Jakiś czas temu opisałam historię, jak za sprawą miłości bożej moje życie z piekła przeistoczyło się w normalność. Mówiąc w skrócie byłam "wychowywana" w skrajnej patologii, następnie aby uciec od tego co było w domu,związałam się z alkoholikiem.Z deszczu po rynnę...Gdy zostawił mnie, zmuszona byłam wracać do dręczącej mnie latami matki.Nie byłam sama, miałam już dziecko. Gdy przyszły myśli samobójcze i zupełne dno, nieoczekiwanie zaczęłam się modlić. Wybaczyłam wszystkim i płakałam ze szczęścia,tak lekko się czułam. Od kilku lat jestem u boku mężczyzny, z którym założyłam rodzinę i mieszkamy sobie we czwórkę .Potrafię uśmiechać się do ludzi, kochać ich i nie przypominam zaszczutego zwierzęcia . Czasami w tym dobrobycie zapominałam o Bogu, Jezusie, o którym tak wiele myślałam i którego ukochałam nad życie. Pewnej nocy śnił mi się mężczyzna, który wszedł do wielkiej,żelaznej szuflady i ciągnął mnie za sobą.Ta szuflada wyglądała jak w kostnicy. Następnego dnia dostałam telefon,że mój ojciec,który był bezdomny,zmarł. Zmarł on 2 kwietnia, w dzień moich urodzin. Zakrztusił się alkoholem. Ojciec nie mieszkał ze mną ,gdy byłam dzieckiem. Nigdy nie miałam urodzin,prezentów. Jednego czego mogłam być pewna, to tego,że w ten dzień odwiedzi mnie tata, z prezentem.Był jedyną osobą na świecie,która zawsze pamiętała. Ojciec był łajdakiem, skończonym pijakiem- tak o nim mówią inni. Pochowała go opieka społeczna,rodzina, jego brat, siostra nie,nikt. Nie pamiętam, żeby ojciec na mnie krzyczał, nie pamiętam,żeby był pijany, dopiero gdy dorosłam kontakt urwał się.Widziałam go raz w strasznym stanie,bałam się podejść,a on nie poznał mnie. Niemniej jednak był jedyną osobą,która mnie chwaliła,przytulała, to dzięki niemu dzieciństwo miało odrobinę słońca.Kiedyś wracalismy na skróty,przez cmentarz,była wiosna, miałam może 12 lat,pokazał mi grób znajomego, który zmarł, ponieważ zakrztusił się-tak mówił ojciec. Bał się takiej śmierci,mówił wtedy o tym.Dlaczego myślę,że Bóg chciał mi coś powiedzieć? Bo nigdy nie zapomnę o ojcu, przez datę jego śmierci ,a moich urodzin.Tak jak za życia był mi jedyną deską ratunku,tak teraz jestem chyba jedyną osobą,która póki żyje nie zapomni o nim.
Z Bogiem.

Piękna, a zarazem smutna historia, jednak możesz być jednego pewna, że Pan Bóg nie opuszcza swoich dzieci, choćby pobłądziły, On jest zawsze i nas prowadzi.

Nieważne co myślą o nas inni, nieważne co myślą inni o Twoim Tacie, najważniejsze, że Ty masz go w sercu dobrze zapamiętanego.

Nie nam jest osądzać, kto kim był i jak żył, bowiem sami nie jesteśmy lepsi.

Będę pamiętał o Tobie w modlitwie Kasiu, pozdrawiam - Piotr.

Dziękuję za modlitwę, potrzebuję jej, miewam wyrzuty sumienia,że nie ratowałam ojca,że na siłę go nie zamknęłam w jakimś zakładzie, bałam się , słyszałam,że pod koniec życia całkiem stracił rozum. Niech mu Pan Miłosierny wybaczy, niech wybaczy wszystkim pogubionym,o słabej woli. Modlę się za niego i za mamę, która w zatwardziałości serca nie wie, że kocham ją i nie mam żalu o nic, że wybaczyłam wszystko. Z Bogiem

Zamów Mszę św za duszę zmarłego. To najlepsze co możesz zrobić dla niego. Zaleca się Msze św gregoriańskie. Nie miej wyrzutów. Na siłę nie da się nikogo wyleczyć. O ile zrozumiałam kiedy ojciec żył, byłaś bardzo młoda Alkoholik musi sam chcieć leczenia.
Złóż wizytę mamie z nastawieniem na szorstkie przywitanie z jej strony. Ona tez zapewne nie miała łatwo.

Ano byłam u mamy,próbując podtrzymać kontakt pomiędzy nią a chociażby wnukami. Po każdym spotkaniu czułam się jak oblana błotem, aby nie powiedzieć gorzej... dosłownie syczała mi do ucha wulgarne słowa na temat sąsiadów, mego brata i nie przebierała w słowach. Po tych wizytach wzbierała we mnie straszna złość do świata i innych ludzi. Mąż nie poznawał mnie,byłam bardzo nerwowa,złośliwa. Okazało się też,że mama naopowiadała córce niestworzonych rzeczy o mnie, co poskutkowało agresją córki wobec mnie. Wstyd się przyznać,ale nasłała tez na mnie policję, jako rzekomo znęcam się nad córką, a próbowała też męża ustawić przeciwko mnie, dosłownie mówiąc,że mu marnuję życie...ech.... W tej chwili kontakt został przerwany, aczkolwiek ,gdy zajdzie potrzeba opieki nad matką nie zawaham się ani chwili. Tak, myślałam nad mszą, nie wiem tylko czy w kościele można zamówić takową za duszę prawosławnego, ale przy okazji zagadnę księdza.