Ja na razie tylko dwa razy przyjąłem Komunię po spowiedzi a już chciałbym aby Jezus przemienił mnie w Siebie

To znaczy że pragniesz cierpieć za innych?

Każdy chrzseścijanin powinien chcieć cierpieć za innych, choć ja cierpienia nie lubię. Gwoli wytłumaczenia: nie piszę że tak szyko zacząłem chcieć, ale że proces przemiany mnie to musi potrwać, przyjąłem dwa razy Komunię, a już wyobrażam sobie że się przemienię? Może przez 30 lat regularnego przyjmowania coś da? Tyle że znając mnie to trudne do wykonania.

Tylko jak stwierdzić, że jest się faktycznie blisko Boga? Jak zmierzyć tą bliskość? Boga nie widać i nie raz nie wiadomo czy jeszcze idzie się przed Jego oblicze, czy już za głosem innego pana. Bóg dopuszcza do zniszczenia psychiki człowieka, a potem taki człowiek w chwili śmierci może się obudzić z ręką w nocniku, bo całkowicie przeinaczył boże przykazania.
Dla ciebie przyjmowanie komunii to miernik udoskonalenia?
Współczuję tym, którzy mieszkają w jakiejś głuszy i ten rodzaj nagrody mają raz na parę lat.

Chodzi o to, aby być przeważnie w Łasce Uświęcającej a nie tylko od święta.

Ale można żyć w łasce uświęcającej i nie przyjmować komunii? Piję do tych z głębokiej Kamczatki, czy Syberii.

To znacznie trudniejsze, przez rok nie popełnić grzechu i to bez wzmacniania się Komunią i bez spowiedzi...

Nie mozna zyc w lasce bez przyjmowania komunii, przeciez upadamy codziennie po 100 razy. Komunia nas wzmacnia i gladzi grzechy lekkie. I tak jak pisze Andy72, norma powinno byc trwanie w lasce uswiecajacej. Najprosciej wiec przyjmowac komunie codziennie. Jezus objawia sie komu chce i kiedy chce, ale jest w nas ZAWSZE, nawet kiedy nie jestesmy w lasce uswiecajacej.

Można przyjmować komunię duchową, to pragnienie przyjęcia komunii.

Kiedyś rozmawiałam z zakonnicą - Czeszką. Pominę zabawny epizod z jej życia, że będąc ateistką i mając narzeczonego chciała jako wolontariuszka wyjechać na misje. I przez przypadek skierowano ją do zakonu a jej się tam spodobało.
Z wielkimi emocjami opowiadała mi o misjach i tym, że ksiądz jedzie do nich 8h i zjawia się co 8-9 miesięcy a u nas stoi trzech księży każdego dnia przed oltarzem. Bóg wam błogosławi, ale ja i tak wołam: Boże, jak tak można niesprawiedliwie! Macie wszystko na wyciągnięcie ręki- spowiedź, msze codziennie. A my nie mamy nawet możliwości spowiedzi.

To jest cos niesamowitego. Ja mam mozliwosc przyjecia komunii tylko w niedziele i w ciagu tygodnia jest mi ciezko. A tu 8 miesiecy ! koszmar

Miało być o uczuciu po spowiedzi a zeszło na po komunii. Ale faktycznie po spowiedzi co najwyżej uczucie ulgi +dużo pracy serca (umysłu i woli) w zakresie refleksji i planów. Po komunii poczucie spokoju, wsparcia, "otoczenia", "obecności", pewności, łagodne, nie na rzucające się, w najlepszym z możliwych sensie/stylu. Eucharystia jest nośnikiem tych stanów. Jednak identyczne (czasem kilka razy dziennie) mogą pojawiać się bez udziału w mszy i bez przyjmowania Sakramentu, komunia duchowa? Trudno tu mówić o jakiś "wyzwalaczach", typu pragnienie przyjęcia komunii (kojarzy się z doświadczeniem stanu a to tylko - na zdrowy rozum - efekt uboczny), może bardziej po doprecyzowaniu, np. że chodzi o postawę serca (umysłu i woli), ograniczenia czy wyrzeczenia poszukiwania własnej korzyści na rzecz kontemplacji, refleksji nad przymiotami Boga, Jego słowem, czy intelektualne rozważenie własnej kondycji w odniesieniu do Bożych atrybutów i słów. Tak czy inaczej odczucia po spowiedzi i po komunii to pewnie bardzo subiektywna sprawa. Ja uważam, że odczucia są i są powtarzalne, są też "pociechą, duchowym wsparciem" i subiektywnym znakiem Bożej łaski. Są OK i to bardzo. Z drugiej strony są tylko konsekwencją z jednej strony postaw człowieka z drugiej atrybutów Boga. Bez możliwości jakiejkolwiek "dostępności". Nie są też najważniejsze, nie stanowią istoty wiary/relacji, ale to inny temat i w dodatku o wiele trudniejszy (dla mnie), chociaż i ten jest dość "odjechany".

Ja czuje ulgę i dopiero w tamtym roku kalendarzowym, dotarło do mnie, że powinienem się spowiadać częściej niż "od święta" i robić dokładniejszy rachunek sumienia.

Jeżeli człowiek jest oczyszczony ze swoich grzechów, ma uczucie lekkości jest uskrzydlony, zadowolony,to jest to oznaka, obecności Jezusa w moim sercu.Tak miałam kilka razy po spowiedzi.

Ja czuję ulgę, że wreszcie skończył się ten magiel (chociaż u mnie spowiedź trwa rekordowo krótko) i zarazem czuję zmęczenie. Tzn. że się źle spowiadam?

Ja juz 11 dzien z rzedu przyjmuje eucharystie codziennie a zamierzam przez 54 dni oczywiscie czasami miedzy czasie sie spowiadam gdyz wytrwac w stanie bez grzesznym jest ciezko.Co zauwazylam w zwiazku spowiedzia jesli dobrze przeprowadzi sie rachunek sumienia oraz jesli bedzie temu towazyszyl zal za grzechy i wyspowiadamy sie sklonnosc do grzechu sie zmiejsz tzn jesli bedziemy sie spowiadac np z klamstwa i zalowaz za grzechy bedziemy stopniowo od grzechu odchodzic przeduskyskutoalam te sprawe z ksiedzem i przyznal mi racje a wiec jeszcze jeden powod dla ktorego warto sie spowiadac.