Mnie fascynowało życie księży z prostego powodu. Zawsze przy nich kręciło się dużo kobiet. Ja byłem nieśmiały, zalękniony i nie miałem odwagi zagadnąć do dziewczyny, która mi się podobała. Traf chciał, że należała ona do oazy młodzieżowej i biegała do kościółka na każde ks. wezwanie. Biegała za sutanną, a to księdza zaczepi, a to zagadnie, a to się uśmiechnie. Dlatego i ja chciałem zostać księdzem.
Nie zostałem, bo przeraził mnie celibat. Dziewczyny, kobiety będą za mną biegały, a co potem? Wrócę po harówce w katechezie czy w niedzielę w kościele do pustego pokoju. W kwestii seksu będę miał dwie możliwości: albo grzech albo nic.
Są tacy, którym takie życie się podoba, ale mi nie. Ożeniłem się, bo chciałem mieć kogoś z kim będę dzielił życie. Stąd gdybym miał wpływ to chciałbym, aby celibat był wyborem. Bo tak naprawdę to my tylko gdybamy, czy ksiądz będący mężem i ojcem byłby dobrym księdzem i dobrym mężem i ojcem? Można straszyć, że na pewno zaniedbałby parafię albo rodzinę, ale dopóki nie otworzy się taka możliwość nie będziemy wiedzieć

Ależ jest wyborem. Wybierasz celibat w seminarium, a jak nie chcesz to odchodzisz z seminarium.

Jakie proste

Dla tych, co nie umieją czytać ze zrozumieniem dopiszę chciałbym aby celibat był wyborem przy drodze życia kapłańskiego.
Przyszli kapłani mogą zdecydować czy chcą przez swe życie kapłańskie kroczyć sami czy z żonami. Podobnie jak u prawosławnych. Choć u prawosławnych tylko ci bezżenni mogą w przyszłości zostać biskupami.

U katolików też jest taka możliwość. U unitów.
Jakoś nie mogę sobie wyobrazić księdza z żoną na parafii. Widzę same negatywy tego rozwiązania.

fakt że nie możesz sobie tego wyobrazić to kwestia przyzwyczajenia
jak sam napisałeś u unitów jest to możliwe - i jakoś z tym żyją
podobnie w innych obrządkach katolickich - u ormian, koptów, syryjczyków itd.


a jeszcze takie:


bo w sposób nadzwyczajny jest możliwy prezbiterat bez celibatu (czyli rzymskokatolicki ksiądz może mieć żonę), ale to bardzo rzadkie przypadki


w Polsce zdaje się tego się nie praktykuje - ale stały diakon to jest funkcja którą może sprawować żonaty mężczyzna

Co tam unici, koptowie, syryjczycy itp. To nizsza kategoria katolików
a Jezus był cichy i pokornego serca... .

a niby czemu? to katolicy tylko innych obrządków, czyli wierzymy w to samo, wspólnie uznajemy władzę papieża nad nami, natomiast liturgię sprawujemy w inny sposób. W obrządku rzymskim (największym liczebnie i u nas powszechnym, stąd może wrażenie, że inni katolicy to jacyś gorsi(?)) wygląda to tak jak znamy, u unitów msza odprawiana jest w starocerkiewnosłowiańsku i wygląda podobnie jak u prawosławnych, ormianie jeszcze trochę inaczej odprawiają itd.
ale wszystkie obrządki katolickie są równoprawne i wszyscy jesteśmy katolikami, przyjmowanie wzajemne sakramentów jest dozwolone bez przeszkód itd.

Nie sądziłam, że nie rozpoznasz sarkazmu .
Jestem za tym, aby księża mieli możliwość wyboru. Tak sie składa, że dwóch wspaniałych (wikarych w mojej parafii) kapłanów odeszło tylko dlatego, że pokochali kobietę i zostali ojcami, a nie chcieli zostawić swoich dzieci. Chcieli być kapłanami, ale nie ma dyspensy.

Małgosiu, to ci dwaj byli księża zrobili sobie dzieci, gdy byli księżmi?

Nie udał Ci się sarkazm, przykro mi.

Małgosiu, nie obrażaj mnie, to nie był sarkazm.Wypraszam sobie.

Tek de Cart Obecnie w Polsce jest dziewięciu stałych diakonów, albo i więcej, bo to dane z 2013 r.
http://www.katowice.dominikanie.pl/2013 ... nat-staly/

Napisałaś, że zrobili sobie, wiec co miałam pomyśleć? Zabramiało jakby jeden drugiemu, ale skoro co innego miałas na mysli, to odpowiadam: spłodzili (dziecka sie nie robi) dzieci swoim wybrankom.

Mogło zabrzmieć tak jak piszesz, ale potocznie mówi się zrobić dziecko. Przepraszam Małgosiu, że użyłam języka potocznego, jakiego używam na codzień. [ciach

I jeszcze odnośnie ponizanych unitów. Podziwiam ich wiarę, ich trwanie w łączności z papieżem w sytuacji, gdzie na każdym kroku część z rzymian pokazuje swoją wyższość. Powinniśmy sie od nich uczyć.

Czasem poniżamy księży, którzy upadli moralnie jakbyśmy sami byli lepsi A przecież wszyscy jesteśmy grzesznikami i jak mówił jakiś święty "najlepiej zrobisz jeśli będziesz uważał każdego grzesznika za lepszego od siebie". Miał pewnie na myśli pokorę i grzech osądzania.
Obracając się w środowisku kościelnym poznałem wielu księży, z niektórymi się przyjaźniłem. Kilku z nich dziś odeszło z kapłaństwa. Wybrali odpowiedzialność, ponieważ upadli, poczęli dziecko i zdecydowali się nieść ciężar swego grzechu do końca życia. Szczerze mówiąc podziwiam ich. Łatwo jest współżyć bez konsekwencji a w razie wypadku udawać że nic się nie stało. Bogobojnie nie utrzymywać kontaktu z dziećmi i pracować duszpastersko (jakby dziecko mogło być coś winne że zostało poczęte przez duchownego). Oni zdecydowali się na trudną odpowiedzialność.


Gorszy nas myśl o żonie i dzieciach księdza, bo nie znamy tej rzeczywistości. Jest to nam obce, obce naszej kulturze. Jednak możliwość dobrowolności przy wyborze celibatu z pewnością też zrodziłaby wiele dobra.
Przyszli mi na myśli ci kapłani którzy mają "tajne kochanki". Bo nie łudźmy się, wielu duszpasterzy nawet wspaniałych ma problem z zachowaniem czystości. Niektórzy współżyli ze swymi kobietami wiele lat. To też jest poważny problem. Zbyt mało uwagi poświęca się formacji do czystości i znaczenia celibatu w seminariach i klasztorach. Formalnie ci księża żyją w celibacie bo żony nie mają, dzieci nie mają. Ale z czystością też nie mają nic wspólnego. I dochodzi do wynaturzenia że ksiądz opowiada się głośno za celibatem bo się boi że kobieta każe mu łożyć na utrzymanie rodziny - tu znów dotykamy tematu odpowiedzialności za grzech przeciwko czystości...