Choruje własciwie od dziecka i to co w dzieciństwie można by nazwac fantazjowaniem albo zwiekszona wyobraznia czy nadwrazliwosci napewno sie nie sprawdza w dorośłosci .Jednak choroba duzo mi dała każda mówie o psychicznych problemach,zawsze pozwoliła mi być bliżej Boga.Jestem wdzięczna za te wszystkie przezycia chociaz musiałam płacic za nie pewną cene .Teraz się zmieniam ale wspomnienia pozostaną...bo przecież można być od czego wolnym ale zapomnieć się nie da tzn można tylko po co...

Pogodzenie się z chorobą, to dużo, ale byli święci/nieliczni/, którzy prosili Boga o cierpienie, to już jest niewyobrażalny dla mnie heroizm.

Wiem o co Ci chodzi, ale inaczej bym to ujęła. Raczej Bóg wiele łask Ci zesłał, z którymi jak się wydaje współpracowałaś, skoro pomimo chorób i nieszczęść, pomimo całego dopustu wciąż wierzysz.
To nie chorobom cokolwiek zawdzięczasz, tylko Bogu który potrafi z nich, czy mimo nich wyprowadzić dla Ciebie dobro.

Jest taki fragment w Piśmie św. stworzony dla Ciebie:
"Wy bowiem jesteście przez wiarę strzeżeni mocą Bożą dla zbawienia, gotowego objawić się w czasie ostatecznym. Dlatego radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń. Przez to wartość waszej wiary okaże się o wiele cenniejsza od zniszczalnego złota, które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy objawieniu Jezusa Chrystusa."

Dusza i jej wiara jak złoto próbowane są w ogniu.

Dzieki bialoglowa wiesz dzis bylam pierwszy raz na modlitwie wstawieniczej dla chorych i zagubionych.Najpierw modlilam sie oslonowo z grupka osob na rozancu a pozniej grupa osob modlila sie za mnie po polsku i po lacinie pierwszy raz uczestniczylam w takiej modlitwie.Nie wiem czy w kazdej parafi jest taka modlitwa w mojej jest jakas grupa wiernych , ktore w ten sposob pomagaja innym.Odkad chodze codziennie chodze do kosciola poznaje, ze wiara nie musi byc nudna.Ciagle sa jakies dodatkowe bogloslawienstwa, ucalowanie relikfi takze wiara nie jest nudna tak jak zawsze mi sie wydawalo.Dzieki wielke bialoglowa za slowa otuchy.Zywy rozaniec tez mi bardzo pomaga.