Takich decyzji nie podejmuje jedna strona, tylko obie. Owszem, czasem tylko jednej ze stron na tym zależy, ale wówczas ta druga strona zwykle nie ma nic przeciwko. Taki model będzie miał zastosowanie niemal wyłącznie do pary: kobieta nalega + mężczyzna ulega. Jeśli kobiecie nie zależy na dziecku, a mężczyzna chce, to prawdopodobieństwo, że kobieta ulegnie jest znacznie mniejsze. Wszystko dlatego, że dziecko w życiu mężczyzny nie zajmuje tyle miejsca co w życiu kobiety.

Ty tutaj zakładasz, że ktoś podejmuje decyzję o odłożeniu rodziny dopóki się nie wybawi lub nie utysafkcjonuje zawodowo jak już jest w parze - co ze sobą uzgodnią. Wcale tak zawsze nie jest, wielu podejmuje taką decyzję będąc albo wolnym/ą, albo w jakiś luźniejszych konfiguracjach. Takie coś z automatu wyklucza z założenia rodziny osobę o płci przeciwnej, która gdzies tam jest, nawet się nie znają, bo ktoś właśnie dobrowolnie "wypadł z rynku" i niestety ludzie nie są obojnakami i dlatego nie jest prawdą, co liberalizm nam stręczy, że "moja decyzja to moje życie". Tutaj jest taki przypadek, że czyjaś decyzja to na zasadzie lustra automatyczne (i niechcianie skutki) w czyimś życiu.

Bez przesady. Każdy powinien myśleć przede wszystkim o sobie i swoim dobru, a nie poświęcać się, bo ktoś tam przez to straci szansę na rodzinę.
Na takiej samej zasadzie powinno się ubolewać nad tym, że przez to, że wykupiliśmy ostatni egzemplarz jakiegoś produktu w sklepie, ktoś inny nie będzie mógł sobie go nabyć. Albo przez to, że ja wzięłam udział w konkursie, jakaś inna osoba nie zdobyła nagrody i będzie jej smutno.

Kiedyś Jan Rokita coś takiego powiedział, że on tak rozumie chrześcijaństwo - poświecenie własnego dobra na rzecz innych osób w kontekście przyjmowania uchodźców. Na co Bosak mu odparł, że w chrześcijaństwie zupełnie nie o to chodzi. Najpierw trzeba o siebie zadbać, o potem martwić się o innych.

Jeśli moim dobrem jest bezdzietność, to nikt nie ma moralnego prawa mnie zmuszać do zakładania rodziny. To samo działa w drugą stronę. Jeśli moim dobrem jest rodzina, to nikt nie może ode mnie wymagać, że zadowolę się związkiem bez dzieci.

Ja pisałem tylko o fakcie, że kiedy dwie płcie są potrzebne do założenia rodziny, to decyzja jednej strony automatycznie powoduje skutek u drugiej strony. Jest ważne by o tym wspomnieć, bo liberalizm kłamie sugerując w jego indywidualistycznym podejściu, że "Podejmując decyzje o własnym życiu gramy tylko na własne konto".
Moralność takich decyzji to osobna dyskusja.

Czy dobro może być konkretnie twoje? Czy bezdzietność jest dobrem? Czy rodzina jest dobrem? Czym jest dobro?

Tylko że Ty piszesz o abstrakcjach. Płeć nie istnieje. Istnieją konkretne indywidua o konkretnej płci. A w przyrodzie (jeśli się w nią nadmiernie nie ingeruje) jest równowaga. Dlatego ten problem, na który wskazujesz, jest wydumany. W rzeczywistości nie ma problemu ze znalezieniem partnera/partnerki do rozpłodu. Osoby zainteresowane posiadaniem potomstwa z łatwością znajdą sobie chętnego partnera.

Nie wiem, o którym liberalizmie mówisz, chyba o tym korwinowym, bo liberalizm lewicowy ma właśnie tendencje do podkreślania tych skutków dla reszty świata:
- nie używaj węgla, bo trujesz innych ludzi i prowadzisz do zagłady planety
- szczep własne dzieci, bo inaczej Twoje dzieci będą zagrożeniem dla społeczeństwa
etc.

Myślę jednak, że korwiniści zdają sobie sprawę ze skutków, jakie ich decyzje wywierają na życie innych ludzi, tylko tyle że własny interes przedkładają nad cudzy.

Po tym stwierdzeniu już wiem, że w de byłaś, gie widziałaś a informacje o świecie czerpiesz z mediów.

To co jest dobre dla mnie nie musi być dobre dla Ciebie. Dlatego nie należy rozpatrywać dobra w oderwaniu od konkretnej jednostki. Można oczywiście sformułować jakieś ogólne dobra, które będą pasować do niemal każdego człowieka, ale nawet wtedy zapotrzebowanie na dane dobro nie będzie równo rozłożone w czasie i przestrzeni. Np. dla kogoś może być dobrem założenie rodziny, ale niekoniecznie w wieku 18 lat albo niekoniecznie nie mając własnego mieszkania czy zasobów finansowych. Dlatego wiele osób czeka z realizacją takiego dobra na odpowiedni moment.

Sama bezdzietność nie jest żadnym dobrem pozytywnym (niczego dobrego nie wnosi), ale może być dobrem negatywnym (powstrzymuje generacje zła), jeśli dana kobieta nie ma powołania do macierzyństwa.

Rodzina jest dobrem, jeśli jest chciana i powoduje rozkwit człowieka. I nie mówię o tym tylko w kontekście zakładania własnej rodziny, ale też bycia członkiem rodziny założonej przez własnych rodziców. Rodzina potrafi człowiekowi nieźle dać w kość i czasem większym dobrem będzie trzymać się od rodziny z daleka.

Dobre jest to co służy człowiekowi, wpływa na człowieka pozytywnie. Oczywiście, cały czas piszę o dobru indywidualnym. Można o nim rozmawiać też w szerszych kontekstach. Najlepiej jest, jak te indywidualne dobra są zbieżne z dobrami bardziej ogólnymi.

Większość kobiet, które znam, chce mieć dzieci.
Większość mężczyzn, których znam albo chce mieć dzieci, albo jest im to obojętne.
Tak więc nie bardzo wiem, gdzie Ty widzisz problem. Chyba jednak nie chodzi Ci o samą chęć do rozpłodu tylko znalezienie partnera/ki nadającej się do rozpłodu. A to jest inna para kaloszy.

O i tu masz Viridiana, książkowy przykład myślenia typowego dla lewicy:
1) Wszystko jest warunkowe
2) Nawet jeśli nie wszystko jest warunkowe, to ogólne zasady (np co jest dobrem) nie wynikają z natury, z Logosu, ale z ludzkiego konsensusu stron.

Właśnie prezentujesz stanowisko typowe dla lewicy. Np. nie nikt inny a lewica wymyśliła coś takiego jak "prawa człowieka", "prawa dziecka", "uniwersalne zasady moralne", "uniwersalne problemy światowe". Dla lewicy nic nie jest warunkowe, wszystko jest UNIWERSALNE.

Człowiek prawicy wie, że dobro szczegółowe jest zawsze warunkowe, zakorzenione w naturze (każdy człowiek ma indywidualną naturę), w kulturze (każdy człowiek wyrasta w innej kulturze), w środowisku geograficznym, w momencie historycznym. Istnieją dobra ogólne, do których każdego człowieka należy popychać, ale tylko i wyłącznie z poszanowaniem jego uwarunkowań. Nie wolno odrywać człowieka od korzeni i aplikować mu jakieś uniwersalne rozwiązania.

Tym razem zrobiłbym ci tak
https://youtu.be/hsHECLmeZg8?t=211

Nie wiem co to jest, ale chyba coś sprośnego albo drastycznego, bo mój komputer nie chce linku otworzyć, strasząc mnie niebezpieczną zawartością.
Tak więc może lepiej, że tego nie obejrzę.

Jeśli się wczytać w artykuł, który podlinkowałeś to jest tam wytłumaczenie.Nie chodzi o męskość w całym jej rozumieniu jedynie o to, że niektóre z postulatów tzw męskości tradycyjnej są anachroniczne i nikomu innemu jak mężczyznom( pewnej części mężczyzn dodajmy) przysparzają kłopotów.Ale też nie są wcale powszechne.

Dyskusja nt reklamy Gilette jest w aktualnościach - nie będę się wypowiadał.Nie bardzo rozumiem jak można dojść do takiego zestawu podejrzeń jaki w tamtym wątku został sformułowany.Nadto wydaje się,że w świetle owych podejrzeń tradycyjna męskość to jakaś strasznie słaba jest.

Co do nauki fundamentalny brak zgody z mojej strony.
Ludzkość u Huxley'a jest pozbawiona kilku fundamentów w pakiecie.
Kultura wysoka zastąpiona prymitywną rozrywką, sport zastąpiony 2 standardowymi grami , nauka ograniczona jedynie do użytecznej technologii, religia zastąpiona zrytualizowanym, bezmyślnym kultem.Dopóki zatem istnieją katedry nauk humanistycznych dopóty wizja Huxley'a jest nierealizowalna. Problem wydumany zatem ale jeśli nawet rozważać go na serio to emancypacja kobiet nic z nim wspólnego nie ma.

Jeśli chodzi o moją definicję dobra, to moim zdaniem dobrem jest wyzbycie się egoizmu.
I jakoś nie zgodzę się z tym, że dobro to kwestia indywidualna, bo twoje postrzeganie dobra wpływa na życie innych ludzi.