Śluby są tylko w zakonach, księża diecezjalni mają 'tylko' celibat i ślubują posłuszeństwo (albo przyrzekają) biskupowi.

Jednak na jedno wychodzi , tylko użyto innego określenia . Skoro celibat bo bezżeństwo , poza małżeństwem to już grzech . Zatem czystość obowiązuje w obach przypadkach .

Ta dyskusja zrobila sie denna-uczniowie o ktorych pisal ks. Marek mieli ciekawsze rozwazania.

Wydaje mi się, że diakoni spełniają funkcję wspomagająca w pracy kapłanów. Jak to jest w praktyce z posługą diakonów i diakonis w Polsce? Czy są dostępne jakieś statystki i opracowania? Do tej pory spotkałam dwóch diakonów - jeden był żonaty (rozumiem, że został diakonem będąc już w sakramencie małżeństwa), a drugi nie. Obaj świetnie głosili kazania. Nigdy nie widziałam żadnej diakonisy. Ile jest takich osób w Polsce, i jak się zostaje taką osobą? Czy traktowane jest to, jako szczególne powołanie, zwłaszcza w przypadku osób, które przyjęły już sakrament małżeństwa? Czy do tego trzeba mieć szczególne predyspozycje, albo są jakieś ograniczenia (np. opieka nad dziećmi, czy starszymi rodzicami)? Czy takie osoby rezygnują z pracy zawodowej, gdy zostają diakonami/diakonisami? Czy diakoni mogą zostać biskupami (a raczej czy w praktyce są tacy biskupi)? Skąd pochodzi inicjatywa, by zostać diakonem, tzn. czy jest odgórna i np. kapłani zgłaszają takie zapotrzebowanie na pomoc diakonów, lub też biskup widzi taką potrzebę, czy raczej oddolna i ktoś czuje w sercu, że ma zostać diakonem, i 'idzie z tym do biskupa'? Czy diakoni pozostają w miejscu prywatnego zamieszkania, czy też biskupi mogą ich przemieszczać wedle uznania, a może zależy to od ich 'sytuacji świeckiej' (zawodowej i matrymonialnej)? Czy diakoni są szczególnie w jakiś sposób zorganizowani i czy obchodzą swoje święto?