Pierwszym krajem gdzie wprowadzono eutanazję była Holandia.
Została ogłoszona w Wielki Piątek o godzinie 15.00, gdzie na mównicę weszła minister zdrowia i powiedziała dwa słowa "wykonało się".
Polecam fragment od 6m44s
https://www.youtube.com/watch?v=4pRnJnJ8tYQ&t=6m44s

Laicyzm powoli wygrywa.

Jasne. Mordowanie ludzi starych i bezbronnych to cenna zdobycz laicyzmu...

Ciężko jest dyskutować z retoryką, w której nazywa się eutanazję morderstwem.

Co innego eutanazja kota czy kulawego konia, a co innego eutanazja człowieka!
Często to nie tylko jego zabójstwo (jego fizycznego ciała) ale też poważne wystawianie na niebezpieczeństwo wieczne.
Co wolałbyś :
1) przed śmiercią trochę cierpieć, poczym iść do piekła
2) więcej cierpieć przed śmiercią ale zostać Zbawionym

Eutanazja to nie morderstwo a morderstwo to nie eutanazja. Mieszanie tych dwóch pojęć i sprowadzanie samej idei do nielicznych patologii, które niestety występują, nie prowadzi do konsensusu.

A dyskutować z retoryką, która udaje, że eutanacja to nie morderstwo, nie ma po co.

Z fanatyczną retoryką nie ma sensu dyskutować w żadnym wypadku. Mam nadzieję, że coś Ci się tylko pomyliło i był to pierwszy i ostatni komentarz w tym temacie do mojego postu z Twojej strony.

Tego nie wiadomo:
1. Być może niczego po śmierci nie ma.
2. Jeżeli coś po śmierci jest, to nie wiadomo, czy w ogóle i jak ocenia bezsensowne cierpienia przed śmiercią, byle tylko ich nie skracać.
3. A tak w ogóle - czy Bóg czerpie przyjemność z tego, że ktoś cierpi?

Bóg nie cieszy się z cierpienia ludzi, ale nie oznacza to, że mamy prawo stosować metodę "skrócenia" cierpień przez skrócenie życia. Cel, wbrew temu co wyznają niektórzy, nie uświęca środków.

A co jeśli jest?
Znowu zaczynasz tyle że w innym wątku? Przecież wiemy że jesteś niewierzący - nie musisz tego co chwila akcentować..



Nie wiesz czy są bezsensowne tylko dlatego że tak je oceniasz.
Bóg jest dawcą życia i tylko On może je odebrać (w sensie decyzji).

To oczywiście nieprawda. Nawet Kościół Katolicki dopuszcza sytuacje, w których odebranie komuś życia jest moralnie dopuszczalne. Pytanie brzmi jakimi uniwersalnymi kryteriami powinniśmy się kierować w określaniu tych sytuacji i czy aby na pewno religia jest tutaj dobrą podstawą dla legislacji. Według mnie powinny być one określone poprzez dążenie do zminimalizowania ogólnego cierpienia przy jednoczesnym poszanowaniu woli jednostki. A według Ciebie?

Bo te cierpienia komu do czego są potrzebne?

-------


Wtedy patrz p.2.
Jest bezpośrednio dalej - po co pytasz o coś, co zaraz masz wyjaśnione?


Nie akcentuję tego (dlaczego miałoby mi na tym zależeć?) i teraz dyskutuję o czym innym.



A co mu tak na tym zależy? Pytam właśnie o ten sens cierpień, bo skoro one MUSZĄ być i nie wolno ich skracać, to pewnie z jakiegoś powodu. Bez nich dusza w niebie się nie odnajdzie?

Nie żyjemy w raju. NIe da się zminimalizować do końca cierpienia.
Irbisol, można cierpienia zmniejszać, lecząc choroby, daje się środki znieczulające itp. Ale zabicie kogoś to nie wyjście, tak jakby lekiem na ból głowy miało byc ścięcie tej głowy.