Te obrazy to tylko wizja artystyczna. W rzeczywistości podczas paraliżu oczy są zwykle otwarte, jak u Ciebie.

Dodam jeszcze, że zjawisko jest na tyle powszechne, że w wierzeniach słowiańskich występowała tzw. Zmora, która siadała na piersi ofiar, które wybudziły się ze snu lecz nie mogły ruszyć i dusiła je. Nawiązywał do tego nawet Bolesław Leśmian w jednym wierszu.

Potwierdzam. ZJawisko jest znane i powtarzalne (choć oczywiście robi spore wrażenie).

Ja opisałem coś podobnego i mimo, że moja wizja była przyjemna, a opisu przyjemnego nie ma nigdzie, to i tak większość uważa to za koszmar. Za wiele się tu nie dowiesz na ten temat.

P.S. Przepraszam, tak zostało to podsumowane na ateiscie.pl, podobieństwo wypowiedzi mnie zmyliło. Tutaj odpowiedziano mi bardziej "przyjaźnie"

Dlaczego nie mogę edytować postu?

W rozpoznawaniu wizji duchów, aniołów, świętych i Pana Jezusa i Maryi wskazany jest po prostu daleko idący sceptycyzm. Pan Bóg na pewno się nie obrazi, jak Jego wizję będziemy starać się racjonalnie badać (zresztą poprzez św. Pawła to wręcz zaleca), bo doskonale wie, że możemy mieć różne wizje związane ze stanami chorobowymi, lękowymi, zatruciem, nasza wyobraźnia też może być przebogata, a do tego Zły też może mieszać.
My, wierzący powinniśmy tak na serio wierzyć tylko w jedno Objawienie (z wielkiej litery), które jest zawarte w Biblii i Tradycji (też z wielkiej )Kościoła. W te inne, tzw. prywatne już niekoniecznie.

Napisałeś " modlę się jak 1 na 1 000 000 ".(skąd o tym możesz wiedzieć?) Pomyśl ...... Często zły nam wciska takie myśli- wbijające w grzech pychy.
Nieraz nawet zaraz po spowiedzi, np podsuwa myśl "No tak dobrze jak ja, to się niewielu spowiada......" . z kościoła nie zdążymy wyjść i...już grzech.

Trochę głupio mi pisać, gdyż jestem na wojennej ścieżce z pewną częścią Kościoła, ale napiszę Ci co mi się wydaje. Ostrzegam: to są tylko moje refleksje które naszły mi mimowolnie czytając twój post.

Otóż ta postać wydaje mi się że symbolizuje obecny kościół, a konkretnie jego złą część. Być może pod wpływem modlitwy Bóg zareagował i najpierw zdemaskował, a następnie uwolnił Cię od tej postaci udającej mnicha.

1 na 1 000 000 bo jeszcze nie spotkałem osoby która by się tyle modliła; krewni, znajomi nawet księża (nawet dziś mi ksiądz powiedział, że nie jestem w zakonie kontemplacyjnym i, że to źle że się tyle modlę) ja modliłem się dziś w kościele 4 godziny i ludzie wchodzą, wychodzą nikt nie siedzi tyle co ja...
to było takie porównanie.

chciałem ci zwrócic taką uwagę, że mówię o tym nie z powodu pychy tylko chcę świadczyc, że modlitwa jest skuteczna, jest to też radośc po prostu bo ja lubię się modlic gdyż Pan Jezus mnie wysłuchuje

Musiałbyś poznać moją mamę. Ona niemal z klęczek nie wstaje.

Kilka aspektów:

• porównywanie się z innymi (z dobrym dla siebie wynikiem) to duży błąd pychy
• długość modlitwy to kiepskie kryterium „Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swe wielomówstwo będą wysłuchani” (Mt 6,7).
• Ksiądz miał rację. Wiesz zapewne, że Twoja choroba skłania do stanów związanych z nadmiernymi praktykami religijnymi - co może być dla Ciebie niebezpieczne (np. prowokować halucynacje)

Sorry, ale Twoja pewność że jesteś tu lepszy niż inni świadczy o czymś zupełnie innym. Gdy chodziło o świadectwo, nie podkreślałbyś swojego wkładu (długotrwała modlitwa). Aż się sama narzuca "modlitwa faryzeusza":
"Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie: zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam. A celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi, mówiąc: Boże, miej litość dla mnie, grzesznika! Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony. "/Łk 18,11-14/

Jestem zdumiona i w szoku. I tak się modlisz naprawdę przez 4 godziny w Kościele? To jest modlitwa prośby głównie? Jak to technicznie wygląda? Tzn. czy możesz opisać ten czterogodzinny czas spędzony na modlitwie - jak on wygląda? Jeśli chcesz oczywiście. Trochę mi trudno to sobie wyobrazić. A czas na inne obowiązki dnia codziennego masz jeszcze do dyspozycji?

"gdyż Pan Jezus mnie wysłuchuje" A co by było, gdyby nie wysłuchiwał Modlił byś się 8, 12 godzin w kościele, czy zaprzestał modlitwy? Tak do rozeznania.

Jeśli Pan Jezus obdarza Ciebie zdolnością kochania (skoro wysłuchuje Twoich modlitw...), to trzeba tę miłość nieść dalej - do ludzi, nie zaś zatrzymywać dla siebie... Ileż dobra mógłbyś wyświadczyć innym gdybyś te 4 godz spędzone w kościele przeznaczył na bycie dla nich. A jeśli już tak lubisz być blisko i długo z Panem Jezusem to... proponuję posprzątać w Jego pobliżu, czyli zwyczajnie szczotka, szmatka Na pewno Panu spodoba się Jak spojrzysz niżej to zauważysz ile tam piasku...
Fajnie by było uciec od życia (jakże trudnego czasem) i tak trwać w zaciszu kościoła, ale przecież nie o to chodzi wierze...
I nie warto porównywać się z innymi, bo wskutek tak naprawdę niewiedzy - co w ich sercu, można popaść w pychę.

Kto się wywyższa będzie poniżony... To człowiek nie może odczuwać swojej wartości właśnie przez obserwacje zachowania innych. Chyba czyniąc dobrze ma prawo czuć się kimś wartościowym. Kiedy grzeszy to niezwłocznie ma się z tego spowiadać i błagać o wybaczenie. Czasem ma później z tego powodu depresję i inne nieprzyjemne odczucia. I to Boga niby cieszy? A to, że człowiek jest z siebie po prostu zadowolony to już grzech pychy. Czy Wy potraficie nie popadać w skrajności?

To znaczy uważasz za rozsądne dowartościowywać samego siebie porównując się i to jeszcze subiektywnie z innymi? Czy stąd powinno się czerpać poczucie wartości?



Znowu błędne opieranie swojej wartości na tym, czy postępuję dobrze czy nie. To wg Ciebie człowiek sparaliżowany, który nie ma możliwości zrobienia dobrego uczynku technicznie właściwie powinien czuć się bezwartościowy.
Więc pozostaje pytanie otwarte: na czym opierać swoją wartość? Jak myślisz?



Jeśli ma skrzywiony obraz Boga, to popadnie w poczucie winy i właśnie myśli błędnie, że to Boga cieszy.
Jak ma nie skrzywiony obraz Boga, to takie sytuacje nie mają miejsca.
Dlaczego uważasz, że zadowolenie z siebie to grzech pychy?