego się bałem bo tylko by bił jak coś złego zrobiłem lecz nigdy nie rozmawiał. Ojciec którego kochałem i potrzebowałem a który nie rozumiał czym jest wychowanie chłopaka tak aby był mężczyzna. Z tad pojawiły się odczucia homoseksualne i horoba psychiczna. Zamknięcie w sobie i wiele innych problemów. Z którymi borykam się do dzisiaj. I gdyby nie grupa wsparcia pomoc 2002 nie było by mnie już na tym świecie.

Witaj Stanley,

Bardzo dziękuję za piękne świadectwo. Czy mógłbyś napisać do mnie prywatną wiadomość? Chciałbym jeszcze popytać o pewne sprawy.

Dziękuję z góry,

Mathaus jest to Stowarzyszenie Pomoc2002. Wystarczy w googlach wpisać pomoc2002 i wejść na stronę główną Stowarzyszenia.

Jednak okazuje się że można, bo to sam diabeł podsyca te złe wynaturzone pragnienia w ludzkim umyśle. Z pomocą łaski Bożej i siłą woli można ten bój o własną duszę zwyciężyć!

Masz racje Klaudia, te wynaturzone myśli podsyca sam diabeł, wyjście z homoseksualizmu, to nie znaczy że raz wyszedł i już do tego nie wrócił. Cały czas trzeba się mieć na baczności, ponieważ nadal są pokusy, do powrotu, lecz na tyle słabe, że człowiek z łaską Bożą, może je odpędzać.
Po za tym, po jakimś czasie, zaczyna odczuwać obrzydzenie do tego co robił. Wychodzenie z homoseksualizmu, to także naprawa, naszego dzieciństwa, wszystkich negatywnych rzeczy jakie nas spotkały, wszystko to czego nie nauczyliśmy się będąc dziećmi, np. cierpliwość, sumienność, pokora, itd.

Słuchałam kiedyś jak ks. Piotr Glas mówił na temat homoseksualizmu co podczas modlitw uwalniania czy też egzorcyzmów wykrzyczał szatan, "waszym sakramentem jest małżeństwo związek kobiety i mężczyzny a naszym związki partnerskie i homoseksualne". Dla mnie to wystarczy by sprzeciwiać się związkom partnerskim. Czyli osoba mająca takowe zapędy jest narażona na bezpośredni wpływ szatana. Szatan z biegiem czasu jest coraz bardziej doświadczony i wyszukuje coraz to nowe rozwiązania dla ludzkości, nie jest już tym pradawnym zwodzicielem jakiego znamy ze starożytności. Korzysta z nowych rozwiązań, korzysta z praw obywatelskich które głośno krzyczą że każdy ma prawo do bycia sobą i do szczęścia i tak dalej i pod przykrywką tolerancji i zafałszowanego pojęcia miłości bliźniego każe zaspokajać człowiekowi własne żądze, których nigdy nie da się nasycić ... ale jego jad jest równie niebezpieczny jak ten spod drzewa wiadomości dobrego i złego...im bardziej brniesz w grzech tym bardziej się nim brzydzisz ale chcesz coraz więcej...
Dobrze że wyszedłeś z tego "nałogu", że zawróciłeś z tej niebezpiecznej ścieżki wywołującej wstręt i zgorszenie.
Dla takiego człowieka jest lepiej aby był sam niż żyć w tak ciężkim grzechu,
ale skoro udało ci się zawrzeć związek małżeński i założyć rodzinę to tym bardziej chwała Panu że tak pięknie cię wyprowadził ze ścieżki zatracenia!

Pozwolę sobie zadać trudne pytanie. Czy praktykując homoseksualizm czułeś się gorszy od tych, którzy kochali się kobietami? Mnie się to wydaje upokarzające, że mężczyzna zaspokaja popęd z mężczyzną, gdy wokół jest tyle osób płci pięknej. Czy ta świadomość była dodatkowym źródłem cierpienia?

Absolutnie nie, bazuje cały czas na tych samych dokładnie słabościach każdego człowieka. Historia wielkich populacji, kryzysów niejako potarza się co jakiś czas. To nam patrzącym na dziś wydaje się czymś zupełnie nowym i bardziej wymyślnym. Upadkom wielkich cywilizacji zawsze towarzyszyło rozpasanie moralne, gdzie po katharsis następował powrót do źródeł, czasem rozkwit i powtórka.

Oczywiście że szatan bazuje na tych samych słabościach ludzkich i stąd jego siła ale z biegiem czasu ćwiczy się w swoim sprycie tworzy coraz nowsze metody, wymyśla inteligentne pułapki tak że wielu zamyka oczy na swoje działanie, ala jest to ciągle ten sam wąż starodawny który skusił Ewę przy grzewie wiadomości...

Stacho odpowiadając Tobie na pytanie, tak czułem się gorszy, ale tylko dlatego że kobiety wywoływały u mnie jakąś nie chęć, jakieś obrzydzenie, to było coś, co dla mnie wydawało się zupełnie nie dostępne. Trudno jest to wytłumaczyć ponieważ szatan dość skutecznie, utrudniał mi szukanie nowych przyjaźni zwłaszcza u kobiet. Lecz jak się okazuje nie tylko szatan, był tutaj winny, tak jak pisałem już wcześniej, do mojego odczucia homoseksualizmu, przyczyniło się wiele rzeczy, braki z beztroskiego dzieciństwa, brak szkoły, brak poczucia jakiegokolwiek obowiązku, i wiele innych rzeczy, które perfidnie wykorzystywał szatan, abym myślał że po co mi szkoła skoro wszystko umiem zrobić, skoro wszystko sam naprawię, wolałem pracować zamiast się uczyć. I tak dzisiaj dorobiłem się uszkodzenia kręgosłupa, że ciężka praca którą tak bardzo kiedyś lubiłem, w tej chwili nie wchodzi w grę.