To tylko można się cieszyć ,że na twojego kolegę ta spowiedź tak podziałała . Ktoś inny mógłby całkowicie się zamknąć na Wiarę i Kościół .

No wiesz, przez księdza przemawia Duch Boży

Dlatego lepiej,gdy to robi raz w roku niż wcale

Czy nie zauważyliście, że Alegria napisała tylko jeden post na samym początku i ten post stał się dla was iskrą zapalną do sprzeczek o jajku i kiełbasie.... Żenujące... Daliście kolejny dowód potwierdzający to czym katolicy zajmują się...

Alegrio, chciałam Ci napisać, że w tym wszystkim masz rację. Jest tylko jedno "ale" przesądzające o wszystkim: to właśnie do takich osób, jakie opisałaś przyszedł Jezus i za takie cierpiał. Kwestia jest taka, że osoby nie wierzące nie chcą tej ofiary przyjąć a wierzący ludzie pomimo, że postępują źle to ofiarę Jezusa przyjmują. To jest ta różnica - masz wolną wolę i to od Ciebie zależy czy wierzysz w Jezusa i tym samym przyjmujesz Jego ofiarę, czy może nie wierzysz w Jezusa i tym samym odrzucasz Jego ofiarę i zbawienie siebie - to od Ciebie zależy. To od Ciebie zależy czy chcesz być zbawiona czy chcesz trwać w duchowej pustce i obrzydzeniu do wierzących.

Pozdrawiam Cię. Zosia

To co? Mam zawczasu informować forum, że czuję że mi odwala i dopada mnie fala nienawiści ew. pogardy do forumowiczów?

Masz rację. Na forum winien obowiązywać całkowity zakaz dyskusji i wymiany poglądów. W założonych wątkach każdy user powinien odpowiadać "Alleluja" i "Szczęść Boże". Byłoby to gwarantem zachowania ładu i pokoju

Ironia przebija przez Wasze odpowiedzi.
Zosia

Gdzie wypatrzyłaś u mnie ironię?

Joannobw, masz chyba wielki niepokój w duchu i sporo wstrętu do innych ludzi. Jeśli tak, to poniekąd rozumiem Cię, bo przeszłam przez wstręt i obrzydzenie i pisałam o tym w swoim temacie. Wychodziłam z tego ponad rok czasu i nie mogę powiedzieć żebym całkiem się uwolniła od tego. Sloganem i rutyną będzie powiedzenie, że pomogła mi modlitwa - tak pomogła mi - ale to za mało. To co chyba najważniejsze, to to, że przez całe moje doświadczenie wstrętu i obrzydzenia byłam cały czas świadoma tego co we mnie siedzi. Całą moją nienawiść wylałam na mojego męża - on to przyjął z wielką pokorą - Bogu niech będą dzięki. Miałam świadomość i mężowi też to mówiłam, że mniejszym złem będzie gdy wszystko jemu wygadam niż wszystkie te pomyje miałabym wylać na osobę, do której to czuję a wtedy byłam zdolna do tego. Ta osoba, do której to czułam postępowała tak samo jak większość chrześcijan i może forumowiczów.
Może i dobrze, że wypływa z Ciebie nienawiść i ewntualna pogarda, bo to oznacza, że ma miejsce walka wewnątrz Ciebie. Gdy coś z człowieka wypływa, to jest nadzieja, że wypłynie całkowicie. I wcale nie chodzi o to, żeby nagle czuć wielką miłość do wszystkich ale żeby zrozumieć, że pomimo tak wstrętnego postępowania wielu ludzi, Bóg wszystkich kocha i nie smaga wszystkich batem na lewo i prawo - więc ja także nie mam prawa do tego. To, do czego mam prawo, to wyrażenie swojego zdania, upomnienie, wytłumaczenie ale nie wolno mi gardzić innymi ludźmi. Wcale nie muszę chwalić innych ani podlizywać się ale też nie powinnam poniżać ich.

Ps. Dla wielu ludzi święcenie jajka i kiełbasy będzie prymitywem, bo będą uważali siebie za niezwykle uduchowionych. Ale dla wielu ludzi, którzy myślą, że rozumieją istotę Miłości Bożej, święcenie pokarmów będzie oznaką wiary. Gdybyśmy wszyscy mieli jednakowe umysły byłoby nudno. Każdy dochodzi do sensu wiary w taki sposób na jaki go stać - jeden będzie unosił się w chmurach a drugiemu wystarczy kropla święconej wody.

Zosia

Ależ nie czuję wstrętu do innych ludzi. Bywają nawet zabawni. Ludzie, z którymi stykam się oko w oko w życiu codziennym nie robią na mnie większego wrażenia. Śmieję się, żartuję (bo lubię żarty), ale jak trzeba staję się twarda i wymagająca.
Kiedy pojawiam się na forum włącza mi się nieraz agresor. I takie poczucie dzikiej wesołości. Jak złośliwy chochlik.

Chcialam dodac, ze tez czesto czuje pogarde do uczestnikow forum, wstyd sie przyznac juz kilka razu udalo mi sie to poczuc a wlasnie jak sie czuje znaczy ze nie siedzi w srodku tylko dochodzi do glosu, w ogole gardze ludzmi chodzacymi do kosciola u mnie w parafi, gardze wspolnotami czuje do nich pogarde nie wiem skad to oczucie moze to wynika z chwil kiedy czlowiek od kosciola sie odciol.Piszac to nie chce nikogo obrazac jednak czasami tak wlasnie czuje jak wy.

Z tego co wiem jest to forum katolickie,złości nie powinno być,lecz słowa przepełnione miłością

Złość czy gniew, to uczucia które się w nas rodzą bez udziału naszej woli, i to że się pojawiają, to jeszcze nic złego, ważne jest co się z nimi dalej zrobi, czy będzie się je dokarmiało(podsycało) rozumnymi aktami woli czy pozwoli się aby "umarły śmiercią naturalną"...
Gniewajcie się, a nie grzeszcie: niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce
Ani nie dawajcie miejsca diabłu

Obłuda dotyka każdego z nas.Zwłaszcza wówczas kiedy gorszymy się innymi.
Nie ma bowiem na świecie człowieka ,który by sam nie zgrzeszył.Dzisiejszy świat choruje na zanik - pokory ,której to świadectwo dawać winniśmy "cały czas" ,bo nie ma lepszej "reklamy" naszej wiary.



Ewangelia uczy nas (tzn. mnie, konkretnie mam się skupić na pracy nad sobą ,a nie nad innymi) bycia jak Bóg ,w tym znaczeniu iż prowadzi do doskonałości.Jeśli więc mamy być jak Jezus ,to warto zastanowić się ,co by On uczynił w powyższej sytuacji?

Ja znam Jezusa ,który milczał gdy działa się Mu niesprawiedliwość.Cierpliwie znosił i wybaczał krzywdy ,kiedy go lżono.Takiego znam Jezusa i takiego, uzbrojony w cierpliwość i miłosierdzie, staram się w sobie poprzez codzienne różne doświadczenia wzbudzić.

Gorszyć się innymi ,samemu nie raz będąc gorszycielem ,to postawa faryzejska. Co zrobić kiedy jęzor nas świerzbi ,a rozum nakazuje nam w sprawiedliwym gniewie ,wyrzucić całe oburzenie niesprawiedliwości? A przecież wewnątrz nas niczym wulkan kłębią się emocje ,czekając na upust uzasadnionej frustracji.

Pewna kobieta została przyłapana na cudzołóstwie.Przyprowadzili ją do Jezusa ,a ten zamiast przyłączyć się do oskarżycieli ,wskazał drogę doskonalszą.
"Popatrzcie na własne życie ,a jeśli nie znajdziecie w nim skazy wówczas rzućcie kamieniem ". A więc najpierw patrzymy na siebie ,potem sądzimy drugiego .Na siebie ,potem na drugiego ,na siebie i na drugiego ,co się dzieje na końcu ?

Już nie sądzimy ,ale usprawiedliwiamy jego słabości !

Tak właśnie wypełniamy 2 pod względem wielkości - oparte na wzajemnej miłości przykazanie i to jest właściwa postawa chrześcijańska.

Jeśli więc kto z was znajdzie się w podobnym miejscu ,a spotykając go niesprawiedliwość wyda owoc pokornego milczenia ,wolny od sporów ,zawiści i osądzania ,pełen ustępstw i cierpliwego znoszenia - jeden drugiego ,niech wie że jest na właściwej - Jezusowej drodze.

Sahcim i Jozek, zgadzam się z Wami w zupełności. Nam wszystkim brakuje pokory i do tego trzeba otwarcie przyznać się, widzieć i rozumieć własne postępowanie. Dopiero wtedy można zacząć pracę nad sobą. To, że się kogoś nienawidzi lub kocha, że się kogoś brzydzi albo nie, to wszystko są ludzkie emocje. I żadną sztuką jest wylanie tych emocji, sztuką jest panowanie nad nimi.
Pewnego razu na krótki czas zostałam obdarzona wielką łagodnością wobec własnego dziecka - mógłby robić co chce a ja bym go tylko głaskała - taka była we mnie leniwa miłość i maślane oczy do własnego dziecka. I wiecie co, zrozumiałam, że to jest złe. Na szczęście Bóg zostawił mi jasny umysł i zapanowałam nad przesadną łagodnościa, bo dziecku zaczynały "rogi rosnąć". Miłość nie polega na głaskaniu ale na nauce. Może to, że ktoś czuje obrzydzenie wobec innych i śmiech go ogarnia, to może jest to z dopustu bożego, po to człowieku, żebyś zrozumiał swoją postawę. Może jest to forma nauki dla ciebie. Może zrozumiesz, ze inni też mają uczucia, emocje, rozum i tak samo jak ty będą czuć i miłość i wstręt.
Gdybym doświadczała tylko samych pozytywnych uczuć i pisałabym słowa przepełnione tylko miłością, nie przeżyłabym na tym świecie, bo nie znałabym zła jakie jest na ziemi - nie umiałabym sobie z nim poradzić. Gdybym doświadczała tylko i wyłącznie złych uczuć i złych emocji i pisałabym same obrzydlistwa, to nie miałabym po co żyć na tym świecie, a na następny świat nie miałabym szans, bo nie znałabym miłości. Wszystkie emocje są człowiekowi potrzebne, bo w połączeniu z jasnym rozumem pozwalaja człowiekowi na odróżnienie dobra od zła - to jest szkoła jaką dał nam Bóg. Rozróżnienie jednego od drugiego i zapanowanie nad tym jest wielką sztuką.

Zosia