Witam. Mam pytanie do kogo mam wysłać maila z pytaniem o kierownika duchowego? Na stronie dominikanów Kraków jest kontakt albo do przeora zakonu albo bezpośrednio do konkretnego kapłana więc nie wiem czy mam do jakiegoś kapłana wysłać bezpośrednio czy mogę do przeora zakonu? Do kogo się wysyła takie maile?

To nie jest coś co się należy. O kierownika duchowego należy się najpierw dużo modlić. To jest osoba, która ma swego podopiecznego prowadzić jego (a nie kierownika duchowego) drogą do Boga. Musi więc najpierw swego podopiecznego poznać, sporo mu towarzyszyć zanim cokolwiek mu podpowie w jego wędrowaniu. To taki przyjaciel duchowy. Przyjacielem nie każdy może zostać, bo wymagana jest kompatybilność osób, czyli obie strony się 'czują'. Do tego powinna to być osoba, która nie dopuści do naturalnego u ludzi przywiązania emocjonalnego. Powinien nad tym czuwać i nie być pokarmem na głody emocjonalne czlowieka, ale towarzyszem w pielgrzymce do Boga. Emocje moga zaciemnić tę drogę i przewodnik duchowy przesłania wówczas swoją osobą Boga. Człowiek nie czyni postępów duchowych ze względu na Boga, ale dlatego, by podobać się przewodnikowi. Śodek zamienia się w cel.

Tak więc droga mailowa to nie ten sposób szukania. Nie każdy kapłan może być przewodnikiem. Jeśli sam ma nierozwiązane problemy natury psychicznej, będzie je rzutował na swego podopopicznego i podpowiadał sposoby rozwiązywania konfliktow wewnętrznych, będzie narzucał swe widzenie świata. Tacy ludzie bardzo pragną być kierownikami duchowymi, bo zaspakajają w ten sposob swe głody emocjonale. Ludzie uporządkowani emocjonalnie boją się, bo widzą odpowiedzialność i możliwość zniszczenia.
Nie powinien być przewodnikiem człowiek o osobowości dogmatycznej, mimo że wiele osób chciałoby oddać mu swoją wolność, by zrzucić na niego odpowiedzialność za siebie. On ma nauczyć własnie samodzielnie latać. Jeśli ktoś tego nie chce, powinno się go oddalić. W tym czasie żadnych postępów nie będzie.

Znacznie prościej znaleźć stałego spowiednika, który będzie pamiętał penitenta. Ze znalezieniem przyjaciela duchowego należy poradzić sobie samemu i wybrać kogoś kto będzie nadawał na tych samych falach i czuje się zrozumienie oraz znajomość duszy.

Przewodnikiem duchowym młodego K.Wojtyły byl krawiec. To nie musi być osoba konsekrowana.

F.Kos to jest dość proste. Przejrzyj sobie listę zakonników. O każdym jest napisane jedno zdanie, niektórzy opublikowali też swój wizerunek. Wybierz sobie na tej podstawie, wstępnie, jednego i umów się na rozmowę i/lub spowiedź. Wówczas będziesz miał mnóstwo okazji aby zapytać o kierownika duchowego. A z drugiej strony kapłan będzie coś wiedział o Tobie i będzie mogł Ci wskazać, zaproponować jakiegoś, jakichś (wszak są braćmi zakonnikami). Wówczas sprawdzasz, kiedy mają godziny w których stale spowiadają i "jesteś w domu".

Sam kiedyś byłem na tak zaaranżowanej, umówionej spowiedzi u Dominikanów w Krakowie. Spowiedź do wyboru w konfesjonalne lub przygotowanym do tego pokoju (zdecydowanie polecam "pokój rozmów"). Miło ją wspominam, można było i pogadać, i wyspowiadać się. Zakonnik (sam z siebie) zaproponował mi podjęcie spowiedzi u stałego spowiednika / kierownika duchowego. Sugerując wybór jednego z trzech o, cytuję, zwierzęcych nazwiskach. Przejerzałem aktualną listę zakonników i musiał być to Kruczek, Kozacki (którego juz nie ma na liście) i chyba Koza (też juz nieobecny), albo ktoś inny. Nieważne, bo chodzi o to, że dowolny zakonnik, po rozmowie i spowiedzi, jest w stanie pokierować Cię do właściwego (jego zdaniem) brata. Sam z propozycji nie skorzystałem, wybrałem realizację własnej duchowości w życiu codziennym, idea kapłana - kierownika duchowego mnie nie pociągała. Nieważne, bo chcę napisać, że do Dominikanów poszedłem, ponieważ wcześniej sam wybrałem kierownika duchowego, który okazał się być jednym z kierowników duchowych Dominikanów, choć żył na przełomie XIII i XIV wieku. Znaczy chodzi o to, że można (też) mieć też mistrza duchowości dosłownie pod ręką, no dobrze na półce z książkami, albo nosniku danych z plikami epub. Czego propagatorem był m.in. jeszcze inny Dominikanin, tj. ks. Tischner.

Sam, myślę od jakiegoś czasu, nad sięgnięciem po Ewangelię, która musi być matkę i ojca i kierowników duchowych i nas owieczek

W jego przypadku nie jest to takie proste. To powinna być osoba o specjalistycznej wiedzy.

Zależy co rozumieć przez być lub nie być proste. Akurat odpowiadając wprost na tytułowe pytanie, po przejrzeniu listy braci Dominikanów w Krakowie, odpowiedź jest prosta. Brzmi ona Tomasz Franc OP, którego charkteryzuje interdyscyplinarne wykształcenie i interdyscyplinadna praktyka i praca. Akurat w sam raz dopasowana do pomocy w rozwiązaniu problemów o których pisze, we wcześniejszych postach, f.kos, również w formie stałego spowiednika. Także f.kos do dzieła.

Raz u nich byłem, kiedyś tam, a zostałem (na chwilę) ich akwizytatorem. Mają skurczybyki siłę przebicia

Ok, wielkie dzięki za tak liczne odpowiedzi. Ogólnie szukam kierownika duchowego żeby się nawrócić i potem iść do spowiedzi bo na razie nie moge ponieważ nienawidze Boga. Do spowiedzi mogę iść ale pogadać, nie wyspowiadać się bo taka spowiedź będzie nie ważna.

Co do tego księdza to co to znaczy interdyscyplinarne wykształcenie i interdyscyplinarna praktyka?

Trochę wstydzę się podejść do konfesjonału...

Ty żartujesz, czy na poważnie?

Dlaczego miałbym żartować? Mówię poważnie. Nienawidzę Boga ale boje się piekła więc sprubuje się nawrócić. Gdyby Bóg był sprawiedliwy to by dał ludziom równe szanse a jak wiadomo jedni mają piękne życie i idą do nieba a drudzy z patologicznych rodzin smażą się w piekle... Wiem że to tak schematycznie wygląda ale taka jest prawda poza niewieloma wyjatkami.

F.Kos ogólnie to wydaje się być czymś naturalnym, że dla kapłanów katolickich stały spowiednik i przewodnik duchowych to jedno i to samo. Trudno żeby było inaczej. Tym niemniej jeśli masz problem z nawróceniem, spowiedzią, to niby gdzie masz szukać pomocy, czy informacji, jak nie w Kościele. Przy czym mailem możesz posłużyć się w celu umówienia spotkania (żeby nie szukać po konfesjonałach) a nie rozwiązania Twoich problemów. Właśnie, w ogóle, aby doprowadzić do spotkania, dobrze być realistą, chcieć czegoś konstruktywnego, w końcu trzeba kogoś przekonać na poświęcenie jego czasu.

Interdyscyplinarne wykształcenie i praktyka, oznaczy tyle, że zakonnik jest w stanie rozeznać jak to jest z tą nienawiścią do Boga. Czy jest ona umocowana w Twoich wyborach i woli, czy może jest pochodną wyobraźni, lub płynie z czegoś jeszcze innego. I tak czy inaczej Ci pomóc, chodźby przedstawiając jak się Twoje sprawy mają z jego punktu widzenia.

Ja oczywiście chce się spotykać normalnie ze spowiednikiem/kierownikiem duchowym, chodziło mi o to do kogo skierować maila w sprawie umówienia takiego spotkania.

Jeśli chodzi o moją nienawiść do Boga to napewno nie pochodzi od mojej woli wyboru bo wiem że mi brakuje boga i smutno mi bez niego ale nic na to nie poradzę że go nienawidzę bo jest niesprawiedliwy, do takich doszłem wniosków, moj system wartości nie pozwala mi uznać go za sprawiedliwego.

Kiedyś byłem bardzo wierzący.

A znacie jakiś innych ksieży którzy są psychoterapeutami czy tylko ten ksiądz podany wyżej jest psychoterapeutą?

Taka mała uwaga.. Nie można nienawidzić kogoś w kogo się nie wierzy (dla niewierzącego Bóg nie istnieje, więc nie może nienawidzić nieistniejącej istoty)
To tylko tak z logicznego punktu widzenia.


Ps..
Poza tym przypominasz mi kogoś, kto też nienawidził Boga - poprzez stawianie przed sobą Jego zafałszowanego obrazu..

Wierzę że Bóg istnieje ale go nie miłuje...

Kogo Ci przypominam?

Jednego z forumowiczów

F.Kos zależy jak zdefiniujesz miłość i nienawiść. Możesz jako uczucia uzależnione od zmieniających sie okoliczności (Twoja uwarunkowana reakcja), lub jako określone postawy, które przyjmujesz wobec takich czy innych okoliczności (Twoje świadome działanie). To drugie wydaje się lepiej korelować z rzeczywistością. Chociaż pierwsze też jest całkiem naturalne. Jednak drugie jest działaniem przemieniającym naszą rzeczywistość, jest praktyczne. Pierwsze jest tylko rekcją, a to mało praktyczne, np. dla poczucia sprawczości we własnym życiu, podmiotowości, wolności, no i miłości, czy również nienawiści.

Jeśli mówisz, że Twoja nienawiść do Boga nie jest wyborem woli, oraz mówisz o potrzebie Boga, a także przyjmujesz to jako motywację do działania, to przyjmujesz postawę prowadzącą do wyjaśnienia, zrozumienia, konstruktywnej zmiany. Inaczej mówiąc kierujesz się miłością Boga i siebie samego.

Jesteś więc, chyba, w błędzie co do tej nienawiści, w sensie zbyt dużą wagę przykładasz do przeżywania w sferze emocjonalnej i zbyt małą do przeżywania w sferze wolicjonalnej. Podobnie co do spowiedzi. To kapłan decyduje czy spowiedź jest ważna, czy nie. Podobnie rozmowa przed spowiedzią, na temat sensu przystąpienia do samej spowiedzi i Twoich problemów z emocjami (z nienawiścią do Boga) czy czymkolwiek, nie powinna być jakimś istotnym problemem dla kapłana, dodajmy na wszelki wypadek normalnego, lub interdyscyplinarnego kapłana.