Witam!
Niedawano byłem u Spowiedzi, pierwszy raz od kilku lat.
Pamiętam jeszcze z czasów podstawówki, że po spowiedzi miałem uczucie takiej lekkości, świętości, uczucie nie do opisania.
Teraz nie wiem czemu ale tak nie mam, chociaż uważam, że moja Spowiedź była szczera i spełniłem wszystkie warunki.
Pozdrawiam

A ja nigdy nie miałem po spowiedzi dobrego uczucia

Klapol, nie martw się, czy tutaj chodzi o Twoje samopoczucie po odejściu od konfesjonału? Byłeś u Spowiedzi, co jest w tym najważniejsze? Bóg wybaczył Ci Twoje grzechy, znów zamieszkał w Twoim sercu. Zapomniał o tym co było złe. Teraz liczy się tylko miłość.
Rozważ to dobrze w sercu a radość przyjdzie szybciej niż się spodziewasz.

A kto powiedział że oznaką obecności Jezusa jest dobre samopoczucie?

Jezus reprezentuje dobro, więc siłą rzeczy kojarzy się fakty. Kiedy pojednasz się z dobrym przyjacielem powinieneś raczej odczuwać pozytywa.

Nie sztuka uzyskać przebaczenie i pojednać się z dobrym przyjacielem ale przebaczyć tym, którzy nas skrzywdzili(krzywdzą) i z nimi się pojednać...ufff

Niekoniecznie. To nie chodzi o to by się dobrze czuć.
Przekleństwem naszych czasów jest mylenie relacji z Bogiem z "poczuciem że ma się relację z Bogiem".

Nie bardzo rozumiem Barney...czy przebaczenie tym, którzy nam zawinili nie jest konieczne na drodze do zbawienia...?

Czyżbym coś takiego napisał?
Odpowiadałem Joannie

zastanawiałem się nad tym "niekoniecznie" myśląc, że to do mnie i dlatego zapytałem... :)

A o co?

I znowu ta łamigłówka o poczuciu.

To nie jest żadna łamigłówka.
Przykład:
Dwójka osób bierze ważny ślub. Potem im się "nie układa" i dochodzi do rozejścia.
Jedno z nich może (a nawet oboje mogą)
czuć, że nie są związani węzłem małżeńskim, mimo że są.
Inna para może twierdzić z kolei, że wprawdzie sobie nie ślubowali,
ale czują, jakby byli już małżeństwem, mimo że nie są.
No i jak się ma to 'czucie' do stanu faktycznego? Nijak.

O to, żeby być w stanie łaski uświęcającej, pełnej komunii z Bogiem.

Tylko skąd wiadomo że jest się w stanie Łaski Uświęcającej?

Z Wikipedii, o protokole z procesu Joanny d’Arc (która nie miała żadnego wykształcenia, nie potrafiła nawet czytać i pisać):

Zapisem, który uzyskał największą sławę, jest próba dokładności rozumienia zagadnień teologicznych, której poddano Joannę: „Zapytana czy wie, czy jest w Łasce Bożej odpowiedziała: „Jeżeli nie jestem, Bóg może mi jej udzielić, a jeżeli jestem Bóg może mnie w niej utrzymać”. W tym pytaniu ukryta jest naukowa pułapka. Doktryna Kościoła utrzymywała, że nikt nie jest pewien czy jest w Łasce Bożej. Gdyby odpowiedziała „tak” byłaby skazana za herezję, gdyby zaś odpowiedziała „nie” przyznałaby się do winy. Notariusz Boisguillaume potwierdził później, że w momencie, gdy sąd usłyszał odpowiedź: „ci, którzy ją przesłuchiwali osłupieli ze zdumienia”. Dla George’a Bernarda Shawa ten dialog był tak przekonujący, że część jego sztuki „Saint Joan” jest dosłownym tłumaczeniem protokołu z procesu.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Joanna_d'Arc

Samo dobre samopoczucie nie jest istotą sakramentu - to prawda.

Może jednak być i tak, że z czasem się jednak pojawi. Trzeba czasu, stałości w przyjmowaniu Eucharystii, może trzeba tą więź z Bogiem utrwalić?

Po jakimś czasie więź z Chrystusem może nabrać bardziej osobistego charakteru.

Duchu Święty przyjdź!
Duchu Święty przyjdź!
Duchu Święty przyjdź!

...i przychodzi