Ostatnio głośno jest o kolejnym filmie Jana Komasy "Boże Ciało".
Ja już jestem po seansie i tak ogólnie kierując się względami czysto artystycznymi, oceniam film jako dobry, momentami wręcz rewelacyjny, przede wszystkim dzięki kreacji głównego bohatera - (ks.) Daniela (rola zagrana rewelacyjnie bez dwóch zdań).

Jeśli mam do tego filmu jakieś ale, to raczej do samej warstwy fabularnej. Mianowicie chodzi mi o kreację miejscowości (wioski?), do której w końcu dociera bohater i gdzie spędzamy z nim większą część filmu. Sposób przedstawienia mentalności mieszkańców jest do bólu schematyczny, co pewnie uderza tym bardziej, że w tych ostatnich polskich filmach nieustannie się przewija ten motyw "zdemoralizowanych wieśniaków", żeby daleko nie szukać weźmy "Kler". Normalnie by mi to jakoś nie wadziło, bo wiadomo, że film ma ukazać jakieś schematy, więc bazuje na stereotypach, natomiast jeśli widzę ten sam schemat powtarzający się w każdym nowym filmie i to w połączeniu z tematyką kościelną, to się zastanawiam, czy to przypadek, jakiś nośny schemat, który mimowolnie wpada do głowy twórcom, czy jednak jest to przemyślana próba wpisania się w jakiś trend.

Nie wiem, czy ktokolwiek z forumowiczów ten film widział albo się wybiera. Jestem ciekawa, jak ten film odbierają katolicy. Nie jest to "Kler" atakujący w sposób oczywisty sposób funkcjonowania Kościoła, ale w moim odczuciu ten film również jest bardziej subtelną, ale jednak krytyką Kościoła, w jego hierarchicznej strukturze, dogmatyzmie, oparciu na liturgii etc i świetnie się wpisuje w trend Kościoła świeckiego, gdzie każdy z nas jest kapłanem, Boga nosi się w sercu, a koloratka (symbol kapłańskich święceń) to tylko formalność.

"Kler" drwił z księży, a czy ten film nie drwi z samych sakramentów?

Drwiną bym tego nie nazwała, ale na pewno płynie z tego przekaz, że to wszystko jest tylko formalnością i nie ma co do tego przykładać jakiejś wielkiej wagi. Liczą się intencje, treść, a nie rytualne formy.

Ale skoro nie był księdzem to Komunia nie była żadną Komunią, nie mówiąc ze wysłuchiwał bez upowaznienia spowiedzi penitentów.

Ważne, że on i oni wierzyli, że był księdzem. Ten aspekt wiary, wewnętrznego aspektu religijności, jest w tym filmie silnie eksponowany i pozytywnie wartościowany w opozycji do schematycznego klepania formułek.

Mylisz się. Takie podejście sugerowałoby, iż Sakramenty nie są realną Rzeczywistoscią, lecz tylko rytuałem, którego wartość jest umowna.

Tymczasem Rzeczywistość ma to do siebie, ze jest niezależna od intencji - jesli np.podasz komuś truciznę, umrze, niezależnie od Twoich intencji.
Jesli podasz lekarstwo - wyzdrowieje. Nie stanie się odwrotnie tylko dlatego ze miałaś inne intencje.

Mam na myśli to, że twórcy filmu zapewne nie chcieli poprzez ten film drwić. Można im zarzucić, że nie rozumieją religii katolickiej, ale zarzucanie im drwiny jest moim zdaniem doszukiwaniem się na siłę złych intencji.

Jest jak najbardziej uprawniona ocena. Drwienie z wartości katolickich jest dzisiaj w modzie.

Na czym Twoim zdaniem polega drwina w tym filmie?

Tego nie wiem, bo nie widziałem filmu (a wiec trudno mi się wypowiadać). Zareagowałem na to, co napisałaś.

Wg mnie nie mu tu drwiny a jest pokazanie tych gleboko.ukrytych grzeszkow gdzie odmawiaja ludzie pacierze i w kosciele wystają na Mszach a w sercach ninawiść i pogarda.

Innymi słowy: modli się pod figurą, a diabła ma za skórą. Tylko że to uderza w te same tony co "Kler".

Aż mną zatrzęsła banalność powyższego. Tak łatwo można to powtarzać - i czuć się lepiej...

Normalnie jak z gazety wyborczej. Taka troska i pochylenie nad niedola katolików. Normalnie szok.

Od wielu lat tego typu "argumenty" mi towarzyszą... Katolicy wszystko robią na pokaz, w kościele ręce złożone do modlitwy, a w domu awantury, przemoc, czyli obłuda i hipokryzja...